Page 207 - 2017-3
P. 207
ır. Mariya Rozariya solda, baş planda, Cennaro örtüyün altında ayaqlarını 207
pərdəyə söykənərək anasıyla yanaşı dizi meyit kimi uzadır. Adelaida gözlərini göyə 2017
üstdə dayanır. Onlar əllərində dəsmalları
sıxırlar. Erriko pencəksizdi, əlində dəsmal dikib dua oxumağa başlayır. Malakeş Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
giriş qapısının sağ tərəfinə yaxın yerdə, Paskualino və keşiş ölü duası anlamı
verən dualar oxuyur. O birilər astadan
səhnənin dərinliyində oturub. Cennaro ağlayırlar. Çöldən gələn zərbə səsləri
yataqda əyləşib və bu gözləmə getdikcə şiddətlənir. Erriko qapını açır.
Briqadir Çappa, onun ardınca mülki
müddətində ara-sıra burada olanlara göz
vurur. Uzun pauza. geyimdə olan iki casus peyda olur.
Cennaro (narahatlıqla). Bəlkə, bu, Çappa (küçədə qalan digər casuslara
yalandı? müraciətlə). Siz küçədə gözləyin.
Amedeo. Yaxşı, sən də! Çappa əlli yaşlarında bir kişidi: saçına
dən düşüb, yerişi ağır, baxışları itidi. İşini
Pauza
bilən adamdı, həyatı və fəaliyyəti onu
Cennaro. Baxarsız, biz əziyyətlə bu möhkəm adam eləyib. Əla başa düşür ki,
tamaşanı hazırlamışıq, amma gələn ol- müəyyən hallarda, ələlxüsus da Neapol-
mayacaq!
da, bəzi məsələlərdə “gərək özünü
Amedeo (atasının qənaətinə etiraz görməzliyə vurasan”. O daxil olub ora-
edərək). Axı o, qəlyanı alışdırdı!
buranı nəzərdən keçirir, furajkasını
Cennaro (Siçan Quyruğunun səhv çıxarmadan, azca təbəssümlə hardasa
edəcəyinə işarə ilə. Bu səhv ucbatından
o, bir dəfə də qurbanlıq olub). Mən keçən elə bil öz-özüylə danışır.
həftə də saat yarım çarpayıda uzanıb
qaldım… Bu nədir, hə? (Bığlarını tumarlayır, yan-
yörəyə baxaraq istehza ilə.) Bu ki lap
Hamı jestlə sanki deyir: “Neynəmək epidemiyadı! Dünən Materdeidə üç,
olar”. Furçellidə iki ölü. Bu gün isə təkcə
Pauza. Pocorealedə beşi… (Sanki bu mərasimə
son vermələri təklifiylə hamıya.) Mən Poco-
Adelaida (gözləntinin uzandığını görüb, realenin qəbiristanlığını yox… türməsini
danışmağa başlayır). Donna Ama… bayaq nəzərdə tuturam. (Rəsmi tonla.) Di yaxşı,
dedim axı… uşaqlar, yetər, mən heç kimə pislik
istəmirəm. (Var gücüylə əlini stola çırpır.)
Qəflətən giriş qapısı zərblə döyülür. Ay lənətə gəlmişlər, istəmirəm ki, məni
Hamı həyəcanlanıb. axmaq yerinə qoysunlar. (Sonra
“mərhuma”.) Ey, Lazar, diril, yoxsa əllərini
Amedeo (güclə eşidiləcək səslə). qandallayaram!
Onlardı!
Amaliya (dərddən beli bükülmüş
Cennaro (son dərəcə təşviş içində insanın səsiylə). Briqadir, müqəddəs
Amaliyaya). Ay səni, lənətə gəlmiş, satqın madonnanın xətrinə… Bu, mənim ərimdi,
arvad! o, bu gecə saat iki otuz beşdə keçinib…
Amaliya. Uzan! Çappa. Sən o beş dəqiqəni də yadda
saxlamısan?!
pərdəyə söykənərək anasıyla yanaşı dizi meyit kimi uzadır. Adelaida gözlərini göyə 2017
üstdə dayanır. Onlar əllərində dəsmalları
sıxırlar. Erriko pencəksizdi, əlində dəsmal dikib dua oxumağa başlayır. Malakeş Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
giriş qapısının sağ tərəfinə yaxın yerdə, Paskualino və keşiş ölü duası anlamı
verən dualar oxuyur. O birilər astadan
səhnənin dərinliyində oturub. Cennaro ağlayırlar. Çöldən gələn zərbə səsləri
yataqda əyləşib və bu gözləmə getdikcə şiddətlənir. Erriko qapını açır.
Briqadir Çappa, onun ardınca mülki
müddətində ara-sıra burada olanlara göz
vurur. Uzun pauza. geyimdə olan iki casus peyda olur.
Cennaro (narahatlıqla). Bəlkə, bu, Çappa (küçədə qalan digər casuslara
yalandı? müraciətlə). Siz küçədə gözləyin.
Amedeo. Yaxşı, sən də! Çappa əlli yaşlarında bir kişidi: saçına
dən düşüb, yerişi ağır, baxışları itidi. İşini
Pauza
bilən adamdı, həyatı və fəaliyyəti onu
Cennaro. Baxarsız, biz əziyyətlə bu möhkəm adam eləyib. Əla başa düşür ki,
tamaşanı hazırlamışıq, amma gələn ol- müəyyən hallarda, ələlxüsus da Neapol-
mayacaq!
da, bəzi məsələlərdə “gərək özünü
Amedeo (atasının qənaətinə etiraz görməzliyə vurasan”. O daxil olub ora-
edərək). Axı o, qəlyanı alışdırdı!
buranı nəzərdən keçirir, furajkasını
Cennaro (Siçan Quyruğunun səhv çıxarmadan, azca təbəssümlə hardasa
edəcəyinə işarə ilə. Bu səhv ucbatından
o, bir dəfə də qurbanlıq olub). Mən keçən elə bil öz-özüylə danışır.
həftə də saat yarım çarpayıda uzanıb
qaldım… Bu nədir, hə? (Bığlarını tumarlayır, yan-
yörəyə baxaraq istehza ilə.) Bu ki lap
Hamı jestlə sanki deyir: “Neynəmək epidemiyadı! Dünən Materdeidə üç,
olar”. Furçellidə iki ölü. Bu gün isə təkcə
Pauza. Pocorealedə beşi… (Sanki bu mərasimə
son vermələri təklifiylə hamıya.) Mən Poco-
Adelaida (gözləntinin uzandığını görüb, realenin qəbiristanlığını yox… türməsini
danışmağa başlayır). Donna Ama… bayaq nəzərdə tuturam. (Rəsmi tonla.) Di yaxşı,
dedim axı… uşaqlar, yetər, mən heç kimə pislik
istəmirəm. (Var gücüylə əlini stola çırpır.)
Qəflətən giriş qapısı zərblə döyülür. Ay lənətə gəlmişlər, istəmirəm ki, məni
Hamı həyəcanlanıb. axmaq yerinə qoysunlar. (Sonra
“mərhuma”.) Ey, Lazar, diril, yoxsa əllərini
Amedeo (güclə eşidiləcək səslə). qandallayaram!
Onlardı!
Amaliya (dərddən beli bükülmüş
Cennaro (son dərəcə təşviş içində insanın səsiylə). Briqadir, müqəddəs
Amaliyaya). Ay səni, lənətə gəlmiş, satqın madonnanın xətrinə… Bu, mənim ərimdi,
arvad! o, bu gecə saat iki otuz beşdə keçinib…
Amaliya. Uzan! Çappa. Sən o beş dəqiqəni də yadda
saxlamısan?!
