Page 100 - "Xəzər"
P. 100
Mori Oqay1 Ancaq uşaq elə uşaqdır. Nənənin
2016 hədiyyələri azalsa da, doğma anaları tamam
SONUNCU CÜMLƏ qaradinməz olsa da, onlar bu dəyişikliklərin
Sonuncu cümlə hər ikisinə öyrəşdilər, başlarını öz kiçik küsüşmə
B urada təsvir olunan hadisələr Gem- və barışmaları ilə qatıb günlərini əylənməklə
bun ilinin on birinci ayının iyirmi keçirməyə başladılar. Ataları haqqında təkcə
üçüncü günündə baş verib. Osaka onu bilirdilər ki, "o, çox uzaqlara gedib və bir
şəhərində Kidzu çayının mənsəbi yanında daha qayıtmayacaq". Nə etmək olar, əvəzində
dənizçi Katsuraya Tarobeni camaat qarşısında isə onların Nənələri vardı.
üç günlük rüsvayçılıq dirəyinə bağladılar. Onun
başının üstündən "Edama məhkum edilib" Tarobenin arvadı uşaqlardan fərqli olaraq
lövhəciyi asdılar. Tarobe haqqında şayiələr bu ağır zərbədən özünə gələ bilmirdi. Ona
bütün şəhəri bir-birinə vurmuşdu və təbii ki, maddi köməklik göstərən, bacardığı qədər
onun fikrini hamıdan çox Horiebasi körpüsü təsəlli verməyə çalışan Nənəyə qarşı belə
yaxınlığındakı Minamiqumi məhəlləsində özündə bir damla olsun minnətdarlıq hissi
yaşayan ailəsi çəkirdi. Amma demək olar artıq duymurdu və dayanmadan elə hey öz acı
iki il idi ki, ailənin başı üzərindən qara buludlar taleyindən şikayətlənirdi.
əskik olmurdu, hamı onlardan üz döndərmişdi.
Bütün ailənin qorxa-qorxa gözlədiyi xəbəri Ailənin başına bu fəlakət gələndən
Tarobenin arvadının Hirano küçəsində yaşayan Tarobenin arvadı sanki dünyadan qopmuşdu.
anası gətirdi. Bu ağsaç qadını evin sahibi və O, adət etdiyi kimi yemək bişirirdi, uşaqları
sahibəsi də daxil olmaqla, bütün ailə üzvləri yedizdirirdi, özü isə demək olar heç nə yemirdi,
"Hiranolu nənə" adlandırırdılar. O, öz beş aradabir dilinin, ağzının quruduğundan şikayət
nəvəsinin nazı ilə çox oynayırdı. Nəvələri də edib bir neçə qurtum adi isti su içirdi. Əslində,
onun xətrini çox istəyirdilər. Uşaqlardan dördünü üzülüb əldən düşdüyünə görə, gecələr daş
on səkkiz yaşı olanda Tarobeyə ərə gələn qızı kimi yatmalı idi, ancaq gecə də, adətən gözləri
doğmuşdu. İndi artıq böyük nəvəsi İtinin on açıq uzanıb ağır-ağır nəfəs alırdı. Bəzən isə
altı, ikinci nəvəsi Matsunun isə on dörd yaşı gecə yarısı qalxıb tikiş tikir, ya da hansısa
vardı. Yaşına görə qızlardan sonra on iki yaşlı başqa bir işlə məşğul olurdu. Bu vaxt analarının
oğlan nəvə Tyotaro gəlirdi. Hələ bələkdə olanda yanlarında olmadığını hiss edən kiçik Hatsuqoro
onu tərbiyə etmək üçün qohumlarından və Toku yuxudan oyanıb ağlamağa başlayırdılar.
götürmüşdülər və gələcəkdə kürəkənləri eləmək O, yenə yatağa uzanır və gözlərini yumub
fikirləri vardı. Sonrakı Tarobenin daha bir qızı özünü yuxuluğa vururdu. Amma uşaqlar yuxuya
– səkkiz yaşlı Toku idi. Və axırda altı yaşlı gedən kimi, yenidən gözlərini açır və ağır-ağır
Hatsuqoro – Tarobenin yeganə doğma oğlu nəfəs alırdı.
gəlirdi.
Ailə Hirano küçəsində firavan yaşayırdı, Bəla gələn gündən üç, ya da dörd gün
buna görə də Nənə tez-tez nəvələrinə bahalı keçmiş Nənə onlarda gecələdi. Bax, elə həmin
hədiyyələr alırdı. Amma Tarobeni həbsxanaya gün ananı sıxan zəncirlər qırıldı və o, ağlayıb-
salandan sonra vəziyyət dəyişdi. İndi oyuncaq sızlamağa başladı. Artıq iki il idi ki, bu evdən
və şirnilərin yerinə Nənə ev təsərrüfatı üçün giley-güzar və ağlamaq səsi əskik olmurdu.
lazımlı ola biləcək şeylər gətirməyə çalışırdı.
Nənə Tarobe üçün çıxarılan hökmün
yazıldığı lövhəciyi görüb bu xəbəri qızına
söylədiyi həmin gün ona elə gəldi ki, qızı
xəbəri nisbətən sakit qarşıladı: bütün söhbət
1Mori Oqay (17 fevral 1862 – 8 iyul 1922) – yapon yazıçı, tənqidçi və tərcüməçi. Almaniyada təhsil almış (1884-1888),
ixtisasca hərbi həkim olmuşdur. Yaponiyada romantizmin yaranması və inkişafı onun adı ilə bağlıdır. İmperiya Bədayl
Akademiyasının (indiki Yaponiya İncəsənət Akademiyası) ilk prezidenti olmuşdur.
2016 hədiyyələri azalsa da, doğma anaları tamam
SONUNCU CÜMLƏ qaradinməz olsa da, onlar bu dəyişikliklərin
Sonuncu cümlə hər ikisinə öyrəşdilər, başlarını öz kiçik küsüşmə
B urada təsvir olunan hadisələr Gem- və barışmaları ilə qatıb günlərini əylənməklə
bun ilinin on birinci ayının iyirmi keçirməyə başladılar. Ataları haqqında təkcə
üçüncü günündə baş verib. Osaka onu bilirdilər ki, "o, çox uzaqlara gedib və bir
şəhərində Kidzu çayının mənsəbi yanında daha qayıtmayacaq". Nə etmək olar, əvəzində
dənizçi Katsuraya Tarobeni camaat qarşısında isə onların Nənələri vardı.
üç günlük rüsvayçılıq dirəyinə bağladılar. Onun
başının üstündən "Edama məhkum edilib" Tarobenin arvadı uşaqlardan fərqli olaraq
lövhəciyi asdılar. Tarobe haqqında şayiələr bu ağır zərbədən özünə gələ bilmirdi. Ona
bütün şəhəri bir-birinə vurmuşdu və təbii ki, maddi köməklik göstərən, bacardığı qədər
onun fikrini hamıdan çox Horiebasi körpüsü təsəlli verməyə çalışan Nənəyə qarşı belə
yaxınlığındakı Minamiqumi məhəlləsində özündə bir damla olsun minnətdarlıq hissi
yaşayan ailəsi çəkirdi. Amma demək olar artıq duymurdu və dayanmadan elə hey öz acı
iki il idi ki, ailənin başı üzərindən qara buludlar taleyindən şikayətlənirdi.
əskik olmurdu, hamı onlardan üz döndərmişdi.
Bütün ailənin qorxa-qorxa gözlədiyi xəbəri Ailənin başına bu fəlakət gələndən
Tarobenin arvadının Hirano küçəsində yaşayan Tarobenin arvadı sanki dünyadan qopmuşdu.
anası gətirdi. Bu ağsaç qadını evin sahibi və O, adət etdiyi kimi yemək bişirirdi, uşaqları
sahibəsi də daxil olmaqla, bütün ailə üzvləri yedizdirirdi, özü isə demək olar heç nə yemirdi,
"Hiranolu nənə" adlandırırdılar. O, öz beş aradabir dilinin, ağzının quruduğundan şikayət
nəvəsinin nazı ilə çox oynayırdı. Nəvələri də edib bir neçə qurtum adi isti su içirdi. Əslində,
onun xətrini çox istəyirdilər. Uşaqlardan dördünü üzülüb əldən düşdüyünə görə, gecələr daş
on səkkiz yaşı olanda Tarobeyə ərə gələn qızı kimi yatmalı idi, ancaq gecə də, adətən gözləri
doğmuşdu. İndi artıq böyük nəvəsi İtinin on açıq uzanıb ağır-ağır nəfəs alırdı. Bəzən isə
altı, ikinci nəvəsi Matsunun isə on dörd yaşı gecə yarısı qalxıb tikiş tikir, ya da hansısa
vardı. Yaşına görə qızlardan sonra on iki yaşlı başqa bir işlə məşğul olurdu. Bu vaxt analarının
oğlan nəvə Tyotaro gəlirdi. Hələ bələkdə olanda yanlarında olmadığını hiss edən kiçik Hatsuqoro
onu tərbiyə etmək üçün qohumlarından və Toku yuxudan oyanıb ağlamağa başlayırdılar.
götürmüşdülər və gələcəkdə kürəkənləri eləmək O, yenə yatağa uzanır və gözlərini yumub
fikirləri vardı. Sonrakı Tarobenin daha bir qızı özünü yuxuluğa vururdu. Amma uşaqlar yuxuya
– səkkiz yaşlı Toku idi. Və axırda altı yaşlı gedən kimi, yenidən gözlərini açır və ağır-ağır
Hatsuqoro – Tarobenin yeganə doğma oğlu nəfəs alırdı.
gəlirdi.
Ailə Hirano küçəsində firavan yaşayırdı, Bəla gələn gündən üç, ya da dörd gün
buna görə də Nənə tez-tez nəvələrinə bahalı keçmiş Nənə onlarda gecələdi. Bax, elə həmin
hədiyyələr alırdı. Amma Tarobeni həbsxanaya gün ananı sıxan zəncirlər qırıldı və o, ağlayıb-
salandan sonra vəziyyət dəyişdi. İndi oyuncaq sızlamağa başladı. Artıq iki il idi ki, bu evdən
və şirnilərin yerinə Nənə ev təsərrüfatı üçün giley-güzar və ağlamaq səsi əskik olmurdu.
lazımlı ola biləcək şeylər gətirməyə çalışırdı.
Nənə Tarobe üçün çıxarılan hökmün
yazıldığı lövhəciyi görüb bu xəbəri qızına
söylədiyi həmin gün ona elə gəldi ki, qızı
xəbəri nisbətən sakit qarşıladı: bütün söhbət
1Mori Oqay (17 fevral 1862 – 8 iyul 1922) – yapon yazıçı, tənqidçi və tərcüməçi. Almaniyada təhsil almış (1884-1888),
ixtisasca hərbi həkim olmuşdur. Yaponiyada romantizmin yaranması və inkişafı onun adı ilə bağlıdır. İmperiya Bədayl
Akademiyasının (indiki Yaponiya İncəsənət Akademiyası) ilk prezidenti olmuşdur.
