Page 130 - "Xəzər"
P. 130
Bizi çimdikləyirlər. Çox qorxuludurlar, axı onlar Bu, Popkornun səsi idi, iri cüssəsiylə
2016 görünmür. Sonra da gözümüzə yuxu getmir. qapının önünü tutmuşdu. Məni əsməcə tutdu.
Peqqini o qorusa, heç bir kabus buraya ayaq
Erik-Emmanuel Şmitt. Oskar və Çəhrayı xanım – Kabuslar səni tez-tez narahat edir? aça bilməz.
– Yox, mən bərk yatıram. Amma bəzən
gecələr Peqqi Blyunun çığırtısını eşidirəm. Popkorn gözucu Peqqiyə baxdı:
Onda ona kömək etmək istəyirəm. – Ey, Peqqi! Məgər biz dost deyilik?
– Bunu onun özünə de. Peqqi gözünü tavana zillədi. Popkorn bunu
– Bunu eləyə bilmərəm. Çünki bizə gecələr razılıq işarəsi kimi qəbul edib, məni çıxışa
palatadan çıxmaq olmaz. Rejim qoyublar. doğru itələdi:
– Məgər kabuslar rejimə riayət eləyir? – Sənə qız lazımdırsa, Sandrinanın yanına
Əlbəttə, yox. Sən də biclik elə: kabuslar sənin get. Peqqi mənimdir.
Peqqiyə qahmar çıxdığını eşitsələr, üzə – Nə haqqın var?
çıxmağa cəsarət etməzlər. – O haqqım var ki, mən xəstəxanaya
– M-mm… səndən qabaq gəlmişəm. Xoşuna gəlmirsə,
– Neçə yaşın var, Oskar? deməli, dalaşacağıq.
– Bilmirəm. İndi saat neçədir? – Əslində, bu, mənə sərf eləyir.
– Saat ondur. Bir azdan on beş yaşın ola- Birdən-birə özümü çox yorğun hiss elədim
caq. Cəsarətini toplayıb, hisslərini etiraf etməyin və dincəlmək üçün oyun zalına keçdim.
vaxtıdır. Gördüm ki, Sandrina da burdadır. O da mənim
Saat on birin yarısında Peqqinin palatasına kimi leykemiya xəstəsidir, ancaq məndən fərqli
getməyə qərar verdim. Palatanın qapısı açıq olaraq, sağalmağa doğru gedir. Onu “Çinli
idi. qız” deyə çağırırlar, çünki qara parik taxır.
– Salam, Peqqi, mənəm – Oskar. Parıldayan uzun, gözünün üstünə düşən kəkili
O, çarpayıda oturmuşdu. Axmaq qnomlar onu çinliyə oxşadır. O, mənə baxa-baxa
onun öldüyünü zənn edərkən, sakitcə oturub, ağzındakı saqqızı şişirtməyə başladı.
şahzadənin yolunu gözləyən Ağcaya oxşayırdı. – İstəyirsənsə, məni öpə bilərsən.
Ağca – maviyə çalan qar şəkli kimiydi. – Yox. Saqqızın sənə bəs eləmir?
O, başını çevirib mənə baxdı. Öz-özümdən – Sən heç bunu da bacarmırsan, sarsaq.
soruşdum ki, görəsən, indi mən onun gözündə Əminəm ki, heç vaxt qızla öpüşməmisən.
kiməm – şahzadə, yoxsa, qnom? Yumurtabaş – Məni güldürmə. On beş yaşım var,
olduğuma görə, bəlkə də daha çox qnoma indiyəcən min dəfə öpüşmüşəm.
oxşayırdım. Ancaq Peqqi Blyu heç nə demədi. – Sənin on beş yaşın var? – təəccüblə
O, həmişə susur, ona görə də sirli adam təsiri soruşdu.
bağışlayır. Saatıma baxdım:
– Gəlmişəm deyəm ki, istəyirsənsə, gecələr – Hə. Artıq on beş yaşım tamam olub.
sənin palatanda qarovul çəkərəm, kabusları – Həmişə arzulamışam ki, məni on beş
buraya girməyə qoymaram. yaşlı oğlan öpsün.
O, üzümə zilləndi, sakitcə gözlərini yu- – Çox maraqlıdır, – dedim.
mub-açdı. Mənə elə gəldi ki, yavaşıdılmış Bundan sonra o, ağız-burnunu əydi,
lentə baxıram: hava lap yüngülləşdi, sükut dodaqlarını büzüb, qabağa uzatdı. Dodaqları
dərinləşdi. Onun yatağına tərəf getdim. Sanki şüşəyə yapışmış vantuza oxşadı. Başa düşdüm
suyun üstüylə yeriyirdim, hər şey dəyişilmişdi. ki, ürəyindən öpüşmək keçir.
Elə bil Peqqinin çarpayısı birdən-birə nura Arxaya dönəndə gördüm, xeyli adam
boyanmışdı. yığışıb, bizə tamaşa eləyir. Artıq geriyə çəkilmək
– Ey, Yumurtabaş, dayan, Peqqini mən olmazdı. Kişi olmaq zamanı idi.
qoruyacağam! Yaxınlaşıb, Sandrinanı öpdüm. O, bərk-
bərk mənə sarıldı, tərpənə bilmirdim. Birdən-
2016 görünmür. Sonra da gözümüzə yuxu getmir. qapının önünü tutmuşdu. Məni əsməcə tutdu.
Peqqini o qorusa, heç bir kabus buraya ayaq
Erik-Emmanuel Şmitt. Oskar və Çəhrayı xanım – Kabuslar səni tez-tez narahat edir? aça bilməz.
– Yox, mən bərk yatıram. Amma bəzən
gecələr Peqqi Blyunun çığırtısını eşidirəm. Popkorn gözucu Peqqiyə baxdı:
Onda ona kömək etmək istəyirəm. – Ey, Peqqi! Məgər biz dost deyilik?
– Bunu onun özünə de. Peqqi gözünü tavana zillədi. Popkorn bunu
– Bunu eləyə bilmərəm. Çünki bizə gecələr razılıq işarəsi kimi qəbul edib, məni çıxışa
palatadan çıxmaq olmaz. Rejim qoyublar. doğru itələdi:
– Məgər kabuslar rejimə riayət eləyir? – Sənə qız lazımdırsa, Sandrinanın yanına
Əlbəttə, yox. Sən də biclik elə: kabuslar sənin get. Peqqi mənimdir.
Peqqiyə qahmar çıxdığını eşitsələr, üzə – Nə haqqın var?
çıxmağa cəsarət etməzlər. – O haqqım var ki, mən xəstəxanaya
– M-mm… səndən qabaq gəlmişəm. Xoşuna gəlmirsə,
– Neçə yaşın var, Oskar? deməli, dalaşacağıq.
– Bilmirəm. İndi saat neçədir? – Əslində, bu, mənə sərf eləyir.
– Saat ondur. Bir azdan on beş yaşın ola- Birdən-birə özümü çox yorğun hiss elədim
caq. Cəsarətini toplayıb, hisslərini etiraf etməyin və dincəlmək üçün oyun zalına keçdim.
vaxtıdır. Gördüm ki, Sandrina da burdadır. O da mənim
Saat on birin yarısında Peqqinin palatasına kimi leykemiya xəstəsidir, ancaq məndən fərqli
getməyə qərar verdim. Palatanın qapısı açıq olaraq, sağalmağa doğru gedir. Onu “Çinli
idi. qız” deyə çağırırlar, çünki qara parik taxır.
– Salam, Peqqi, mənəm – Oskar. Parıldayan uzun, gözünün üstünə düşən kəkili
O, çarpayıda oturmuşdu. Axmaq qnomlar onu çinliyə oxşadır. O, mənə baxa-baxa
onun öldüyünü zənn edərkən, sakitcə oturub, ağzındakı saqqızı şişirtməyə başladı.
şahzadənin yolunu gözləyən Ağcaya oxşayırdı. – İstəyirsənsə, məni öpə bilərsən.
Ağca – maviyə çalan qar şəkli kimiydi. – Yox. Saqqızın sənə bəs eləmir?
O, başını çevirib mənə baxdı. Öz-özümdən – Sən heç bunu da bacarmırsan, sarsaq.
soruşdum ki, görəsən, indi mən onun gözündə Əminəm ki, heç vaxt qızla öpüşməmisən.
kiməm – şahzadə, yoxsa, qnom? Yumurtabaş – Məni güldürmə. On beş yaşım var,
olduğuma görə, bəlkə də daha çox qnoma indiyəcən min dəfə öpüşmüşəm.
oxşayırdım. Ancaq Peqqi Blyu heç nə demədi. – Sənin on beş yaşın var? – təəccüblə
O, həmişə susur, ona görə də sirli adam təsiri soruşdu.
bağışlayır. Saatıma baxdım:
– Gəlmişəm deyəm ki, istəyirsənsə, gecələr – Hə. Artıq on beş yaşım tamam olub.
sənin palatanda qarovul çəkərəm, kabusları – Həmişə arzulamışam ki, məni on beş
buraya girməyə qoymaram. yaşlı oğlan öpsün.
O, üzümə zilləndi, sakitcə gözlərini yu- – Çox maraqlıdır, – dedim.
mub-açdı. Mənə elə gəldi ki, yavaşıdılmış Bundan sonra o, ağız-burnunu əydi,
lentə baxıram: hava lap yüngülləşdi, sükut dodaqlarını büzüb, qabağa uzatdı. Dodaqları
dərinləşdi. Onun yatağına tərəf getdim. Sanki şüşəyə yapışmış vantuza oxşadı. Başa düşdüm
suyun üstüylə yeriyirdim, hər şey dəyişilmişdi. ki, ürəyindən öpüşmək keçir.
Elə bil Peqqinin çarpayısı birdən-birə nura Arxaya dönəndə gördüm, xeyli adam
boyanmışdı. yığışıb, bizə tamaşa eləyir. Artıq geriyə çəkilmək
– Ey, Yumurtabaş, dayan, Peqqini mən olmazdı. Kişi olmaq zamanı idi.
qoruyacağam! Yaxınlaşıb, Sandrinanı öpdüm. O, bərk-
bərk mənə sarıldı, tərpənə bilmirdim. Birdən-
