Page 74 - "Xəzər" 4/2016
P. 74
Beynim mükəmməl kibernetik maşın kimi Tapdadığım otların belə o qədər bakirayə
işləyirdi. Bütün kainatda, həyat şəraitinə görkəmi vardı ki, elə bil buraya nə insan,
görə, mənim sonsuzluqda itib-batmış nə də heyvan ayağı dəymişdi. Fikirləşdim
Driyama bu qədər çox oxşayan ikinci bir ki, bəlkə, adam yaşamayan planetə
ulduz yox idi. Burada insanın inkişaf tarixini düşmüşəm? Amma ağlın, mühakimənin
arxada qoymuş, bizimkindən daha cavan dəlillərinə əhəmiyyət vermədim, hava o
bir sivilizasiya mövcud idi. Səsə gəlincə… qədər xoş idi ki, özümü quş kimi hiss
Güman ki, heyvan səsi eşitmişdim. edirdim. Təpədən üzüaşağı qaçmağa
Bizim planetdə, suda yaşayanlardan başladım.
savayı, heyvan yoxdur. Daha doğrusu, Әslində, fikirləşmək üçün vaxtım da
min il əvvəl heyvanlar olub, amma tədricən yox idi. Yaxınlıqdakı meşəyə qədər yolun
nəsli kəsilib. Buna baxmayaraq, biz hey- yarısını qət edəndən sonra, ağacların
vanlar aləmini öyrənirik: Driyada yadda- arasında ağaran divarlar və yaşıl, hamar
şıma minlərlə heyvanın obrazı və səsi – dam örtüyü gördüm. Şübhəsiz, bu, ev idi,
tarixi inkişaf yolumuzun saysız-hesabsız min illər bundan əvvəl bizdə də bu cür –
səhifələri həkk olunmuşdu. Odur ki, parlaq tənha adamlar üçün kiçik, fərdi evlər
74 günəşdən gözlərimi qıyıb, fikrə daldım. tikirdilər. Açığı, qədim sivilizasiyaya rast
Bu, daha çox ev heyvanının səsinə gəldiyimə görə, çox da narahat olmadım.
2016 oxşayırdı… Ev heyvanı? Bircə bu çatmırdı! Kefim kök idi deyə, heç nəyi vecimə al-
Bu, ev heyvanının səsidirsə, deməli, madan, evə doğru addımladım.
buradakı sivilizasiya inkişafın lap erkən Bu qəribə ovqatın səbəbini sonradan
mərhələsindədir… Yenidən başım hərləndi! anladım. Mən, sadəcə olaraq, sərxoş idim.
Әgər qənaətim düzdürsə, mənim geriyə Biz bunu hazırda yalnız tibbi termin kimi
qayıtmaq ehtimalım nə qədərdir? Yəqin başa düşürük. Mən isə havadan sərxoş
ki, çox az. Fəzada yox olmuş Driya kimi olmuşdum. Amma onda bunu bilmirdim,
əlçatmaz. Başqa çıxış yolum yox idi, hər odur ki, rahatca həyətə keçdim. Həyət
şeyi təcrübədə öyrənməliydim. Ayağa başdan-başa gül-çiçəklə və tanımadığım
qalxdım, daha doğrusu, uşaq oyuncağı qəribə bitkilərlə örtülmüşdü. Nəhəng gül
Pavel Vejinov. Mənim ilk günüm kimi yerə dəyib, havaya qalxdım (qravi- kolluqlarının arasıyla güclə irəliləyirdim,
tasiya burada bizimkindən zəifdir), yenə onların xoş ətrindən, az qala, bihuş
başım gicəlləndi, qəribə şadyanalıq hissi olmuşdum. Kefim ala buluddaydı, heç bir
bütün varlığımı sardı. Beləcə, atlana- təhlükə hiss etmirdim. Birdən yerimdə
atlana, naməlum səslərə doğru getməyə donub-qaldım.
başladım. Ev heyvanları olan yerdə, mütləq İyirmi addım aralıda, üstüaçıq eyvanda
insanlar da olmalıdır!.. yavaş-yavaş hərəkət edən bir insan gör-
Bu təxminimin nə qədər yanlış oldu- düm.
ğunu sonradan başa düşdüm. Әtrafda in- Tilsimlənmiş kimi, gözümü ona zilləyib
san sivilizasiyasından əsər-əlamət yox dayanmışdım. Birdən-birə avazımağa
idi. Yalnız göz işlədikcə uzanan yaşıl başladım, qəribə sərxoşluq hissi, ağzı
meşəliklər və adda-budda gözə dəyən açılmış mineral şüşədən çıxan qaz
açıqlıqlar… Nə ev vardı, nə də yol, insan qabarcıqları kimi, yavaş-yavaş məni tərk
əli ilə yaradılmış heç nə gözə dəymirdi. etməyə başladı. Ürəyim bərk-bərk döyü-
işləyirdi. Bütün kainatda, həyat şəraitinə görkəmi vardı ki, elə bil buraya nə insan,
görə, mənim sonsuzluqda itib-batmış nə də heyvan ayağı dəymişdi. Fikirləşdim
Driyama bu qədər çox oxşayan ikinci bir ki, bəlkə, adam yaşamayan planetə
ulduz yox idi. Burada insanın inkişaf tarixini düşmüşəm? Amma ağlın, mühakimənin
arxada qoymuş, bizimkindən daha cavan dəlillərinə əhəmiyyət vermədim, hava o
bir sivilizasiya mövcud idi. Səsə gəlincə… qədər xoş idi ki, özümü quş kimi hiss
Güman ki, heyvan səsi eşitmişdim. edirdim. Təpədən üzüaşağı qaçmağa
Bizim planetdə, suda yaşayanlardan başladım.
savayı, heyvan yoxdur. Daha doğrusu, Әslində, fikirləşmək üçün vaxtım da
min il əvvəl heyvanlar olub, amma tədricən yox idi. Yaxınlıqdakı meşəyə qədər yolun
nəsli kəsilib. Buna baxmayaraq, biz hey- yarısını qət edəndən sonra, ağacların
vanlar aləmini öyrənirik: Driyada yadda- arasında ağaran divarlar və yaşıl, hamar
şıma minlərlə heyvanın obrazı və səsi – dam örtüyü gördüm. Şübhəsiz, bu, ev idi,
tarixi inkişaf yolumuzun saysız-hesabsız min illər bundan əvvəl bizdə də bu cür –
səhifələri həkk olunmuşdu. Odur ki, parlaq tənha adamlar üçün kiçik, fərdi evlər
74 günəşdən gözlərimi qıyıb, fikrə daldım. tikirdilər. Açığı, qədim sivilizasiyaya rast
Bu, daha çox ev heyvanının səsinə gəldiyimə görə, çox da narahat olmadım.
2016 oxşayırdı… Ev heyvanı? Bircə bu çatmırdı! Kefim kök idi deyə, heç nəyi vecimə al-
Bu, ev heyvanının səsidirsə, deməli, madan, evə doğru addımladım.
buradakı sivilizasiya inkişafın lap erkən Bu qəribə ovqatın səbəbini sonradan
mərhələsindədir… Yenidən başım hərləndi! anladım. Mən, sadəcə olaraq, sərxoş idim.
Әgər qənaətim düzdürsə, mənim geriyə Biz bunu hazırda yalnız tibbi termin kimi
qayıtmaq ehtimalım nə qədərdir? Yəqin başa düşürük. Mən isə havadan sərxoş
ki, çox az. Fəzada yox olmuş Driya kimi olmuşdum. Amma onda bunu bilmirdim,
əlçatmaz. Başqa çıxış yolum yox idi, hər odur ki, rahatca həyətə keçdim. Həyət
şeyi təcrübədə öyrənməliydim. Ayağa başdan-başa gül-çiçəklə və tanımadığım
qalxdım, daha doğrusu, uşaq oyuncağı qəribə bitkilərlə örtülmüşdü. Nəhəng gül
Pavel Vejinov. Mənim ilk günüm kimi yerə dəyib, havaya qalxdım (qravi- kolluqlarının arasıyla güclə irəliləyirdim,
tasiya burada bizimkindən zəifdir), yenə onların xoş ətrindən, az qala, bihuş
başım gicəlləndi, qəribə şadyanalıq hissi olmuşdum. Kefim ala buluddaydı, heç bir
bütün varlığımı sardı. Beləcə, atlana- təhlükə hiss etmirdim. Birdən yerimdə
atlana, naməlum səslərə doğru getməyə donub-qaldım.
başladım. Ev heyvanları olan yerdə, mütləq İyirmi addım aralıda, üstüaçıq eyvanda
insanlar da olmalıdır!.. yavaş-yavaş hərəkət edən bir insan gör-
Bu təxminimin nə qədər yanlış oldu- düm.
ğunu sonradan başa düşdüm. Әtrafda in- Tilsimlənmiş kimi, gözümü ona zilləyib
san sivilizasiyasından əsər-əlamət yox dayanmışdım. Birdən-birə avazımağa
idi. Yalnız göz işlədikcə uzanan yaşıl başladım, qəribə sərxoşluq hissi, ağzı
meşəliklər və adda-budda gözə dəyən açılmış mineral şüşədən çıxan qaz
açıqlıqlar… Nə ev vardı, nə də yol, insan qabarcıqları kimi, yavaş-yavaş məni tərk
əli ilə yaradılmış heç nə gözə dəymirdi. etməyə başladı. Ürəyim bərk-bərk döyü-
