Page 184 - "Xəzər"

– Köpəkoğluyam desəz, daha yaxşıdı! vaxtsa çıraq asılan tağ-tavanın kəllə

Hamı güldü. Musiqiçiyə dediklərinə daşından çıxan dəmir tirdə oturdu, cənab

görə uçan skelet Komburdan olan kapitanın de Nansi kişiləri burunotuna qonaq elədi

quzğunu idi, onu öldürüb sahibiylə bir və hamı xanım de Sen-Vassın tarixçəsinə

yerdə Joslen qalasının yanında basdır- qulaq asmağa hazırlaşdı. Gecənin süku-

mışdılar. Xanım de Sen-Vass qaxac edilmiş tunu arabir ulayan bayquşun səsi pozurdu;

donuz budundan didib quzğunu yemlə- uzaqdan, küləkdən budaq kimi yırğalanan

məyə başladı; quzğun gözəl qadının ov- tək-tənha işığın yandığı yerdən it hürüşü

cundan əti həvəslə dimdikləyirdi. Kapitan eşidilirdi, yəqin, Kernaskleden elə ora idi.

ona görə belə tələsik gəlmişdi ki, Kelvanlı

ölünü hələ iylənməyə başlamamış əhəng II

quyusuna salsın. Yeni gələnlə Komburlu – Mən okeanın kənarında, Odernedə

kapitan xudahafizləşib bir neçə saatlığa doğulmuşam, uşaqlıqda Ekmyul burnun-

məclisi tərk etdilər; onlar gedəndən sonra dakı mayakın gecənin qaranlığında necə

çəlləyi boşaltmaq üçün pivə parçı iki dəfə alışıb-yanmağına baxmağı xoşlayırdım.

əl-əl gəzdi. Quzğun, xanım de Sen-Vassın Camaatın qüllə adlandırdığı bizim evi sahil

184 dizində mürgüləyirdi, Topal Mamer çırağı qayalıqlarından əsən küləklər döyürdü,

Müqəddəs Yevlampiyin heykəlinin qolun- belə ki, gecə-gündüz sahilə çırpılan
2016 dan asmışdı; müqəddəs sütunlu eyvanın dalğaların gurultusunu eşidirdik. Mən kral

arasında, pyedestalın üstündə dayanıb, atıcısı Samplakanın ən kiçik qızı idim. Bir

diqqətlə gecə qonaqlarına baxırdı. bayram vaxtı Pon-Kruada anama yeddi

Müqəddəsi lap yaxında görən musiqiçi misralıq şeir təqdim edirlər – hər qıza bir

sevindi və demək olar, tamam sakitləşdi, misra – orda mənim ən gözəl olduğum

ancaq, hər ehtimala, yelçəkəni bəhanə deyilirdi. Xaç suyuna salanda məni Klarina

edib, heykəlin ayağının dibində oturdu, adlandırıblar, çünki anam dünyaya gəlişimi

müqəddəsin çılpaq pəncəsinə dirsəklənib, gözləyəndə, oxuduğu romanın qəhrəma-

Alvaro Kunkero. Musiqiçinin qeydləri əlini çənəsinə dayadı. Barmaqlarını nının adı beləymiş; hamı deyirdi ki, mənim

gəzdirib, daş postamentdə illərin, qarın, yaşıl gözlərim kitabda çox təsirli təsvir

yağışın soldurduğu nəsə yazı tapdı, olunan məhz xanım Klarinadan keçmədi;

əlhavasına hərfləri, sözləri ayırd etmək həmin xanım İtaliyanın Verona şəhərində

istəyirmiş kimi, barmağını yazının üstündə vəbadan ölür, onun ingilis məşuqu var

gəzdirərkən ona elə gəldi, dua oxuyur. imiş və reyhan toxumları ilə insanın tale-

– Biz dəstə ilə səfərə çıxanda, – yindən xəbər verməyi bacarırmış. Naz-

polkovnik Kulenkur komzolunun yaxasını nemət içində bacılarım kimi qəşəng, qədd-

qaldırıb dedi, – gecələr hər birimiz öz qamətli böyümüşdüm, anamız isə həmişə

həyat və ölüm tarixçəmizi danışırıq. Məncə, atamızı – alicənab atıcını gözləyirdi, çünki

nəzakət xatirinə, sözü əvvəlcə xanım de o, Şatobrian nəslindən olan əmisi oğulları

Sen-Vassa verməliyik. Qulaq as, Qi, ilə birlikdə Hannover müharibəsinə

hardasa otur, yoxsa ora-bura uçursan, yollanmışdı və hərdənbir məktub yazır,

gözümüz alacalanır. gah toxunma kətan köynəyini, gah flanel

Kulenkur hansısa abbatın başdaşına şalvarını, gah da iki qızıl üzüyünü

söykəndi, Qi Lənət Şeytana, görünür, nə göndərməyi xahiş eləyirdi. Bir dəfə xəbər