Page 200 - "Xəzər" 4/2016
P. 200
Bir neçə saniyə kirimişcə bir-birimizə hiss edirdim. Birdən mənə elə gəldi ki,
baxdıq. Söhbətə başlamağımızı sanki qız hansısa qeyri-adi vergiyə malikdir,
qətiyyən istəmirdi. Düz bir dəqiqəyə özü də bu ilahi verginin onun porta-
qədər diqqətlə gözlərimin içinə baxdı; ğallarıyla nə şəkildəsə bağlılığı var.
bu dəfə də üzümü mən döndərdim. Fikirləşdim ki, xalis tapmacadır, sirr
Onun bəbəkləri titrəyir, gözləri sanki dolu əsrarəngiz tapmaca!
pıçıldayırdı: xatırlayırsan məni? Yaxud: Tezliklə aramızdakı sükut dözülməz
doğrudanmı məni xatırlamırsan? oldu və mən sükutu pozdum: “Sən
Hansımızsa sözə başlamalıydıq, dələsən!”
amma elə çaşmışdım ki, yalnız ipə-sa- Sükutu pozdum, hərçənd, ola bilsin,
pa yatmayan dələlər kimi balaca cən- bu, bir xəyanət idi, yaxud Portağal Qıza
gəllikdə asudə yaşadığımız zamanları vacib olan hansısa qaydaların pozul-
düşünə bilərdim. O, gözümdən yayınıb ması.
“Sən dələsən!” deyəndə biz hələ
gizlənməyi xoşlayır, mənə isə onu tap-
maq üçün nəfəs dərmədən ağacın də bir-birimizin gözünə baxırdıq.
Söz ağzımdan çıxar-çıxmaz qız
gövdəsiylə aşağı-yuxarı dırmaşıb ax-
200 tarmaq qalırdı, tapanda da həmin an könül rahatlığıyla gülümsünüb, əlimi
cəld o biri ağaca atılırdı. Beləcə, onun yüngülcə sıxdı. Sonra masa arxasından
2016 dalınca düşüb, budaqdan-budağa hop- şəstlə ayağa qalxdı, portağal paketini
pana-hoppana bütün meşəni dolaşır- qucağına sıxıb çıxışa yönəldi. Bu vaxt
onun gözlərinin yaşardığını gördüm.
dım. Axırda ağlıma gəlirdi ki, qoy ondan Az qala iflic oldum, danışıq qabi-
gizlənim. İndi də o başlayırdı axtarmağa,
mənsə ağacın təpəsində, yaxud köhnə liyyətimi büsbütün itirdim. Axı cəmisi
kötüyün mamır basmış koğuşunda bir neçə saniyə qabaq Portağal Qız
mənimlə üzbəüz oturub əlimdən ya-
gizlənib, məni necə bir səbirsizliklə ax- pışmışdı, mənə elə gəlirdi ki, hətta
tarmasından həzz alır, ola bilsin, təkcə portağalların ətrini də duyuram, ola
səbirsizlik deyil, birdən məni tapmaya- bilsin, hətta qapıdan çıxanda mənə
cağının qorxusunu da keçirirdim…
əlini də yelləyib. Amma paket elə ağırdı,
Və bu vaxt inanılmaz bir şey baş zavallı qız onu ikiəlli tutmağa məcbur
verdi (həmin o ceviz meşəsində yox idi, burada vida üçün əl yellətməkdən
Yusteyn Qorder. Portağal qız ha, burada, Karl Yuxan küçəsindəki heç söhbət gedə bilməz. Ağlamağına
kafedə): qız qəfildən əlini götürüb əlimin isə ağlayırdı.
üstünə qoydu. Әlim masanın üzərin-
Və mən onun arxasınca getmədim!
dəydi, qız isə kitabı qucağındakı por- Çünki bu da qaydaların pozulması
tağal paketinin üstünə qoyub, o biri demək olardı. Mən sarsılmışdım,
əliylə paketdən hələ də bərk-bərk yapış- karıxmışdım, içim dolub-daşırdı. Mən
mışdı, elə bil paketi qəfil dartıb əlindən hansısa qəribə bir sirrin içinə düşmüş-
alacağımdan, yaxud yenə döşəməyə düm və bu, mənə xeyli müddət bəs
salacağımdan qorxurdu. etməliydi. Üstəlik də, onu yenidən
Utancaqlığım sanki yoxa çıxmışdı. görəcəyimə şübhə etmirdim. Nəhəng
Mən soyuq bir gücün qızın barmaqla- və sirli qüvvələr bu qaydalarla idarə
rından öz barmaqlarıma süzüldüyünü edirdilər.
baxdıq. Söhbətə başlamağımızı sanki qız hansısa qeyri-adi vergiyə malikdir,
qətiyyən istəmirdi. Düz bir dəqiqəyə özü də bu ilahi verginin onun porta-
qədər diqqətlə gözlərimin içinə baxdı; ğallarıyla nə şəkildəsə bağlılığı var.
bu dəfə də üzümü mən döndərdim. Fikirləşdim ki, xalis tapmacadır, sirr
Onun bəbəkləri titrəyir, gözləri sanki dolu əsrarəngiz tapmaca!
pıçıldayırdı: xatırlayırsan məni? Yaxud: Tezliklə aramızdakı sükut dözülməz
doğrudanmı məni xatırlamırsan? oldu və mən sükutu pozdum: “Sən
Hansımızsa sözə başlamalıydıq, dələsən!”
amma elə çaşmışdım ki, yalnız ipə-sa- Sükutu pozdum, hərçənd, ola bilsin,
pa yatmayan dələlər kimi balaca cən- bu, bir xəyanət idi, yaxud Portağal Qıza
gəllikdə asudə yaşadığımız zamanları vacib olan hansısa qaydaların pozul-
düşünə bilərdim. O, gözümdən yayınıb ması.
“Sən dələsən!” deyəndə biz hələ
gizlənməyi xoşlayır, mənə isə onu tap-
maq üçün nəfəs dərmədən ağacın də bir-birimizin gözünə baxırdıq.
Söz ağzımdan çıxar-çıxmaz qız
gövdəsiylə aşağı-yuxarı dırmaşıb ax-
200 tarmaq qalırdı, tapanda da həmin an könül rahatlığıyla gülümsünüb, əlimi
cəld o biri ağaca atılırdı. Beləcə, onun yüngülcə sıxdı. Sonra masa arxasından
2016 dalınca düşüb, budaqdan-budağa hop- şəstlə ayağa qalxdı, portağal paketini
pana-hoppana bütün meşəni dolaşır- qucağına sıxıb çıxışa yönəldi. Bu vaxt
onun gözlərinin yaşardığını gördüm.
dım. Axırda ağlıma gəlirdi ki, qoy ondan Az qala iflic oldum, danışıq qabi-
gizlənim. İndi də o başlayırdı axtarmağa,
mənsə ağacın təpəsində, yaxud köhnə liyyətimi büsbütün itirdim. Axı cəmisi
kötüyün mamır basmış koğuşunda bir neçə saniyə qabaq Portağal Qız
mənimlə üzbəüz oturub əlimdən ya-
gizlənib, məni necə bir səbirsizliklə ax- pışmışdı, mənə elə gəlirdi ki, hətta
tarmasından həzz alır, ola bilsin, təkcə portağalların ətrini də duyuram, ola
səbirsizlik deyil, birdən məni tapmaya- bilsin, hətta qapıdan çıxanda mənə
cağının qorxusunu da keçirirdim…
əlini də yelləyib. Amma paket elə ağırdı,
Və bu vaxt inanılmaz bir şey baş zavallı qız onu ikiəlli tutmağa məcbur
verdi (həmin o ceviz meşəsində yox idi, burada vida üçün əl yellətməkdən
Yusteyn Qorder. Portağal qız ha, burada, Karl Yuxan küçəsindəki heç söhbət gedə bilməz. Ağlamağına
kafedə): qız qəfildən əlini götürüb əlimin isə ağlayırdı.
üstünə qoydu. Әlim masanın üzərin-
Və mən onun arxasınca getmədim!
dəydi, qız isə kitabı qucağındakı por- Çünki bu da qaydaların pozulması
tağal paketinin üstünə qoyub, o biri demək olardı. Mən sarsılmışdım,
əliylə paketdən hələ də bərk-bərk yapış- karıxmışdım, içim dolub-daşırdı. Mən
mışdı, elə bil paketi qəfil dartıb əlindən hansısa qəribə bir sirrin içinə düşmüş-
alacağımdan, yaxud yenə döşəməyə düm və bu, mənə xeyli müddət bəs
salacağımdan qorxurdu. etməliydi. Üstəlik də, onu yenidən
Utancaqlığım sanki yoxa çıxmışdı. görəcəyimə şübhə etmirdim. Nəhəng
Mən soyuq bir gücün qızın barmaqla- və sirli qüvvələr bu qaydalarla idarə
rından öz barmaqlarıma süzüldüyünü edirdilər.
