Page 154 - "Xəzər"
P. 154
Haruki Murakami Tərcümə: Ziya Fazil
KÜLƏYİN
NƏĞMƏSİNI DİNLƏ
Siçovul – 1
154 “İdeal ümidsizlik olmadığı kimi, ideal mətn Nə qədər səmimi olmağa çalışıramsa, doğru
2016 də yoxdur”. sözlər bir o qədər qaranlıqda itib batır.
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə Bunu mənə tələbəlik illərində təsadüfən Özümü təmizə çıxarmağa çalışmıram. Bu-
tanış olduğum bir yazıçı demişdi. Bunun nə rada yazılanlar – bu gün bacardığımın, ən
demək olduğunu illər sonra başa düşdüm, azından, yaxşısıdır. Əlavə ediləsi bir şey
amma həmin vaxt bu, ən azı, bir təskinlik idi. yoxdur. Hə, bir də nə fikirləşirəm. Əgər haçansa
İdeal mətnlər olmur – vəssalam. Bununla gələcəyə – məsələn, on il qabağa düşsəm,
belə, hər dəfə nəsə yazmaq istəyəndə məni bəlkə onda xilas olmuş özümü tapa bildim?
ümidsizlik bürüyürdü. Çünki haqqında yaza Bax, bəlkə onda mənim fillərim düzənliyə
biləcəyim mövzular çox məhdud idi. Məsələn, qayıdacaq və dünya üçün indi bacardığımdan
fil haqqında mən hələ nəsə yaza bilərdim, daha gözəl sözlər tapacağam.
amma fillə nə cür davranmaq haqqında – heç
nə. Bax belə. ***
Yaradıcılığa gəldikdə isə, Derek Hartfildən
Səkkiz il bu dilemma qarşısındayam. Düz çox şey öyrənmişəm. Hətta demək olar, hər
səkkiz il. Az müddət deyil. Amma nəsə yeni şeyi. Hartfildin özü isə, əfsus ki, bir yazıçı
bir şey öyrənməyə davam edirsənsə, qocalmaq kimi bütün mənalarda qısır idi. Oxusanız,
o qədər də ağrılı olmur. Əlbəttə ki, əgər özünüz görərsiniz. Oxunaqsız mətn, axmaq
mücərrəd fikirləşsək. mövzular, yöndəmsiz süjetlər. Amma bütün
bunlara baxmayaraq, o, mətndən silah düzəldə
İyirmi yaşımdan başlayaraq həmişə məhz bilən azsaylı yazıçılardan biri idi. Hesab edirəm
elə bu cür yaşamağa çalışıram. Aldığım ki, Heminquey və ya Fitcerald kimi müasirləri
ecazkar təcrübənin müqabilində rast gəldiyim ilə yanaşı qoyulsa, yəqin ki, döyüşü heç də
ağrılı zərbələr, kələk və anlaşılmazlıq saya- uduzmazdı. Sadəcə olaraq, Hartfild ömrünün
hesaba gəlməz. Kimlərsə peyda olub, mənimlə sonuna kimi aydınlaşdıra bilməmişdi ki, rəqibi
söhbət edirdilər, körpüdən keçirlərmiş kimi kimdir. Əslinə qalsa, onun qısırlığının kökündə
hay-küylə üstümdən adlayıb, bir də geri elə bu dururdu. Səkkiz il, iki ay bu nəticəsiz
qayıtmırdılar. Mən isə dinməzcə oturmuşdum. döyüşü apardı, sonra isə öldü. 1938-ci ilin
İyirmi doqquz yaşımı bax beləcə qarşıladım. iyununda, bir günəşli bazar günü sağ əlində –
Hitlerin portreti, sol əlində isə – çətir, Empayr
İndi isə düşünürəm: söyləməyin vaxtı artıq Steyt Bildinqin damından aşağı atıldı. Ölümü
çatıb.
Düzdür, bu heç bir problemi həll etməyəcək,
hətta qorxuram ki, bu hekayəmdən sonra hər
şey olduğu yerində də qalsın. Əvvəl-axır,
hansısa mətnin yazılması heç də özünümüalicə
vasitəsi deyil – olsa-olsa, özünümüalicə istiqa-
mətində atılmış zəif bir addımdır. Di gəl, hər
şeyi olduğu kimi söyləmək cəhənnəm əzabıdır.
KÜLƏYİN
NƏĞMƏSİNI DİNLƏ
Siçovul – 1
154 “İdeal ümidsizlik olmadığı kimi, ideal mətn Nə qədər səmimi olmağa çalışıramsa, doğru
2016 də yoxdur”. sözlər bir o qədər qaranlıqda itib batır.
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə Bunu mənə tələbəlik illərində təsadüfən Özümü təmizə çıxarmağa çalışmıram. Bu-
tanış olduğum bir yazıçı demişdi. Bunun nə rada yazılanlar – bu gün bacardığımın, ən
demək olduğunu illər sonra başa düşdüm, azından, yaxşısıdır. Əlavə ediləsi bir şey
amma həmin vaxt bu, ən azı, bir təskinlik idi. yoxdur. Hə, bir də nə fikirləşirəm. Əgər haçansa
İdeal mətnlər olmur – vəssalam. Bununla gələcəyə – məsələn, on il qabağa düşsəm,
belə, hər dəfə nəsə yazmaq istəyəndə məni bəlkə onda xilas olmuş özümü tapa bildim?
ümidsizlik bürüyürdü. Çünki haqqında yaza Bax, bəlkə onda mənim fillərim düzənliyə
biləcəyim mövzular çox məhdud idi. Məsələn, qayıdacaq və dünya üçün indi bacardığımdan
fil haqqında mən hələ nəsə yaza bilərdim, daha gözəl sözlər tapacağam.
amma fillə nə cür davranmaq haqqında – heç
nə. Bax belə. ***
Yaradıcılığa gəldikdə isə, Derek Hartfildən
Səkkiz il bu dilemma qarşısındayam. Düz çox şey öyrənmişəm. Hətta demək olar, hər
səkkiz il. Az müddət deyil. Amma nəsə yeni şeyi. Hartfildin özü isə, əfsus ki, bir yazıçı
bir şey öyrənməyə davam edirsənsə, qocalmaq kimi bütün mənalarda qısır idi. Oxusanız,
o qədər də ağrılı olmur. Əlbəttə ki, əgər özünüz görərsiniz. Oxunaqsız mətn, axmaq
mücərrəd fikirləşsək. mövzular, yöndəmsiz süjetlər. Amma bütün
bunlara baxmayaraq, o, mətndən silah düzəldə
İyirmi yaşımdan başlayaraq həmişə məhz bilən azsaylı yazıçılardan biri idi. Hesab edirəm
elə bu cür yaşamağa çalışıram. Aldığım ki, Heminquey və ya Fitcerald kimi müasirləri
ecazkar təcrübənin müqabilində rast gəldiyim ilə yanaşı qoyulsa, yəqin ki, döyüşü heç də
ağrılı zərbələr, kələk və anlaşılmazlıq saya- uduzmazdı. Sadəcə olaraq, Hartfild ömrünün
hesaba gəlməz. Kimlərsə peyda olub, mənimlə sonuna kimi aydınlaşdıra bilməmişdi ki, rəqibi
söhbət edirdilər, körpüdən keçirlərmiş kimi kimdir. Əslinə qalsa, onun qısırlığının kökündə
hay-küylə üstümdən adlayıb, bir də geri elə bu dururdu. Səkkiz il, iki ay bu nəticəsiz
qayıtmırdılar. Mən isə dinməzcə oturmuşdum. döyüşü apardı, sonra isə öldü. 1938-ci ilin
İyirmi doqquz yaşımı bax beləcə qarşıladım. iyununda, bir günəşli bazar günü sağ əlində –
Hitlerin portreti, sol əlində isə – çətir, Empayr
İndi isə düşünürəm: söyləməyin vaxtı artıq Steyt Bildinqin damından aşağı atıldı. Ölümü
çatıb.
Düzdür, bu heç bir problemi həll etməyəcək,
hətta qorxuram ki, bu hekayəmdən sonra hər
şey olduğu yerində də qalsın. Əvvəl-axır,
hansısa mətnin yazılması heç də özünümüalicə
vasitəsi deyil – olsa-olsa, özünümüalicə istiqa-
mətində atılmış zəif bir addımdır. Di gəl, hər
şeyi olduğu kimi söyləmək cəhənnəm əzabıdır.
