Page 88 - "Xəzər"
P. 88
Beşcә dәqiqәyә xәstәxanaya çatdıq. Başa düşün!.. İcazә verin, gedim!..”
Özü dә bir dәfә dә olsun, qaydanı pozma- Amma onlar mәni tәrpәnmәyә
mışdım. qoymadılar. Biri hәtta mәni itәlәdi dә. Elә
Xәstәxananın yanında avtobusu saxladım bu an әsәblәrim dözmәdi, hәmin adama bir
vә üzümü sәrnişinlәrә tutub dedim: “Aranızda şillә ilişdirdim. Onda hamısı üstümә
sürücülük vәsiqәsi olan varsa, qoy avtobusu tökülüşdü... Başladılar mәni tәpiklәmәyә...
sürsün”. Cәnab hakim, vәziyyәti mәn belә Bir az bundan öncә canıma dua elәyәnlәr
qiymәtlәndirirdim: sürücülük vәsiqәsi olan indi mәni vururdular... Cәnab hakim,
sәrnişin sükan arxasına keçәcәk vә ona bilsәydiniz mәni necә döyürdülәr!.. Mәni
lazım olan yerә qәdәr gedәcәk, daha sonra ağlamaq tutdu... Hirsimdәn, әlacsızlıqdan,
onu başqası әvәz edәcәk vә belәliklә, mәnzil ağrıdan ağlayırdım... Sonra polis gәlib mәni
başına çatacaq. Amma mәn balaca sәhvә mәntәqәyә apardı...
yol vermişdim. Mәlum oldu ki, avtobusda Ratibә isә hәmin vaxt xәstәxanada
sürcülük vәsiqәsi olan elә tәk özümәm. keçinmişdi... Arvadımı son mәnzilә belә,
Tәsәvvür elәyirsiniz, onlar mәnim üstümә yola salmaq imkanım olmadı: o gün-bu gün
necә qışqırmağa başladılar. Bir neçә dәqiqә dәmir barmaqlıqlar arxasındayam... Yenә
әvvәl mәnә tәriflәr yağdırırdılar, indi isә usta Avvad sağ olsun: dәfn xәrclәrini öz
88 ağızlarına gәlәni deyirdilәr. Özümü üzәrinә götürdü...
xәstәxanaya yetirmişdim ki, mәni qapı Hәr şey әslindә belә olub, cәnab hakim!
2015 ağzında yaxaladılar. Mәcbur olub tәzәdәn İndi siz deyin, mәgәr mәn oğruyam?..
sükan arxasına keçdim. Onları lazım olan Mәgәr mәn cinayәtkaram? Cәnab hakim,
yerә çatdırıb avtobusdan çıxmaq istәdim, hәr şeydәn әvvәl vicdanınızın sәsinә qulaq
yenә qışqırıq qopdu. Bu dәfә avtobusa tәzә asın! Mәn bәraәt istәyirәm... Bir dә cәnab
minәnlәr “Qizaya sür!” – deyә çığırmağa hakim, sizdәn artıq dәrәcәdә xahiş edirәm,
başladılar. Mәn onlara deyirdim: “Qardaşlar!.. hökm çıxarmamışdan әvvәl, heç olmasa,
Ratibәnin halı pisdir... Ölüm ayağındadır... bircә dәfә avtobusa minin!..
İhsan Abdul-Qaddus. Avtobus oğrusu
Özü dә bir dәfә dә olsun, qaydanı pozma- Amma onlar mәni tәrpәnmәyә
mışdım. qoymadılar. Biri hәtta mәni itәlәdi dә. Elә
Xәstәxananın yanında avtobusu saxladım bu an әsәblәrim dözmәdi, hәmin adama bir
vә üzümü sәrnişinlәrә tutub dedim: “Aranızda şillә ilişdirdim. Onda hamısı üstümә
sürücülük vәsiqәsi olan varsa, qoy avtobusu tökülüşdü... Başladılar mәni tәpiklәmәyә...
sürsün”. Cәnab hakim, vәziyyәti mәn belә Bir az bundan öncә canıma dua elәyәnlәr
qiymәtlәndirirdim: sürücülük vәsiqәsi olan indi mәni vururdular... Cәnab hakim,
sәrnişin sükan arxasına keçәcәk vә ona bilsәydiniz mәni necә döyürdülәr!.. Mәni
lazım olan yerә qәdәr gedәcәk, daha sonra ağlamaq tutdu... Hirsimdәn, әlacsızlıqdan,
onu başqası әvәz edәcәk vә belәliklә, mәnzil ağrıdan ağlayırdım... Sonra polis gәlib mәni
başına çatacaq. Amma mәn balaca sәhvә mәntәqәyә apardı...
yol vermişdim. Mәlum oldu ki, avtobusda Ratibә isә hәmin vaxt xәstәxanada
sürcülük vәsiqәsi olan elә tәk özümәm. keçinmişdi... Arvadımı son mәnzilә belә,
Tәsәvvür elәyirsiniz, onlar mәnim üstümә yola salmaq imkanım olmadı: o gün-bu gün
necә qışqırmağa başladılar. Bir neçә dәqiqә dәmir barmaqlıqlar arxasındayam... Yenә
әvvәl mәnә tәriflәr yağdırırdılar, indi isә usta Avvad sağ olsun: dәfn xәrclәrini öz
88 ağızlarına gәlәni deyirdilәr. Özümü üzәrinә götürdü...
xәstәxanaya yetirmişdim ki, mәni qapı Hәr şey әslindә belә olub, cәnab hakim!
2015 ağzında yaxaladılar. Mәcbur olub tәzәdәn İndi siz deyin, mәgәr mәn oğruyam?..
sükan arxasına keçdim. Onları lazım olan Mәgәr mәn cinayәtkaram? Cәnab hakim,
yerә çatdırıb avtobusdan çıxmaq istәdim, hәr şeydәn әvvәl vicdanınızın sәsinә qulaq
yenә qışqırıq qopdu. Bu dәfә avtobusa tәzә asın! Mәn bәraәt istәyirәm... Bir dә cәnab
minәnlәr “Qizaya sür!” – deyә çığırmağa hakim, sizdәn artıq dәrәcәdә xahiş edirәm,
başladılar. Mәn onlara deyirdim: “Qardaşlar!.. hökm çıxarmamışdan әvvәl, heç olmasa,
Ratibәnin halı pisdir... Ölüm ayağındadır... bircә dәfә avtobusa minin!..
İhsan Abdul-Qaddus. Avtobus oğrusu
