Page 86 - "Xəzər"
P. 86
Xadra meydanına qәdәr on dәqiqәlik piyada sizin kimi adamıq da!” “Adamsınızsa,
yol idi, orada isә altı saylı avtobusa minib vicdanınız hanı bәs?” – deyәndә, konduktor
gedә bilәrdim. Hәmin avtobus hәr on üstümә hücum çәkib mәni itәlәdi.
dәqiqәdәn bir gәlir, meydanı dövrә vuraraq Hay-küy başladı, hamı qışqırırdı.
yoluna davam edirdi. Amma tәrslikdәn av- Sәrnişinlәr mәnim tәrәfimdә idi. Dәli oldum,
tobus da hәmin gün gecikirdi. fikirlәşdim ki, indi vurhavur başlayacaq, bu
Xahiş edirәm, cәnab hakim! Bir anlıq isә mәnә sәrf elәmirdi. Tezliklә özümü
mәnim vәziyyәtimi tәsәvvür elәyin! Ratibәnin yanına çatdırmaq istәyirdim. Çıxış
Hamımız bilirik ki, avtobuslar son yolu kimi konduktora bir daha yaxınlaşıb
dayanacaqda gәlib dayanır vә on dәqiqә dedim: “Sәhv elәdim, bağışla! Mәsәlә
intervalla yola düşürlәr. Amma bu dәfә bundadır ki, arvadım xәstәxanada yatır”.
dayanacaq bomboş idi. “Bir az sәbir elә, “Bu ki tәcili tibbi yardım maşını deyil!” –
Fәhmi”, – deyә özümü sakitlәşdirmәyә deyәn konduktor әl-qolunu yellәyib mәndәn
çalışıb avtobusu gözlәyәn onlarla adama aralandı. Özümü güclә saxlayırdım.
yaxınlaşdım...
Axır ki, çayını içib qurtaran sürücü “gül
– Soruşursunuz ki, niyә taksi tutmadım? üzünü” bizә göstәrdi. Sәrnişinlәr bir kәnara
Axı qәpiyi qәpiyә calayıb arvadını müalicә çәkilib “әlahәzrәtә” yol verdilәr. Sükan
86 etmәyә çalışan adam taksiyә necә minsin?! arxasına keçib göstәrişlәr vermәyә başladı:
2015 Üstәlik dә, bir gün әvvәl borc götürdüyüm “Dostum, bir kәnara çәkil! Sәn dә dostum,
pulun hamısını xәstәxana xәrclәrini ödәmәk bir az sıxlaşın! Mәnim yanıma yığışmayın!”
üçün sәrf elәmişdim.
Bayaqkı kimi bir ayağım üstә dayanıb
On dәqiqә belәcә keçdi. Tәngnәfәs
halda yerimdә var-gәl edirdim. Sәbrim o dözürdüm.
qәdәr daralmışdı ki, avtobusu gözlәmәdәn Nәhayәt, avtobus yerindәn tәrpәndi.
durub xәstәxanaya qaçmaq istәyirdim.
Düşündüm ki, iyirmi dәqiqәdәn sonra mәnzil
Bir on dәqiqә dә keçәndәn sonra, başına çataram. Lakin meydanı dövrә-
nәhayәt, avtobus gәlib çıxdı. Sәrnişinlәr lәmәmiş sürücü siqaret köşkü qarşısında
tökülüşdülәr, bir neçә saniyәyә avtobus tormozu basdı, yanında dayanmış
İhsan Abdul-Qaddus. Avtobus oğrusu yenidәn ağzına kimi doldu. O qәdәr sıxlıq sәrnişinlәrin arasından özünә yer elәyib
idi ki, içәri keçә bilmәyib, qapıdan sallandım. başını avtobusdan azacıq çıxardı vә köşkün
Sürücü dә elә bu zaman motoru yanılı satıcısına sarı qışqırdı: “Mәnә beş dәnә
qoyub harasa yoxa çıxdı. Beş dәqiqә keçdi, Belmon ver!”
Bilә-bilә ki, Ratibәnin halı indi pisdir, bu
ondan bir xәbәr yox idi.
Bir azdan konduktor göründü. “Niyә get- vәziyyәtә dözürdüm. Sürücü siqaretini alan
mirik”, – deyә ondan soruşduqda mәni kimi dedim: “Sәn әzizlәrinin canı, bir az
qәzәbli baxışlarla süzüb: “Sәbir elә, ay cәld ol!” Başladı üstümә hürmәyә, guya
insan, sәbir elә!” – dedi vә üzünü çevirib onu tәhqir elәmişәm: “İstәyirsәn, bu camaatı
getdi. Arxasınca qışqırdım: “Sürücü hanı?” qırım?! Bәdbәxt hadisә baş versә, sәn
Sәrnişinlәrdәn kimsә onun әvәzindәn cavab cavab verәcәksәn, yoxsa mәn?” Hirsimi
verdi: “Çay içmәyә gedib”. “Camaatı burda boğub sakitcә dillәndim: “Mәn dә sürücüyәm.
qoyub çay içmәyә gedib? Allah bәlasını Yük maşını sürürәm. Adım da Fәhmidir”.
versin onun!” – qışqırdım. “Özünü ağıllı “Sәn dә müqayisә elәdin dә! Sәndәn fәrqli
apar! – qәflәtәn yenә peyda olan konduktor olaraq, mәn çәllәk deyil, adam daşıyıram”...
üstümә bozardı. – Dilini farağat qoy! Biz dә Axır ki, tәrpәndik.
yol idi, orada isә altı saylı avtobusa minib vicdanınız hanı bәs?” – deyәndә, konduktor
gedә bilәrdim. Hәmin avtobus hәr on üstümә hücum çәkib mәni itәlәdi.
dәqiqәdәn bir gәlir, meydanı dövrә vuraraq Hay-küy başladı, hamı qışqırırdı.
yoluna davam edirdi. Amma tәrslikdәn av- Sәrnişinlәr mәnim tәrәfimdә idi. Dәli oldum,
tobus da hәmin gün gecikirdi. fikirlәşdim ki, indi vurhavur başlayacaq, bu
Xahiş edirәm, cәnab hakim! Bir anlıq isә mәnә sәrf elәmirdi. Tezliklә özümü
mәnim vәziyyәtimi tәsәvvür elәyin! Ratibәnin yanına çatdırmaq istәyirdim. Çıxış
Hamımız bilirik ki, avtobuslar son yolu kimi konduktora bir daha yaxınlaşıb
dayanacaqda gәlib dayanır vә on dәqiqә dedim: “Sәhv elәdim, bağışla! Mәsәlә
intervalla yola düşürlәr. Amma bu dәfә bundadır ki, arvadım xәstәxanada yatır”.
dayanacaq bomboş idi. “Bir az sәbir elә, “Bu ki tәcili tibbi yardım maşını deyil!” –
Fәhmi”, – deyә özümü sakitlәşdirmәyә deyәn konduktor әl-qolunu yellәyib mәndәn
çalışıb avtobusu gözlәyәn onlarla adama aralandı. Özümü güclә saxlayırdım.
yaxınlaşdım...
Axır ki, çayını içib qurtaran sürücü “gül
– Soruşursunuz ki, niyә taksi tutmadım? üzünü” bizә göstәrdi. Sәrnişinlәr bir kәnara
Axı qәpiyi qәpiyә calayıb arvadını müalicә çәkilib “әlahәzrәtә” yol verdilәr. Sükan
86 etmәyә çalışan adam taksiyә necә minsin?! arxasına keçib göstәrişlәr vermәyә başladı:
2015 Üstәlik dә, bir gün әvvәl borc götürdüyüm “Dostum, bir kәnara çәkil! Sәn dә dostum,
pulun hamısını xәstәxana xәrclәrini ödәmәk bir az sıxlaşın! Mәnim yanıma yığışmayın!”
üçün sәrf elәmişdim.
Bayaqkı kimi bir ayağım üstә dayanıb
On dәqiqә belәcә keçdi. Tәngnәfәs
halda yerimdә var-gәl edirdim. Sәbrim o dözürdüm.
qәdәr daralmışdı ki, avtobusu gözlәmәdәn Nәhayәt, avtobus yerindәn tәrpәndi.
durub xәstәxanaya qaçmaq istәyirdim.
Düşündüm ki, iyirmi dәqiqәdәn sonra mәnzil
Bir on dәqiqә dә keçәndәn sonra, başına çataram. Lakin meydanı dövrә-
nәhayәt, avtobus gәlib çıxdı. Sәrnişinlәr lәmәmiş sürücü siqaret köşkü qarşısında
tökülüşdülәr, bir neçә saniyәyә avtobus tormozu basdı, yanında dayanmış
İhsan Abdul-Qaddus. Avtobus oğrusu yenidәn ağzına kimi doldu. O qәdәr sıxlıq sәrnişinlәrin arasından özünә yer elәyib
idi ki, içәri keçә bilmәyib, qapıdan sallandım. başını avtobusdan azacıq çıxardı vә köşkün
Sürücü dә elә bu zaman motoru yanılı satıcısına sarı qışqırdı: “Mәnә beş dәnә
qoyub harasa yoxa çıxdı. Beş dәqiqә keçdi, Belmon ver!”
Bilә-bilә ki, Ratibәnin halı indi pisdir, bu
ondan bir xәbәr yox idi.
Bir azdan konduktor göründü. “Niyә get- vәziyyәtә dözürdüm. Sürücü siqaretini alan
mirik”, – deyә ondan soruşduqda mәni kimi dedim: “Sәn әzizlәrinin canı, bir az
qәzәbli baxışlarla süzüb: “Sәbir elә, ay cәld ol!” Başladı üstümә hürmәyә, guya
insan, sәbir elә!” – dedi vә üzünü çevirib onu tәhqir elәmişәm: “İstәyirsәn, bu camaatı
getdi. Arxasınca qışqırdım: “Sürücü hanı?” qırım?! Bәdbәxt hadisә baş versә, sәn
Sәrnişinlәrdәn kimsә onun әvәzindәn cavab cavab verәcәksәn, yoxsa mәn?” Hirsimi
verdi: “Çay içmәyә gedib”. “Camaatı burda boğub sakitcә dillәndim: “Mәn dә sürücüyәm.
qoyub çay içmәyә gedib? Allah bәlasını Yük maşını sürürәm. Adım da Fәhmidir”.
versin onun!” – qışqırdım. “Özünü ağıllı “Sәn dә müqayisә elәdin dә! Sәndәn fәrqli
apar! – qәflәtәn yenә peyda olan konduktor olaraq, mәn çәllәk deyil, adam daşıyıram”...
üstümә bozardı. – Dilini farağat qoy! Biz dә Axır ki, tәrpәndik.
