Page 81 - "Xəzər"
P. 81
nzәyirdi: ali qüvvәyә inam vә dünyada Mәn İsa Mәsihi gördüm – qarşımda 81
heç bir ölkәnin başqalarını istismar etmәyә durmuşdu. Balaca olanda hәr axşam söhbәt 2015
haqqı çatmadığına әminlik. İlk amerikalılar, etdiyim, dualarımda qayğılarımı bölüşdüyüm
müstәmlәkәçi yığma qoşunun döyüşçülәri hәmin o İsa idi. Fәrq bircә bunda idi ki, Con Perkins. Killerin etirafları
– minitmenlәr kimi, müsәlmanlar da dünyanı uşaqlıq çağlarımın İsası ağ dәrili, sarışın
öz hüquqları uğrunda müharibәyә qal- saçlı idi, bunun isә dalğalı qara saçları,
xacaqlarıyla tәhdid edirdilәr, biz isә 1770-ci qarabuğdayı üzü vardı. O әyilib yerdәn
illәrin britaniyalıları kimi, bunun adını ter- nәsә qaldırdı, çiyni bәrabәrindә tutdu. Elә
rorçuluq qoyurduq. Deyәsәn, tarix yenә bildim әlindә xaç görәcәyәm. Amma bunun
tәkrar olunurdu... әvәzinә maşının arxa oxunu gördüm, ucunda
tәkәri dә vardı – başının üstündә halә kimi
Özümdәn soruşurdum ki, әgәr Birlәşmiş dururdu. Tәkәrdәn duru yağ başına
Ştatlar vә onların müttәfiqlәri Vyetnamdakı damcılayır, ordan da qan kimi damla-damla
müharibә kimi, bütün müstәmlәkә alnına süzülürdü. O, qәddini bir az da
müharibәlәrinә sәrf etdiklәri vәsaiti dünyadakı dikәltdi, gözlәrimin içinә baxıb dedi: “Əgәr
aclıqla mübarizәyә, tәhsilin yayılmasına, indi gәlsәydim, mәni tamam başqa simada
hamı üçün, o cümlәdәn, öz vәtәndaşları görәcәkdin”. Mәn soruşdum: “Niyә?” – “Çün-
üçün dә әlyetәn olan sәhiyyә sisteminin ki, – cavab verdi, – artıq dünya dәyişib”.
qurulmasına yönәltsәydilәr, necә gözәl
dünyada yaşayardıq. İndicә dan yeri sökülәcәkdi. Bilirdim ki,
daha yata bilmәyәcәyәm, ona görә dә
Özümdәn soruşurdum ki, әgәr rifah geyindim, liftlә enib hovuzun kәnarıyla
halımızı yüksәltmәyә yönәlmiş addımlar uzanan xiyabanda gәzişmәyә başladım. Ay
atmağa başlasaydıq; ruhumuzu vә işığı süzülürdü, orxideyanın şirin qoxusu
bәdәnimizi qidalandıran su hövzәlәrinin, havanı doldurmuşdu. Eyvandakı kresloda
meşәlәrin qorunmasına diqqәt yetirsәydik, yerimi rahatlayıb fikirlәşdim ki, burda nә
gәlәcәk nәsillәrimizin hәyatına necә gözәl edirәm, niyә hәyatım mәni bu yola yönәltdi,
tәsir etmiş olardıq... Düşünmürәm ki, niyә İndoneziyaya gәtirib çıxardı? Bilirdim
ölkәmizin tәmәlini qoyan Yaradıcı Atalarımız ki, hәyatım dәyişib, amma nә qәdәr
yaşamaq vә azadlıq haqqını yalnız başqalaşdığından hәlә xәbәrim yox idi.
amerikalılar üçün tanıyırdılar. Bәs onda niyә
o gözәl insanların bugünkü nәsillәri, yәni Geri dönәrkәn Ennlә Parisdә görüşdüm
bizlәr indi murdar strategiyaları hәyata keçirir, – barışmaq istәyirdi. Lakin Fransada keçirdi-
imperialist dәyәrlәrini qoruyuruq? Axı bizim yimiz bu birgә tәtil boyu da elә hey
Atalarımız bunlara qarşı qiyam etmişdilәr?.. küsüşürdük. Birgә hәyatımızda yaxşı şeylәr
az olmamışdı. Amma daha belә yaşamaq
İndoneziyadakı son gecәmdә qәflәtәn istәmәdiyimizi başa düşürdük. Bundan başqa
yuxudan oyanıb yerimin içindә oturdum, ürәyimdә o qәdәr deyilәsi şeylәr vardı ki,
işığı yandırdım. Hiss etdim ki, otaqda mәndәn heç birini heç zaman ona danışa
başqa da kimsә var. Ətrafıma göz gәzdirdim, bilmәyәcәkdim. Bunları danışa bilәcәyim
“İnterkontinental İndoneziya”dakı otağımın yeganә adam elә Klodin idi. Ennlә Boston
künc-bucağına, mebellәrә, ipәk qobelenlerә tәyyarә limanında yerә endik vә hәrә öz
vә çәrçivәlәrin içindә divardan asılmış kuk- evinә, Bek Beydәki mәnzilinә yollandı...
lalara key-key baxdım. Sonra tәzәdәn yu-
xuya getdim vә yuxu gördüm.
heç bir ölkәnin başqalarını istismar etmәyә durmuşdu. Balaca olanda hәr axşam söhbәt 2015
haqqı çatmadığına әminlik. İlk amerikalılar, etdiyim, dualarımda qayğılarımı bölüşdüyüm
müstәmlәkәçi yığma qoşunun döyüşçülәri hәmin o İsa idi. Fәrq bircә bunda idi ki, Con Perkins. Killerin etirafları
– minitmenlәr kimi, müsәlmanlar da dünyanı uşaqlıq çağlarımın İsası ağ dәrili, sarışın
öz hüquqları uğrunda müharibәyә qal- saçlı idi, bunun isә dalğalı qara saçları,
xacaqlarıyla tәhdid edirdilәr, biz isә 1770-ci qarabuğdayı üzü vardı. O әyilib yerdәn
illәrin britaniyalıları kimi, bunun adını ter- nәsә qaldırdı, çiyni bәrabәrindә tutdu. Elә
rorçuluq qoyurduq. Deyәsәn, tarix yenә bildim әlindә xaç görәcәyәm. Amma bunun
tәkrar olunurdu... әvәzinә maşının arxa oxunu gördüm, ucunda
tәkәri dә vardı – başının üstündә halә kimi
Özümdәn soruşurdum ki, әgәr Birlәşmiş dururdu. Tәkәrdәn duru yağ başına
Ştatlar vә onların müttәfiqlәri Vyetnamdakı damcılayır, ordan da qan kimi damla-damla
müharibә kimi, bütün müstәmlәkә alnına süzülürdü. O, qәddini bir az da
müharibәlәrinә sәrf etdiklәri vәsaiti dünyadakı dikәltdi, gözlәrimin içinә baxıb dedi: “Əgәr
aclıqla mübarizәyә, tәhsilin yayılmasına, indi gәlsәydim, mәni tamam başqa simada
hamı üçün, o cümlәdәn, öz vәtәndaşları görәcәkdin”. Mәn soruşdum: “Niyә?” – “Çün-
üçün dә әlyetәn olan sәhiyyә sisteminin ki, – cavab verdi, – artıq dünya dәyişib”.
qurulmasına yönәltsәydilәr, necә gözәl
dünyada yaşayardıq. İndicә dan yeri sökülәcәkdi. Bilirdim ki,
daha yata bilmәyәcәyәm, ona görә dә
Özümdәn soruşurdum ki, әgәr rifah geyindim, liftlә enib hovuzun kәnarıyla
halımızı yüksәltmәyә yönәlmiş addımlar uzanan xiyabanda gәzişmәyә başladım. Ay
atmağa başlasaydıq; ruhumuzu vә işığı süzülürdü, orxideyanın şirin qoxusu
bәdәnimizi qidalandıran su hövzәlәrinin, havanı doldurmuşdu. Eyvandakı kresloda
meşәlәrin qorunmasına diqqәt yetirsәydik, yerimi rahatlayıb fikirlәşdim ki, burda nә
gәlәcәk nәsillәrimizin hәyatına necә gözәl edirәm, niyә hәyatım mәni bu yola yönәltdi,
tәsir etmiş olardıq... Düşünmürәm ki, niyә İndoneziyaya gәtirib çıxardı? Bilirdim
ölkәmizin tәmәlini qoyan Yaradıcı Atalarımız ki, hәyatım dәyişib, amma nә qәdәr
yaşamaq vә azadlıq haqqını yalnız başqalaşdığından hәlә xәbәrim yox idi.
amerikalılar üçün tanıyırdılar. Bәs onda niyә
o gözәl insanların bugünkü nәsillәri, yәni Geri dönәrkәn Ennlә Parisdә görüşdüm
bizlәr indi murdar strategiyaları hәyata keçirir, – barışmaq istәyirdi. Lakin Fransada keçirdi-
imperialist dәyәrlәrini qoruyuruq? Axı bizim yimiz bu birgә tәtil boyu da elә hey
Atalarımız bunlara qarşı qiyam etmişdilәr?.. küsüşürdük. Birgә hәyatımızda yaxşı şeylәr
az olmamışdı. Amma daha belә yaşamaq
İndoneziyadakı son gecәmdә qәflәtәn istәmәdiyimizi başa düşürdük. Bundan başqa
yuxudan oyanıb yerimin içindә oturdum, ürәyimdә o qәdәr deyilәsi şeylәr vardı ki,
işığı yandırdım. Hiss etdim ki, otaqda mәndәn heç birini heç zaman ona danışa
başqa da kimsә var. Ətrafıma göz gәzdirdim, bilmәyәcәkdim. Bunları danışa bilәcәyim
“İnterkontinental İndoneziya”dakı otağımın yeganә adam elә Klodin idi. Ennlә Boston
künc-bucağına, mebellәrә, ipәk qobelenlerә tәyyarә limanında yerә endik vә hәrә öz
vә çәrçivәlәrin içindә divardan asılmış kuk- evinә, Bek Beydәki mәnzilinә yollandı...
lalara key-key baxdım. Sonra tәzәdәn yu-
xuya getdim vә yuxu gördüm.
