Page 106 - 2017-3

bağındakı böyük qarağaclar olub-keçənlər qapıdan heyrətlə seyr etdiyi məhz bu

haqqında çoxlu əfsanələr söyləyirdi; köhnə güllər idi.

xəstəxana binasını I Pyotrun tikdirdiyini İlk dəfə bağa çıxanda, hər şeydən əv-

zənn edirdi, əmin idi ki, Poltava mühari- vəl, bu güllərə göz yetirdi. Burada cəmi

bəsi zamanı çar bu binada yaşayıb. Bu iki qızılgül kolu vardı. Bir-birindən xeyli

bilgini divarların qopub düşən suvağın- aralı, becərilməyən torpaqda bitdikləri

dan, bağda tapdığı kaşı və kərpiç qırıqla- üçün onların ətrafını alaq otları basmışdı.

rından öyrənmişdi; binanın bütün tarixi Qapının önündə dayanmış gözətçi qa-

onların üzərində yazılmışdı. O kiçik ölüxa- pıdan bir-bir çıxan xəstələrə kağızdan ti-

na binasına çoxdan dünyasını dəyişmiş kilmiş, qalın, üzərində qırmızı xaç təsviri

onlarla, yüzlərlə insan yerləşdirilmişdi. olan ağ papaq verirdi. Müharibədən qal-

Arabir binanın zirzəmidən bağa açılan ki- mış bu papaqları hərracdan almışdılar.

çicik pəncərəsinə zillənir, pəncərənin köhnə Xəstə papaqların üzərindəki qırmızı xaç

rəngbərəng şüşəsində əks olunan gün təsvirinə də sirli, sehrli bir şey kimi baxır-

işığında tanış üzlərin cizgilərini görürdü. dı. O, papağı başından çıxarıb, əvvəlcə

Havalar xoş keçirdi; xəstələr bütün xaça, sonra lalənin ləçəklərinə baxdı.

106 günü açıq havada bağda gəzişirdilər. Güllərin rəngi daha parlaq idi.

Ağacların sıx bitdiyi bağın hər yerində – O qalib gəlir, – xəstə dedi, – am-
2017 güllər əkmişdilər. Nəzarətçilər az-çox iş ma baxaq, görək nə olur…

görmək qabiliyyəti olan bütün xəstələri Kandardan aşağı düşdü. Әtrafına boy-

bağa qulluq göstərməyə məcbur edirdi- landı və arxasında dayanan gözətçini

lər. Xəstələr bütün günü cığırları çör- görməyincə ləkin üstündən adlayıb, əlini

çöpdən təmizləyir, qum tökür, öz əlləriylə gülə uzatdı. Amma çiçəyi dərməyə ürək

əkdikləri gül-çiçək ləkini, xiyar, qarpız və eləmədi. Birdən-birə onu tər basdı, çiçə-

yemiş bitən bostanı sulayırdılar. Bağın yə sarı uzatdığı qolunda, sonra da bütün

bir tərəfində çoxlu albalı ağacları əkilmiş- bədənində bərk gizilti hiss etdi. Elə bil

di. Bağın kənarı ilə qarağaclar sıralan- qırmızı ləçəklərdə elektrik cərəyanı var-

mışdı. Ortada süni təpəcik düzəldilmişdi. dı. Bir az da yaxınlaşıb, bu dəfə əlini

Vsevolod Qarşin. Qırmızı çiçək Bağdakı ən gözəl güllər məhz bu təpə- gülün ləçəyinə sarı uzatdı. Amma ona elə

cikdə yetişdirilirdi. Təpəciyin ortasında gəldi ki, çiçək zəhərli, öldürücü maddə if-

gözoxşayan iri, sarılı-qırmızılı, nadir ge- raz edərək, özünü qorumağa çalışır. Başı

orginlər əkilmişdi. Bura bağın ən baxımlı gicəlləndi; gücünü toplayıb, son dəfə əlini

yeri idi, xəstələrin çoxu bu yerə sehrli mə- gülə uzatmaq istəyirdi ki, çiyninə ağır bir

kan kimi baxırdılar. Cığırların kənarında əl qondu. Bu, gözətçinin əliydi.

da rənğbərəng güllər əkilmişdi. Burada – Dərmək olmaz, – qoca xoxol de-

qızılgüllərdən tutmuş, petunya, nanə, sa- di. – Ləkin üstünə çıxma. Burada sənin

bahgülü, ərikgülü və xaşxaşa qədər, hər kimi dəlilər çoxdur: hərəyə bir gül dərsə-

cür gül növlərinə rast gəlmək olardı. Artır- niz, bağ xarabaya çevrilər. – O, əlini xəs-

manın yaxınlığında hansısa xüsusi qızılgül tənin çiynindən çəkmədən donquldandı.

kolları vardı; bunlar özünün son dərəcə Xəstə onun üzünə baxa-baxa ayağa

parlaq, al-qırmızı rəngiylə adi qızılgüllər- qalxdı və heç nə demədən, sakitcə çevri-

dən fərqlənirdi. Yeni gələn xəstənin şüşə lib oradan aralandı. “Bədbəxtlər – o, cı-