Page 180 - "Xəzər"

Kruazadan kapitan Kernenin kefini bilmədi. Ağzından isti, qatı qan axırdı.

soruşacağam. Xanım Kruaza mənə Dikəlmək istəyəndə, sinəsinə atəş açdım.

qarnında zəhər olan qızıl tısbağa verəcək. Tələsmədən hər iki tapançanı təzədən

İtirəcəyim bir şey olmadığından, razılaşdım. doldurdum. Üçüncü gülləni qarnından vur-

Ancaq tısbağadakı zəhər bihuşedici şirin dum. O inildəyirdi, xırıldayırdı. Bu vaxt

bal kimiydi. Mənim Qarson adlı spanyel qan döşəməyə damcılamağa başladı.
ov itim var idi, yaxşı təlim görmüşdü, Sanki yağış yağırdı: tıp, tıp, tıp... Doqu
amma qocalıb kor olmuşdu, işi-gücü fıştırıqlayıb əmr elədim: “Bura gəl, Qarson!
mətbəxdə pilətənin yanında yatmaq, ya Tez!” Və it isti qanı ləzzətlə yaladı. Ancaq
həyətdə özünü günə verməkdi. Niyə axı düşmənim ölmək bilmirdi – inildəyir,
sınaqdan keçirməyim? İti, bir vaxtlar ova xırıldayır, öküz kimi böyürürdü. Sonuncu
çağırdığım kimi mehribancasına səslədim,
180 axsaya-axsaya yanıma gəlib başını dizimə gülləni ürəyinə vurdum. Bax, indi ölmüşdü.
qoydu; sonra ona nə eləyəcəyimi duydu: Ölmüşdü? Yox, paltar şkafının güzgüsündə
tısbağanı götürməyimə bənddi, kənara hələ sağ idi! Mənimlə kinsiz, küdurətsiz,
sıçrayıb hürdü. Yenə onu çağırdım, zin- daha çox istehzayla danışdı: “Sən
gildəyib mənə sarı süründü... Tısbağanı həyasızsan, ancaq elə də ağıllı deyilsən.
onun başına qoydum, sakitləşib əlimi Axı məndən sonra sənin növbəndi. Və

2016 yalamağa başladı. Yalayıb-yalayıb gəbərdi. sabah sən öləcəksən. Əgər bu axmaqlığı
Yox, bu çox rahat ölümdü, yuxuya etməsəydin, hələ yaşaya biləcəyin illəri
getmək kimi bir şeydi. Ancaq mənə bu cür bu yerlərdə sərgərdan dolaşacaqdın.
lazım deyildi. Mən düşmənimə qəddar Bayedə topladığım dəstəni sənin üstünə
ölüm arzulayırdım. Hər şeydən çox çarpa- göndərəcəyəm”. Ancaq mənim üçün daha
yıdan onun qanının döşəməyə necə dam- fərqi yoxdu. Məgər onun necə öldüyünü
cıladığını eşitmək istəyirdim: tıp, tıp, tıp – görməmişdim? Məgər Qarson onun qanını
sanki yağış çisələyəndə damdan damcılar yalamamışdı? Məgər qanın döşəməyə
düşür. Mən onun ölümünə əmin olmalıydım, necə damcıladığını eşitməmişdim: tıp, tıp,
Alvaro Kunkero. Musiqiçinin qeydləri Danimarka doqunun, döşəmədəki qanını tıp?.. Məgər yataqda çürüməyə başlayan
necə yaladığını görməliydim, – mən, bax və artıq iy verən onun bədəni deyildi?

belə istəyirdim. Tısbağanın vasitəsiylə Çarpayının yanındakı deşikdən çıxan

öldürmək isə çox asan və sadə idi. Gəlib siçovul balışın üstünə dırmaşıb, ölünün

deyirsən: “Bax, gör Nantdan necə bəzək üzünü gəmirməyə başladı. Ancaq bu yerdə

sancağı almışam!” Sonra tısbağanı onun güzgü çiliklənib səpələndi. Siçovul qaçdı.

əlinə verirsən və o, tısbağanın belindəki Çarpayı artıq boş idi, ancaq Qarson hələ

yazını oxumağa macal tapmamış, özü də də döşəmədəki qanı yalayırdı. Sabah

hiss eləmədən ölür. Yox, o öldüyünü bil- tezdən isə mən öldüm.

məlidi, sağalmaz xəstə, ya qayanın üs- – Yəqin, şeytanın güzgüdə görünməsi

tündə quduz itlərlə əhatə olunmuş maral pis əlamətdi! – doktor Sabat dilləndi.

ölümə necə alışırsa, o da öləcəyi fikrinə – Cənab musiqiçi! – Kulenkur dedi. –

elə alışmalıdı. Əvvəlcə gülləni onun ağzına Kelvanlı zadəganın dəfn mərasimi üçün

sıxdım. Bundan sonra heç nə deyə bilmədi, məşq etdiyiniz marşı çala bilərsinizmi?

öz gizli əlaltılarını – quzğunlarını çağıra Bizi şənləndirin, axı yol uzundu.