Page 154 - 2017-3
P. 154
Bəzəkli taxt örtüyü, buxurdanın tüstüsü, Kişi paltarlarından qadın çəkməsinəcən.
Ruhunu məst eləyən hər cürə tərif sözü
Və qızıl hərisliyi… Tanrı göz qoyur buna… Burada həm medalyon,
həm süni saçlar da var,
Gəlir dərdli bir ana, boğa-boğa ahını,
Qoy kral görsün, necə o qadın yaylığının Portret, solğun güllər,
Düyününü açaraq mis pul uzadır ona… uşaqlar üçün paltar…
Quru meyvə qoxusu qarışıbdı onlara.
Bətnində nələr yatır sənin,
Dərədə yuxulayan ey dolab, nələr!
Arzun budur, içində illərlə bəslənənlər
Yaşıl tala boyunca gümüştək parlayan çay Qapın açılan kimi faş olsun insanlara!
Çırpır öz nəğməsini sahildə çəmənliyə.
Sıldırımlı dağ yanır günəşin tonqalında, Mənim bohema həyatım
Sular axan dərədən bir bürkü qalxır göyə.
(fantaziya)
Cavan bir əsgər yatıb Köhnə, xovsuz paltomun yırtılmış
154 yumşaq otların üstdə, ciblərində
2017 Torpaq adlı yataqdan rahatı yoxdu axı… Gizlədib əllərimi, hey süzürəm dörd yanı.
Göy Qübbəsi altında
Ağzı azca aralı, saçları buruq-buruq,
Soluxmuş bənizindən ilıq bir işıq axır… mən öz İlham Pərimlə
Möhkəm yatıb… Uçub seyr eləyirəm
Gül ətri onu oyadan deyil… könlüm sevən dünyanı.
Xəstə bir uşaq kimi yüngülcə gülümsəyir. Lap balaca uşaq kimi həyəcanla, tələsik
Kaş isinə biləydi… Şeir toxumu səpirəm
– Torpaq yaman soyuqdu… şan-şöhrətin şumuna.
Qıcıqlandırmır onu meşənin rayihəsi, Böyük Ayı bürcü açır mənə ovcunu,
Sıxıbdı bir əliylə – qalxıb-enmir sinəsi, Әynim-başım köhnə-kürüş,
Sağ döşündə görünən
sığınıram mən ona…
bir cüt qanlı oyuqdu.
Artur Rembo. Şeirlər Yolların qalın tozunda xışıldayır ulduzlar,
Sentyabr şərabının güclü məst etməyi var,
Dolab Bu ovqat damır şeh kimi, alnımda gilələnir.
Qara palıddan olan oyma bəzəkli dolab Gözüm süzdükcə hey süzür
Getdikcə çox mehriban bir qocaya oxşayır. yırtıq çəkmələrimi,
Qapılar xırıltılı… içindəki qaranlıq
uzaq illərdən qalma şərab qoxusu yayır. Әlim corab rezinimi dartıb çalır liratək,
Qafiyələrin alovu içimdə şölələnir.
Canına doldurubdu elə bil o hər nə var,
Saralmış parçalardan nənə tikməsinəcən.
Qrifonla bəzənmiş çeşid-çeşid yaylıqlar,
Ruhunu məst eləyən hər cürə tərif sözü
Və qızıl hərisliyi… Tanrı göz qoyur buna… Burada həm medalyon,
həm süni saçlar da var,
Gəlir dərdli bir ana, boğa-boğa ahını,
Qoy kral görsün, necə o qadın yaylığının Portret, solğun güllər,
Düyününü açaraq mis pul uzadır ona… uşaqlar üçün paltar…
Quru meyvə qoxusu qarışıbdı onlara.
Bətnində nələr yatır sənin,
Dərədə yuxulayan ey dolab, nələr!
Arzun budur, içində illərlə bəslənənlər
Yaşıl tala boyunca gümüştək parlayan çay Qapın açılan kimi faş olsun insanlara!
Çırpır öz nəğməsini sahildə çəmənliyə.
Sıldırımlı dağ yanır günəşin tonqalında, Mənim bohema həyatım
Sular axan dərədən bir bürkü qalxır göyə.
(fantaziya)
Cavan bir əsgər yatıb Köhnə, xovsuz paltomun yırtılmış
154 yumşaq otların üstdə, ciblərində
2017 Torpaq adlı yataqdan rahatı yoxdu axı… Gizlədib əllərimi, hey süzürəm dörd yanı.
Göy Qübbəsi altında
Ağzı azca aralı, saçları buruq-buruq,
Soluxmuş bənizindən ilıq bir işıq axır… mən öz İlham Pərimlə
Möhkəm yatıb… Uçub seyr eləyirəm
Gül ətri onu oyadan deyil… könlüm sevən dünyanı.
Xəstə bir uşaq kimi yüngülcə gülümsəyir. Lap balaca uşaq kimi həyəcanla, tələsik
Kaş isinə biləydi… Şeir toxumu səpirəm
– Torpaq yaman soyuqdu… şan-şöhrətin şumuna.
Qıcıqlandırmır onu meşənin rayihəsi, Böyük Ayı bürcü açır mənə ovcunu,
Sıxıbdı bir əliylə – qalxıb-enmir sinəsi, Әynim-başım köhnə-kürüş,
Sağ döşündə görünən
sığınıram mən ona…
bir cüt qanlı oyuqdu.
Artur Rembo. Şeirlər Yolların qalın tozunda xışıldayır ulduzlar,
Sentyabr şərabının güclü məst etməyi var,
Dolab Bu ovqat damır şeh kimi, alnımda gilələnir.
Qara palıddan olan oyma bəzəkli dolab Gözüm süzdükcə hey süzür
Getdikcə çox mehriban bir qocaya oxşayır. yırtıq çəkmələrimi,
Qapılar xırıltılı… içindəki qaranlıq
uzaq illərdən qalma şərab qoxusu yayır. Әlim corab rezinimi dartıb çalır liratək,
Qafiyələrin alovu içimdə şölələnir.
Canına doldurubdu elə bil o hər nə var,
Saralmış parçalardan nənə tikməsinəcən.
Qrifonla bəzənmiş çeşid-çeşid yaylıqlar,
