Page 105 - 2017-3
P. 105
b, o biri ucunda turşular… Dünyanın ta- la birgə feldşerin kitabçaya qeyd elədiyi 105
razlığı da bu şəkildə təmin olunur – əks rəqəmlər də azalırdı. Xəstə, demək olar, 2017
qütblər bir-birini neytrallaşdırır. Hələlik, yatmır, bütün günü hərəkətdə olurdu.
həkim! Vsevolod Qarşin. Qırmızı çiçək
IV
Həkim çıxıb getdi. Xəstələrin çoxu öz Dəlixanada olduğunu bilirdi; xəstə ol-
çarpayısında uzanıb, dörd gözlə onun yo- duğunu da anlayırdı. Buraya gətirildiyi ilk
lunu gözləyirdi. Dəlilər psixiatr-həkimin günlərdə olduğu kimi, bəzən nə qədər
xətrini çox istəyirlər; heç kim öz müdirinə yorğun olsa da, gecəyarısı oyanır, bu za-
bu qədər hörmət qoymur. man huşu, yaddaşı özünə qayıdırdı. Ge-
cənin sakitliyindən, yarıyuxulu olmağın-
Həkim gedəndən sonra tək qalan xəs- dan, ya nədəndirsə, bu dəqiqələrdə öz
tə kamerada var-gəl eləyirdi. Ona çay vəziyyətini aydın dərk edir, sağlam adam-
gətirdilər; o elə ayaq üstdəcə bir parç çay lar kimi mühakimə yürüdürdü. Amma elə
içdi və bir parça ağ çörəyi göz qırpımında ki, səhər açıldı, xəstəxanada həyat can-
içəri ötürdü. Sonra otağı tərk edib, bir ne- lanır, yeni-yeni təəssüratlar dalğa kimi
çə saat dayanmadan dəhlizdə o başa, bu onun üstünə gəlirdi; xəstə beyin bunları
başa getdi. Hava yağışlı olduğu üçün xəs- həzm edə bilmir, yenidən dəliyə çevrilirdi.
tələri bağa çıxmağa qoymurdular. Feld- Beynində doğru-düzgün mühakimələrlə
şer yeni gələn xəstəni axtarmağa başla- cəfəng fikirlər bir-birinə qarışmışdı. Başa
yanda ona uzun dəhlizin o başını göstər- düşürdü ki, ətrafdakıların hamısı xəstə-
dilər. Xəstə üzünü şüşə qapıya söykəyib, dir, eyni zamanda ona elə gəlirdi ki, onla-
diqqətlə bağdakı güllərə baxırdı. Lalənin rı haçansa görüb, tanıyır və ya onların
hansısa növlərindən biri olan al-qırmızı haqqında nəsə oxuyub, yaxud eşidib.
çiçəkdən gözünü çəkə bilmirdi. Xəstəxana bütün zamanlardan və ölkə-
lərdən gətirilmiş adamlarla dolu idi. Bura-
– Sizi tərəzidə çəkməliyik, – feldşer da ölülər də vardı, həyatda olanlar da.
onun çiyninə toxundu. Adlı-sanlı, məşhur adamlar, son mühari-
bədə öldürülmüş əsgərlər, ölüb yenidən
Xəstə arxaya çevriləndə gözlərindəki dirilənlər… Özünü hansısa sehrli, ovsun-
sonsuz qəzəb və nifrət alovu feldşeri dəh- lanmış çevrənin içində hiss edirdi. Ona
şətə saldı: o, qorxudan daldalı çəkildi. elə gəlirdi ki, dünyanın bütün gücü-qüdrəti
Amma feldşeri görəndə xəstənin üzünün bu çevrədə cəmləşib, o isə çevrənin lap
ifadəsi dəyişdi, heç nə demədən, dərin mərkəzində qürurla dayanıb; insanlar bu-
fikrə dalıbmış kimi, sakitcə onun arxasın- ra ona kömək etmək üçün toplaşıblar, o
ca getdi. Həkimin otağına gəldilər; xəstə isə dünyada şərin kökünü kəsmək üçün
kirimişcə tərəzinin üstünə çıxdı. Feldşer böyük işlər görməyə hazırlaşır. Doğrudur,
onu çəkib, dəftərdə adının qarşısına “109 bunu necə edəcəyini bilmirdi, amma bu
funt” yazdı. Ertəsi gün onun çəkisi 107, işi görmək üçün özündə kifayət qədər
bir gün sonra 106 funt oldu. güc-qüvvə hiss edirdi. O, başqalarının fik-
rini oxuya bilir, əşyalara baxıb, onların
– Belə getsə, ölüb gedəcək, – qay- bütün tarixçəsini görə bilirdi. Xəstəxana
ğılanan həkim tapşırdı ki, ona yaxşı bax-
sınlar.
Xəstənin iştahası yaxşı idi, yeməyin-
dən qalmırdı, buna baxmayaraq, günü-
gündən göz önündəcə əriyib gedirdi. Onun-
razlığı da bu şəkildə təmin olunur – əks rəqəmlər də azalırdı. Xəstə, demək olar, 2017
qütblər bir-birini neytrallaşdırır. Hələlik, yatmır, bütün günü hərəkətdə olurdu.
həkim! Vsevolod Qarşin. Qırmızı çiçək
IV
Həkim çıxıb getdi. Xəstələrin çoxu öz Dəlixanada olduğunu bilirdi; xəstə ol-
çarpayısında uzanıb, dörd gözlə onun yo- duğunu da anlayırdı. Buraya gətirildiyi ilk
lunu gözləyirdi. Dəlilər psixiatr-həkimin günlərdə olduğu kimi, bəzən nə qədər
xətrini çox istəyirlər; heç kim öz müdirinə yorğun olsa da, gecəyarısı oyanır, bu za-
bu qədər hörmət qoymur. man huşu, yaddaşı özünə qayıdırdı. Ge-
cənin sakitliyindən, yarıyuxulu olmağın-
Həkim gedəndən sonra tək qalan xəs- dan, ya nədəndirsə, bu dəqiqələrdə öz
tə kamerada var-gəl eləyirdi. Ona çay vəziyyətini aydın dərk edir, sağlam adam-
gətirdilər; o elə ayaq üstdəcə bir parç çay lar kimi mühakimə yürüdürdü. Amma elə
içdi və bir parça ağ çörəyi göz qırpımında ki, səhər açıldı, xəstəxanada həyat can-
içəri ötürdü. Sonra otağı tərk edib, bir ne- lanır, yeni-yeni təəssüratlar dalğa kimi
çə saat dayanmadan dəhlizdə o başa, bu onun üstünə gəlirdi; xəstə beyin bunları
başa getdi. Hava yağışlı olduğu üçün xəs- həzm edə bilmir, yenidən dəliyə çevrilirdi.
tələri bağa çıxmağa qoymurdular. Feld- Beynində doğru-düzgün mühakimələrlə
şer yeni gələn xəstəni axtarmağa başla- cəfəng fikirlər bir-birinə qarışmışdı. Başa
yanda ona uzun dəhlizin o başını göstər- düşürdü ki, ətrafdakıların hamısı xəstə-
dilər. Xəstə üzünü şüşə qapıya söykəyib, dir, eyni zamanda ona elə gəlirdi ki, onla-
diqqətlə bağdakı güllərə baxırdı. Lalənin rı haçansa görüb, tanıyır və ya onların
hansısa növlərindən biri olan al-qırmızı haqqında nəsə oxuyub, yaxud eşidib.
çiçəkdən gözünü çəkə bilmirdi. Xəstəxana bütün zamanlardan və ölkə-
lərdən gətirilmiş adamlarla dolu idi. Bura-
– Sizi tərəzidə çəkməliyik, – feldşer da ölülər də vardı, həyatda olanlar da.
onun çiyninə toxundu. Adlı-sanlı, məşhur adamlar, son mühari-
bədə öldürülmüş əsgərlər, ölüb yenidən
Xəstə arxaya çevriləndə gözlərindəki dirilənlər… Özünü hansısa sehrli, ovsun-
sonsuz qəzəb və nifrət alovu feldşeri dəh- lanmış çevrənin içində hiss edirdi. Ona
şətə saldı: o, qorxudan daldalı çəkildi. elə gəlirdi ki, dünyanın bütün gücü-qüdrəti
Amma feldşeri görəndə xəstənin üzünün bu çevrədə cəmləşib, o isə çevrənin lap
ifadəsi dəyişdi, heç nə demədən, dərin mərkəzində qürurla dayanıb; insanlar bu-
fikrə dalıbmış kimi, sakitcə onun arxasın- ra ona kömək etmək üçün toplaşıblar, o
ca getdi. Həkimin otağına gəldilər; xəstə isə dünyada şərin kökünü kəsmək üçün
kirimişcə tərəzinin üstünə çıxdı. Feldşer böyük işlər görməyə hazırlaşır. Doğrudur,
onu çəkib, dəftərdə adının qarşısına “109 bunu necə edəcəyini bilmirdi, amma bu
funt” yazdı. Ertəsi gün onun çəkisi 107, işi görmək üçün özündə kifayət qədər
bir gün sonra 106 funt oldu. güc-qüvvə hiss edirdi. O, başqalarının fik-
rini oxuya bilir, əşyalara baxıb, onların
– Belə getsə, ölüb gedəcək, – qay- bütün tarixçəsini görə bilirdi. Xəstəxana
ğılanan həkim tapşırdı ki, ona yaxşı bax-
sınlar.
Xəstənin iştahası yaxşı idi, yeməyin-
dən qalmırdı, buna baxmayaraq, günü-
gündən göz önündəcə əriyib gedirdi. Onun-
