Page 138 - "Xəzər"
P. 138
çıxan hər kəsi söyür, lənət yağdırırdı. Fikirləşdim bu qədər eybəcərəm? Bəlkə mən idiotam,
2016 ki, rinqdə güləş – əla həyat məktəbidir.
özümün xəbərim yoxdur?
Erik-Emmanuel Şmitt. Oskar və Çəhrayı xanım Fikrimdə tutmuşdum ki, maşın dayananda – Oskar, onlar səndən yox, sənin
dikəlib: “Roza Nənə, ku-ku!” – qışqıracağam.
Ancaq yol o qədər uzandı ki, məni yuxu tutdu. xəstəliyindən qorxurlar.
– Onlarla danışmısınız?
Yuxudan ayılanda ətrafda hələ də qaranlıq – Hə. Onlar bizim dostluğumuza qibtə
və sükut hökm sürürdü. Gördüm ki, maşında
heç kəs yoxdur, özüm də yaş palazın üstündə eləyirlər. Yox, qibtə eləmirlər, kədərlənirlər.
uzanmışam. İlk dəfə fikirləşdim ki, deyəsən, Səninlə dostluq eləyə bilmədiklərinə görə
axmaqlıq eləmişəm. kədərlənirlər.
Maşından endim. Qar yağırdı. Ancaq bu, Çiynimi çəkdim, ancaq qəzəbim bir qədər
“Şelkunçik”dəki “Qar dənəciklərinin rəqsi” kimi soyumuşdu. Roza Nənə bir fincan da isti
xoş təsir bağışlamırdı. Soyuqdan tir-tir əsirdim. şokolad gətirdi.
Qarşımda böyük, işıqlı bir ev gördüm. – Bilirsən, Oskar… Əlbəttə, nə vaxtsa
Evə doğru addımladım. Özümü çox pis hiss öləcəksən. Ancaq axı valideynlərin də öləcəklər.
edirdim. Birtəhər əlimi uzadıb, qapının zəngini
basdım və elə oradaca toxunma palazın Onun sözlərinə təəccübləndim. Heç vaxt
üstünə yıxıldım. bu barədə düşünməmişdim.
Roza Nənə məni elə bu vəziyyətdə gördü. – Elədir, onlar da öləcək. Özü də tək-
– Nə?.. necə?.. – o, nəsə demək istədi. tənha. Öləndə isə özlərini tənbeh edəcəklər
Sonra mənə tərəf əyilib, pıçıldadı: – Əzizim. ki, yeganə övladları ilə, sevimli Oskarla dil
Onda fikirləşdim ki, bəlkə də buraya tapa bilməyiblər.
gəlməkdə düz eləmişəm.
Roza Nənə məni qonaq otağına gətirdi. – Belə danışmayın, Roza Nənə. Ürəyim
Otağa böyük, bəzədilmiş yolka qoyulmuşdu, ağrıyır.
baxanda adamın gözü qamaşırdı. Roza
Nənənin evi çox xoşuma gəldi. Kaminin – Bir az da onları fikirləş, Oskar. Ölümdən
yanında isindim, sonra adama bir fincan qaçmaq olmaz. Sən çox ağıllı oğlansan, bunu
şokolad içdik. Bəlkə gözləyirdi ki, əvvəlcə başa düşürsən. Ancaq bir şeyi başa düşmürsən
özümə gəlim, sonra söyüb-danlasın. İsinib ki, təkcə sən ölməyəcəksən. Hamı öləcək.
şokolad içəndən sonra, doğrudan da, yüngül- Haçansa valideynlərin də öləcək. Mən də
ləşdim. Ancaq çox yorulmuşdum. öləcəyəm.
– Oskar, xəstəxanada hamı səni axtarır.
Orada əsl həngamə qopub. Atanla anan – Elədir. Ancaq mən sizdən tez gedəcəyəm.
bilmirlər neyləsinlər. Artıq polisə də xəbər – Hə, sən tez gedəcəksən. Amma bu,
veriblər. əsas vermir ki, istədiyini eləyəsən. Tez gedə-
– Buna təəccüblənmirəm. Onlara elə gəlir cəksən deyə, başqalarını unutmaq haqqın
ki, məni qandallasalar, onları sevməyə yoxdur.
başlayacağam… – Başa düşdüm, Roza Nənə. Onlara zəng
– Onların günahı nədir? eləyin.
– Onlar məndən qorxurlar. Mənimlə Tanrı, sonrasını qısaca danışacağam. Yaz-
danışmağa ürək eləmirlər. Məndən qorxurlar maqdan əlim yoruldu. Roza Nənə xəstəxanaya
deyə, özümü idbar adam kimi hiss edirəm. zəng vurdu, tezliklə atamla anam yanımıza
Məgər mən belə qorxuncam? Doğrudanmı gəldilər və biz Milad bayramını birlikdə keçirdik.
Onlar gələndə dedim:
– Bağışlayın, unutmuşdum ki, haçansa
siz də öləcəksiniz.
Deyəsən, bu sözlərimdən sonra onların
əhvalı düzəldi, bundan sonra özlərini əvvəlki
kimi aparmağa başladılar. Milad axşamı çox
yaxşı keçdi.
2016 ki, rinqdə güləş – əla həyat məktəbidir.
özümün xəbərim yoxdur?
Erik-Emmanuel Şmitt. Oskar və Çəhrayı xanım Fikrimdə tutmuşdum ki, maşın dayananda – Oskar, onlar səndən yox, sənin
dikəlib: “Roza Nənə, ku-ku!” – qışqıracağam.
Ancaq yol o qədər uzandı ki, məni yuxu tutdu. xəstəliyindən qorxurlar.
– Onlarla danışmısınız?
Yuxudan ayılanda ətrafda hələ də qaranlıq – Hə. Onlar bizim dostluğumuza qibtə
və sükut hökm sürürdü. Gördüm ki, maşında
heç kəs yoxdur, özüm də yaş palazın üstündə eləyirlər. Yox, qibtə eləmirlər, kədərlənirlər.
uzanmışam. İlk dəfə fikirləşdim ki, deyəsən, Səninlə dostluq eləyə bilmədiklərinə görə
axmaqlıq eləmişəm. kədərlənirlər.
Maşından endim. Qar yağırdı. Ancaq bu, Çiynimi çəkdim, ancaq qəzəbim bir qədər
“Şelkunçik”dəki “Qar dənəciklərinin rəqsi” kimi soyumuşdu. Roza Nənə bir fincan da isti
xoş təsir bağışlamırdı. Soyuqdan tir-tir əsirdim. şokolad gətirdi.
Qarşımda böyük, işıqlı bir ev gördüm. – Bilirsən, Oskar… Əlbəttə, nə vaxtsa
Evə doğru addımladım. Özümü çox pis hiss öləcəksən. Ancaq axı valideynlərin də öləcəklər.
edirdim. Birtəhər əlimi uzadıb, qapının zəngini
basdım və elə oradaca toxunma palazın Onun sözlərinə təəccübləndim. Heç vaxt
üstünə yıxıldım. bu barədə düşünməmişdim.
Roza Nənə məni elə bu vəziyyətdə gördü. – Elədir, onlar da öləcək. Özü də tək-
– Nə?.. necə?.. – o, nəsə demək istədi. tənha. Öləndə isə özlərini tənbeh edəcəklər
Sonra mənə tərəf əyilib, pıçıldadı: – Əzizim. ki, yeganə övladları ilə, sevimli Oskarla dil
Onda fikirləşdim ki, bəlkə də buraya tapa bilməyiblər.
gəlməkdə düz eləmişəm.
Roza Nənə məni qonaq otağına gətirdi. – Belə danışmayın, Roza Nənə. Ürəyim
Otağa böyük, bəzədilmiş yolka qoyulmuşdu, ağrıyır.
baxanda adamın gözü qamaşırdı. Roza
Nənənin evi çox xoşuma gəldi. Kaminin – Bir az da onları fikirləş, Oskar. Ölümdən
yanında isindim, sonra adama bir fincan qaçmaq olmaz. Sən çox ağıllı oğlansan, bunu
şokolad içdik. Bəlkə gözləyirdi ki, əvvəlcə başa düşürsən. Ancaq bir şeyi başa düşmürsən
özümə gəlim, sonra söyüb-danlasın. İsinib ki, təkcə sən ölməyəcəksən. Hamı öləcək.
şokolad içəndən sonra, doğrudan da, yüngül- Haçansa valideynlərin də öləcək. Mən də
ləşdim. Ancaq çox yorulmuşdum. öləcəyəm.
– Oskar, xəstəxanada hamı səni axtarır.
Orada əsl həngamə qopub. Atanla anan – Elədir. Ancaq mən sizdən tez gedəcəyəm.
bilmirlər neyləsinlər. Artıq polisə də xəbər – Hə, sən tez gedəcəksən. Amma bu,
veriblər. əsas vermir ki, istədiyini eləyəsən. Tez gedə-
– Buna təəccüblənmirəm. Onlara elə gəlir cəksən deyə, başqalarını unutmaq haqqın
ki, məni qandallasalar, onları sevməyə yoxdur.
başlayacağam… – Başa düşdüm, Roza Nənə. Onlara zəng
– Onların günahı nədir? eləyin.
– Onlar məndən qorxurlar. Mənimlə Tanrı, sonrasını qısaca danışacağam. Yaz-
danışmağa ürək eləmirlər. Məndən qorxurlar maqdan əlim yoruldu. Roza Nənə xəstəxanaya
deyə, özümü idbar adam kimi hiss edirəm. zəng vurdu, tezliklə atamla anam yanımıza
Məgər mən belə qorxuncam? Doğrudanmı gəldilər və biz Milad bayramını birlikdə keçirdik.
Onlar gələndə dedim:
– Bağışlayın, unutmuşdum ki, haçansa
siz də öləcəksiniz.
Deyəsən, bu sözlərimdən sonra onların
əhvalı düzəldi, bundan sonra özlərini əvvəlki
kimi aparmağa başladılar. Milad axşamı çox
yaxşı keçdi.
