Page 158 - "Xəzər"

mәqalә İngiltәrәnin iqtisadi inkişaf dövründәn dırnağı tәmizlәmәk lazım gәlir), başımı yana

start götürüb, ta sәnaye inqilabının baş döndәrirәm, gözlәrimi bәs deyincә qırpır,

verdiyi dövrәcәn uzanırdı. Qoyunçuluqda – doyunca yumub-açıram vә qrankanın üzәrinә

on beş, ictimai torpaqların mәnimsә- artıq bir qәdәr nәmlәnmiş, gәrginliyi nisbәtәn

nilmәsindә – iyirmi, kilsә mülkiyyәtindәn azalmış gözlәrlә qayıdıram. Yalnız bundan

bәhs edәn hissәdә – on iki sәhv tapıb üzә sonra barmağımı ottiskin üzәrindәn

çıxartdım. Zәhlәtökәn mövzudur. Gecәlәr götürürәm ki, dırnağımı tәmizlәyim.

yuxuma gah feodalizmin qalıqları girir, gah

da istehsal prosesinin sәmәrәlәşdirilmәsinә XII

dair parlaq ideyalar. Bu günsә iqtisadi Sabiq qonşum Dionisioya – iyirmi iki

qanunların tәtbiqi barәdә daha bir zöhlәtökәn yaşlı kimyaçı tәlәbәyә Kanninqlә Kordoba

mәqalәnin girinә keçmişәm. Obyektiv küçәlәrinin kәsişmәsindә rast gәldim. Onu

qanunların kor-tәbii tәsirindә – doqquz; ic- görmәdiyim cәmisi yarım ildir, amma elә bil

timai istehsal qanunlarının obyektiv bu aylarda Dionisio neçә-neçә illәri yola

zәrurәtindә – on sәkkiz, fәhlәlәrin mütәşәkkil salıb әmәlli-başlı qocalmışdı. Əvvәlki çılğın

çıxışlarında isә vur-tut dörd xәta aşkar hәyat eşqindәn, çeviklikdәn, şıltaqlıqdan

etmişәm. Demәli, bu gecә yuxuma elmi onda әsәr-әlamәt qalmayıb. Hәlә yaxşı ki,

158 şәkildә әsaslandırılmış texniki-iqtisadi rast gәldiyim yerlilәrimin çoxundan fәrqli

2015 göstәricilәr girәsidir, bir dә ictimai әhәmiyyәtli olaraq isteriyalı deyil, zahirәn sakitdir.
zaman. Mәnim yuxuma ha – riyaziyyatdan Doğrusu, heç bilmirәm hansı daha pisdir.

zәndeyi-zәhlәsi gedәn bir mağmının yuxu- Çünki zahiri sakitliyin arxasında Dionisionun

suna! Qәti qәrara almışam ki, korrekturanı ağlasığmaz müsibәti gizlәnir. Çaşıb

yoxladığım müddәtdә mövzunun içinә qalmışam, әvvәl ağlıma bir şey batmır,

girmәyim. İki sәbәbә görә. Birinci sәbәb: bilmirәm söhbәtә nәdәn başlayım, nә

hәtta lap dәrindәn oxuyanda belә, söhbәtin soruşum ondan. Qabaqlar o bizim әn

nәdәn getdiyini qanmıram. İkinci sәbәb: istedadlımız idi, aramızda hamıdan ağıllı

mahiyyәtә varmağa cәhd edәndә sәhv sayılırdı; heç kәs özünә Dionisio qәdәr

gözümdәn qaçır. Bir dәfә geri qayıtmalı inamlı deyildi. İndi mәn ona nә mәslәhәt

oldum, neyçün ki, yazının mәğzinә görüm, necә kömәk edim, halına nә cür

varmışdım. Çox yaxşı da elәdim (mәğzә acıyım? Vә hansı dәrdinә acıyım? Pivә

varmaqda yox ha, geri qayıtmaqda) – oxuyub içmәyi tәklif edirәm. Razılaşır.

Mario Benedetti. Yaxın sahil keçdiyim bir neçә yerdә gözümdәn elә Ofisiant parçları qarşımıza qoyanda

sәhvlәr qaçmışdı ki, Allah göstәrmәsin: Dionisio әvvәlcә gülümsünür, amma bu ayrı

“islah” әvәzinә “ishal” getmişdi, “andırır” tәbәssümdür – içi ağrı dolu sönük, ölgün

әvәzinә “anqırır”. tәbәssüm. “Mәn hәr şeyә necә dә

Hәrdәn mәnә elә gәlir ki, uzun müddәt inamlıydım! Yadındadır?” Əlbәttә, yadım-

kirpik çalmadan diqqәtlә bir nöqtәyә baxıb dadır. Sual vermәkdәn daha özümü saxlaya

oxuyanda gözlәrim daşlaşmağa başlayır. bilmirәm. Soruşuram. Türmәyә düşüb, burası

Bilirәm ki, ağlıma gәlәn sәfeh şeydir, amma aydındır. Ora kim düşmәyib ki? Cәmisi dörd

qorxuram birdәn gözümü qırpsam bu qәdәr aylığa. Yaxşı bilirәm ki, onunla birgә daha

iqtisadi qanunun arasında özünә yer elәyib beş nәfәri, o cümlәdәn Rubeni tutmuşdular.

gizlәnmiş sәhv, elә hәmin andaca Vikinin yanında keçirilәn iclasda. “Viki

nәzәrimdәn qaçar. Onda ilişib qaldığım yadındadır?” Hәlә bir olmasın da! Viki kimisi

sözә dırnağımla işarә qoyub (yeri gәlmişkәn, yaddan çıxar? Az qala bunu dilә dә