Page 99 - "Xəzər" 2017
P. 99
Cüssəli tibb bacısı o saat yerindən – Yaxşı, arvadımın telefonunu verə- 99
tərpəndi, ancaq gedə-gedə könlümü aldı: rəm, – kifayət qədər hündürdən deməyə 2017
«Narahat olmayın, dostunuza yenə zəng macal tapıram.
eləyəcəyəm». Peter Nadaş. Mənim ölümüm
Təəccüblə üzümə baxan cüssəli tibb
Yad adamlar ona yardım etməyə çalı- bacısı nömrəni yazmaq üçün bloknot, ka-
şanda, insan, təbii ki, minnətdar olur. Ona randaş götürür. Məni bir az qorxu ilə
hökmən kömək eləyəcək nəyisə ehtiyatla süzür, bununla belə, zarafatından qalmır:
damarına yeridirlər.
– Bilmirəm, mənə nə olub, məndən
Həkimlər çarpayının baş tərəfində da- özgə nə gözləmək olar axı.
yanıb dinməzcə üzümə baxırdılar.
Cavabında ona öldüyümü deməyim
İçimdə nəsə tərpəndi. Bu, ilk duyğu yaxşı olardı və əfsus ki, bu cür xoşagəl-
idi. Sanki mənə çox böyük tozsoran qoş- məz xəbərdən onu da hali eləyirəm. Vəs-
muşdular. Ancaq sormurdu, səhv qoş- salam, mən fikirləşdim, doğrudan da, ge-
muşdular. Nəsə bədənimə soxulub orda dirəm.
var gücüylə işləyirdi. Ağırlıq mərkəzimin
yerini dəyişdiyini hiss eləyirəm. Ancaq onları mübaliğəli ifadələrlə qor-
xutmaq istəmirəm, izahat verməyə isə ar-
Cüssəli qadının necə qayıtdığını, hə- tıq vaxt qalmayıb.
kimlərin yanından necə nifrətlə keçdiyini
sezməyə də macal tapdım. Mən artıq ge- – Mənə elə gəlir ki, huşumu itirirəm, –
dirdim. ehtiyatla dedim.
– Dostun avaranın biri imiş, – tibb ba- Peşəkar baxımdan tamamilə təbii olan
cısı çiyinlərini çəkərək dedi. Әslində isə lazımi sözlərin, ifadələrin seçimi o qədər
mənim hərdəmxəyal dostum artıq xoşu- vaxt və enerji tələb etdi ki, içimdə qəfil
na gəlmişdi. nəsə tərpəndi, hər şey öz yerindən qop-
du və nömrəni deməyə heyim olmadı. O
Belə cüssəli qadınlar nə qədər kobud səbəbdən öz ölüm anımda çox gülməli
və qəddar olurlar. Onların vecinə də de- vəziyyətə düşdüm. Hansısa nağıldakı qo-
yil, rənglənmiş saçları uzanıb, dodaqla- ca xəsis kimi: «Oğlum, – o, son nəfəsin-
rındakı boya yayılıb, dırnaqlarındakı al də mızıldayır, – sənə böyük bir sirr aç-
qırmızı lak qopub tökülüb, ya yox. Ancaq maq istəyirəm. Qarət etdiyim qızıl dolu iri
adamları yaxşı tanıyırlar. Anket vərəqəsi- dibçəyi böyük yabanı armud ağacının üç
ni əlinə götürüb, sorğunu davam etdir- addımlığında basdırmışam».
mək istədi.
Bu, hələ yadındadı, ancaq özünü da-
Mənimsə yalnız minnətdarlıqla gülüm- ha bu dünyada tutub saxlamaq gücündə
səməyə gücüm çatdı. deyil. Ali şeylərin, demə, əslində nağılda-
kı kimi bayağı olduğu fikri içimi xoşbəxt-
Ölüm, doğrudan da, məni bürüyürdü, liklə doldurdu. Və xoşbəxtlik duyğusu ilə
biz həyatı tərk edirik. də getdim; cüssəli tibb bacısının yalnız
bloknot və karandaşı atıb, kadrdan necə
İnsan tək getmir. «Başqa» məni özünə qaçdığını, iki ağ xələtli kişinin ağızlarını
çəkir, ruh öz arxasınca aparır. açıb, gözləri bərəlmiş halda üstümə cum-
duqlarını görməyə macal tapdım.
Ancaq fikirləşmək lazım deyil ki, bu
nəsə hava kimi çəkisizdi. Әksinə, o – nə-
sə güclü, cövhər kimi bir şeydi.
tərpəndi, ancaq gedə-gedə könlümü aldı: rəm, – kifayət qədər hündürdən deməyə 2017
«Narahat olmayın, dostunuza yenə zəng macal tapıram.
eləyəcəyəm». Peter Nadaş. Mənim ölümüm
Təəccüblə üzümə baxan cüssəli tibb
Yad adamlar ona yardım etməyə çalı- bacısı nömrəni yazmaq üçün bloknot, ka-
şanda, insan, təbii ki, minnətdar olur. Ona randaş götürür. Məni bir az qorxu ilə
hökmən kömək eləyəcək nəyisə ehtiyatla süzür, bununla belə, zarafatından qalmır:
damarına yeridirlər.
– Bilmirəm, mənə nə olub, məndən
Həkimlər çarpayının baş tərəfində da- özgə nə gözləmək olar axı.
yanıb dinməzcə üzümə baxırdılar.
Cavabında ona öldüyümü deməyim
İçimdə nəsə tərpəndi. Bu, ilk duyğu yaxşı olardı və əfsus ki, bu cür xoşagəl-
idi. Sanki mənə çox böyük tozsoran qoş- məz xəbərdən onu da hali eləyirəm. Vəs-
muşdular. Ancaq sormurdu, səhv qoş- salam, mən fikirləşdim, doğrudan da, ge-
muşdular. Nəsə bədənimə soxulub orda dirəm.
var gücüylə işləyirdi. Ağırlıq mərkəzimin
yerini dəyişdiyini hiss eləyirəm. Ancaq onları mübaliğəli ifadələrlə qor-
xutmaq istəmirəm, izahat verməyə isə ar-
Cüssəli qadının necə qayıtdığını, hə- tıq vaxt qalmayıb.
kimlərin yanından necə nifrətlə keçdiyini
sezməyə də macal tapdım. Mən artıq ge- – Mənə elə gəlir ki, huşumu itirirəm, –
dirdim. ehtiyatla dedim.
– Dostun avaranın biri imiş, – tibb ba- Peşəkar baxımdan tamamilə təbii olan
cısı çiyinlərini çəkərək dedi. Әslində isə lazımi sözlərin, ifadələrin seçimi o qədər
mənim hərdəmxəyal dostum artıq xoşu- vaxt və enerji tələb etdi ki, içimdə qəfil
na gəlmişdi. nəsə tərpəndi, hər şey öz yerindən qop-
du və nömrəni deməyə heyim olmadı. O
Belə cüssəli qadınlar nə qədər kobud səbəbdən öz ölüm anımda çox gülməli
və qəddar olurlar. Onların vecinə də de- vəziyyətə düşdüm. Hansısa nağıldakı qo-
yil, rənglənmiş saçları uzanıb, dodaqla- ca xəsis kimi: «Oğlum, – o, son nəfəsin-
rındakı boya yayılıb, dırnaqlarındakı al də mızıldayır, – sənə böyük bir sirr aç-
qırmızı lak qopub tökülüb, ya yox. Ancaq maq istəyirəm. Qarət etdiyim qızıl dolu iri
adamları yaxşı tanıyırlar. Anket vərəqəsi- dibçəyi böyük yabanı armud ağacının üç
ni əlinə götürüb, sorğunu davam etdir- addımlığında basdırmışam».
mək istədi.
Bu, hələ yadındadı, ancaq özünü da-
Mənimsə yalnız minnətdarlıqla gülüm- ha bu dünyada tutub saxlamaq gücündə
səməyə gücüm çatdı. deyil. Ali şeylərin, demə, əslində nağılda-
kı kimi bayağı olduğu fikri içimi xoşbəxt-
Ölüm, doğrudan da, məni bürüyürdü, liklə doldurdu. Və xoşbəxtlik duyğusu ilə
biz həyatı tərk edirik. də getdim; cüssəli tibb bacısının yalnız
bloknot və karandaşı atıb, kadrdan necə
İnsan tək getmir. «Başqa» məni özünə qaçdığını, iki ağ xələtli kişinin ağızlarını
çəkir, ruh öz arxasınca aparır. açıb, gözləri bərəlmiş halda üstümə cum-
duqlarını görməyə macal tapdım.
Ancaq fikirləşmək lazım deyil ki, bu
nəsə hava kimi çəkisizdi. Әksinə, o – nə-
sə güclü, cövhər kimi bir şeydi.
