Page 150 - 2017-3
P. 150
Gül qoxusu bürüyüb müqəddəs paklığını, O örtüyün altında ruhum uyuya bilməz;
Başının üstündə də sevgilərin nəfəsi!.. Ora aparan yolu heç görmürəm də axı.
Sən, ey Xilaskarımız, ucalardan ucasan, Uzat əlini, Tanrım, səndən yapışıb gedim!
Hifz etdin İsraili, nicat verdin ürəkdən! Bir azacıq da güc ver qəddimi dikəltməyə.
Günahsız varlığınla elə rahat uçursan, Qoy bu əzablı yolda ruhumu möhkəmlədim...
Elə bil altındakı təzə açmış çiçəkdir...
Fəqət əlçatan deyil məndən ötrü bu pillə!
Mənsə qorxağın biri, içim təkəbbür dolu – Və bu yorğun başımı köksünə söykəməklə
Şərə yaxa tanıdıb gözüm, qulaqlarım da. Әbədi dincliyimi çətin ki tapa billəm...
Ehtiras alovunda qovrulub xəyallarım,
VII
Әqlim, hissim korlanıb lap erkən çağlarımdan. – Qazanmaq ki, dilərsən hərgah mənim
Nəsibim divanəlik, sərgərdanlıq... və Adəm sevgimi,
Yuva salıb qəlbimdə yaşayır indiyədək!.. Bütün tərəddüdləri ürəyindən uzaq tut, –
Zanbağın ağuşunda gizlənən arı kimi
V Gəl sığın məbədimə, oğlum, ruhunu ovut!
150 – Ruhunu dəyişəcək yeni bir Adəməm mən,
2017 Borcundur məni sevmək, bunu yadında saxla! Bir tikə çəkinmədən dərdini söylə mənə,
Sidq ürəklə aç danış bütün günahlarını;
Sənin Roman, Parisin, Sodomun, ya Spartan Nahaq yerə can atma nəyisə gizlətməyə,
Adi dağıntılardır nəhəng xarabalıqda!.. Aldatmağa çalışma bu həssas qulaqları.
Sevgim saf alov kimi yandırıb-yaxar səni, Peşmanlıq çələngini mənə ki verəcəksən –
O şəhvani vücudun sovurar külünü də; Qonaq olub bu kasıb süfrəmin nemətınə,
Dirilik suyu kimi təmizləyər qəlbini, Sadiq balam, qarşında bir Mələk görəcəksən!
Təpədən dırnağacan yuyar səni yenidən.
Öz ecazkar gücüylə Sevgim yenə dikəldər Şərbətimin dadını damağında duyub sən,
Bir vaxt əzab çəkdiyim həmin müqəddəs xaçı. Sevinc, heyrət içində dərk edəcəksən: artıq
Yenə Mənə üz tutar çarəsizlər, şikəstlər!... Ölümsüzlük adlanan sazişə qol qoyubsan!
Pol Verlen. Xilaskara sonetlər Sev Məni ki, yox olsun bu zülmət, bu qaramat, ***
Günahkar ruh müqəddəs bir sevgiylə parlasın. Sevginin ecazına bağlanıb sidq ürəkdən,
Sən tənhasan, hər yerdə səninləyəm Bil ki, yalnız onunla sən oluram Mən yenə.
Sənin şüurun da mən, sənin vücudun da mən –
Mən amma! Qayıt, zavallı oğlum, qayıt mənim evimə!
VI Şərabımdan dad bir az, çörəyimdən nuş elə,
– Heyhat! Axı nə haqla ruhum Sənə can atsın? Bil ki, yaşamaq olmaz bunlarsız yer üzündə.
Ümidsizlik və qorxu içimdə buz bağlayıb... Yalvar, qoy Atam, Anam bir az güc versin sənə
Neyləyim? Şübhələri qəlbimdən kim çıxartsın? Bu dünyanın şərindən ruhun öləziyəndə.
Düzün, xeyirin yolu mənimçün yasaqlanıb!..
Göy qübbəsi titrədi... əbəsdi, vallah, əbəs
Arzularımla birgə göylərə can atmağım;
Başının üstündə də sevgilərin nəfəsi!.. Ora aparan yolu heç görmürəm də axı.
Sən, ey Xilaskarımız, ucalardan ucasan, Uzat əlini, Tanrım, səndən yapışıb gedim!
Hifz etdin İsraili, nicat verdin ürəkdən! Bir azacıq da güc ver qəddimi dikəltməyə.
Günahsız varlığınla elə rahat uçursan, Qoy bu əzablı yolda ruhumu möhkəmlədim...
Elə bil altındakı təzə açmış çiçəkdir...
Fəqət əlçatan deyil məndən ötrü bu pillə!
Mənsə qorxağın biri, içim təkəbbür dolu – Və bu yorğun başımı köksünə söykəməklə
Şərə yaxa tanıdıb gözüm, qulaqlarım da. Әbədi dincliyimi çətin ki tapa billəm...
Ehtiras alovunda qovrulub xəyallarım,
VII
Әqlim, hissim korlanıb lap erkən çağlarımdan. – Qazanmaq ki, dilərsən hərgah mənim
Nəsibim divanəlik, sərgərdanlıq... və Adəm sevgimi,
Yuva salıb qəlbimdə yaşayır indiyədək!.. Bütün tərəddüdləri ürəyindən uzaq tut, –
Zanbağın ağuşunda gizlənən arı kimi
V Gəl sığın məbədimə, oğlum, ruhunu ovut!
150 – Ruhunu dəyişəcək yeni bir Adəməm mən,
2017 Borcundur məni sevmək, bunu yadında saxla! Bir tikə çəkinmədən dərdini söylə mənə,
Sidq ürəklə aç danış bütün günahlarını;
Sənin Roman, Parisin, Sodomun, ya Spartan Nahaq yerə can atma nəyisə gizlətməyə,
Adi dağıntılardır nəhəng xarabalıqda!.. Aldatmağa çalışma bu həssas qulaqları.
Sevgim saf alov kimi yandırıb-yaxar səni, Peşmanlıq çələngini mənə ki verəcəksən –
O şəhvani vücudun sovurar külünü də; Qonaq olub bu kasıb süfrəmin nemətınə,
Dirilik suyu kimi təmizləyər qəlbini, Sadiq balam, qarşında bir Mələk görəcəksən!
Təpədən dırnağacan yuyar səni yenidən.
Öz ecazkar gücüylə Sevgim yenə dikəldər Şərbətimin dadını damağında duyub sən,
Bir vaxt əzab çəkdiyim həmin müqəddəs xaçı. Sevinc, heyrət içində dərk edəcəksən: artıq
Yenə Mənə üz tutar çarəsizlər, şikəstlər!... Ölümsüzlük adlanan sazişə qol qoyubsan!
Pol Verlen. Xilaskara sonetlər Sev Məni ki, yox olsun bu zülmət, bu qaramat, ***
Günahkar ruh müqəddəs bir sevgiylə parlasın. Sevginin ecazına bağlanıb sidq ürəkdən,
Sən tənhasan, hər yerdə səninləyəm Bil ki, yalnız onunla sən oluram Mən yenə.
Sənin şüurun da mən, sənin vücudun da mən –
Mən amma! Qayıt, zavallı oğlum, qayıt mənim evimə!
VI Şərabımdan dad bir az, çörəyimdən nuş elə,
– Heyhat! Axı nə haqla ruhum Sənə can atsın? Bil ki, yaşamaq olmaz bunlarsız yer üzündə.
Ümidsizlik və qorxu içimdə buz bağlayıb... Yalvar, qoy Atam, Anam bir az güc versin sənə
Neyləyim? Şübhələri qəlbimdən kim çıxartsın? Bu dünyanın şərindən ruhun öləziyəndə.
Düzün, xeyirin yolu mənimçün yasaqlanıb!..
Göy qübbəsi titrədi... əbəsdi, vallah, əbəs
Arzularımla birgə göylərə can atmağım;
