Page 71 - "Xəzər" 4/2016

əli, bura daha onun evi deyildi. Ah! özünün digər yaratdıqlarına yeməyi havayı
Gözlüklü cənablar çarpayıları və yataq verdiyi halda, insan övladına bunu bəxş
dəstlərini götürdülər; onlar mis və edə bilməyən həyat necə də qəddardır!
qalaylanmış qab-qacağı, yemək dəstini,
tac və çilçıraqları, hər şeyi, hər şeyi İlahi, bu necə amansızlıqdır! Necə bir
götürüb apardılar. Baş verənlərdən sonra amansızlıqdır ki, həyat insan övladının
bomboş otaqlarda tək-tənha qalanda əlinə qaratoyuq və çiyələk vermir! Bu
özünü çox bədbəxt hiss etdi! Kaş ki arvadı necə qəddarlıq, necə amansızlıqdır!
yanında olaydı! Ancaq bu çılpaq otaqlarda
o, nə edəcəkdi?! Yox, yaxşısı budur, hər 71
şey necə varsa, elə də qalsın. Әsas odur 2016
ki, ona yaxşıdır!
Avqust Strindberq. Məhəbbət və çörək
Beləliklə də, qəddar həyatın ciddi üzü
özünü göstərməyə başladı! O, səhər
qəzetində korrektor işinə girdi. Gecəyarısı
redaksiyada olmalıydı. Evə yalnız səhər
saat üçdə gedə bilərdi. İflas olmadığı
üçün onu işdə saxlamışdılar. Ancaq vəzifə
irəliləyişi barədə daha heç bir söz belə
ola bilməzdi!

Axır ki, arvadını və qızını həftədə bir
dəfə görməyə icazə aldı, ancaq bu görüşlər
həmişə nəzarət altında olurdu. Şənbə
günü gecəni qayınatasının otağının
yanındakı bir hücrədə yatırdı. Bazar günü
axşam yenə də şəhərə qayıdırdı, çünki
qəzet bazar ertəsi səhər çıxırdı.

Hər dəfə onu bağın qapısına kimi yola
salan arvadı və qızıyla vidalaşanda və
ən sonuncu təpənin üstündən onlara əlini
yelləyəndə, özünü çox biçarə, çox bədbəxt,
çox pərişan hiss edirdi!

Hesablamışdı; bu gedişlə borclarını
ödəməyə iyirmi il lazım idi! Bəs sonra?
Heç ondan sonra da arvadı ilə uşağının
qayğısına qala bilməyəcəkdi! Bəs onun
ümidləri? Daha heç biri qalmamışdı!
Qayınatası ölsə, arvadı və qızı köməksiz
qalardı və onların axırıncı dayağına ölüm
arzulamağa belə cəsarət etmirdi. Ah,