Page 213 - "Xəzər" 2017
P. 213
Çermetov. Başlandı! Hamı həyətə! Svetlana. Yaxşı, sən deyən olsun… 213
(Soyunmağa davam edir.) 2017
Hamı çıxışa yönəlir. Qarışıqlıqdan istifadə
edən Çermetov Svetlananın əlindən tutur. Çermetov (onu başdan-ayağa süzür). Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
Vanyanı hesaba almasaq, otaqda ikilikdə Pis deyil, pis deyil! (Vanyanın kreslosunu
qalırlar. Dəhşətdən Vanyanın sifəti əyilib. qadına tərəf çevirir.) Görürsən, Vanya, bizim
Onlar bir müddət susub, pəncərədən atəş- Sveta necə yaxşı qalıb! Gülümsünür!
fəşanlığı seyr edirlər. Atılan fişəngləri görə
bilsin deyə, Çermetov Vanyanın kreslosunu Svetlana. Şadam ki, xoşuna gəldi. Başqa
pəncərəyə çevirmək istəyir. bir istəyin varmı?
Svetlana. Lazım deyil! O, partlayış Çermetov. Çox şey istəyirəm!
səslərindən qorxur… (Qadın əlləri ilə Svetlana. Yaxşı. Gedək yataq otağına!
Vanyanın qulaqlarını tutur – onun üzündəki Çermetov. Yox, burada! Onun yanında…
qorxu ifadəsi yox olur.) Svetlana. Olsun! Onun yanında…
(Kostrominin üzünü yenidən pəncərəyə sarı
Çermetov. Bəs sən? çevirir.)
Svetlana. Mənə elə gəlir, bax elə indicə Çermetov. Yox, o, bunu görməlidir!
gülə-gülə deyəcəksən ki, bütün bunlar zarafat (Vanyanın kreslosunu fırladır.)
idi. Svetlana. Çermet, sən nə idbar adam-
Çermetov. O dava-dalaş hardan yadına san!
düşdü? Çermetov. Niyə axı! Bəlkə, mən Vanyaya
Svetlana. Özüm də bilmirəm… şans vermək istəyirəm!
Çermetov. Axı mən onda Vanyayla sənə Svetlana. Hansı şansdan danışırsan?
görə dalaşdım. Elə bilməyəsən ki, ağciyərəm. Çermetov. Son şansdan! Bugünlərdə
Svetlana. Ağciyər deyilsən? televizorda bir süjet gördüm. Deməli, maşın
Çermetov. Yox, ağciyər deyiləm! Soyun! qəzasından sonra əri iflic olmuş bir qadın
Svetlana. Deməli, zarafat deyilmiş… öz oynaşını evə gətirir. Sonra bilirsən nə
Elə isə, qapını bağla! olur? Kişi, rəqibini görən kimi, ayılır, dik
atılır… düzdür, sonra yenidən huşunu itirir,
Çermetov qapını bağlayır. Svetlana əvvəlki vəziyyətə düşür. Bu dəfə dərddən,
əllərini Vanyanın qulağından çəkib, köynə- kədərdən! Bəlkə, Vanya da… görsə ki…
yinin düymələrini açmağa başlayır. necə bilirsən?
Svetlana. Heyvanın biri heyvan!
Svetlana. Eyvanın qapısını bağla, gör- Çermetov. Niyə axı? (Yaxınlaşır, onu
mürsən, o, özünü pis hiss edir? qucaqlayıb, boynundan öpür.) Bəyəm Van-
yanın sağalmasını istəmirsən?
Çermetov. İndi yaxşı hiss edər! (Qapını Svetlana. İndicə qayıdacaqlar…
bağlayır, səs-küy azalır.) Bəs niyə soruş- Çermetov. Yox, qayıtmayacaqlar.
mursan ki, bu, mənim nəyimə lazımdır? Atəşfəşanlıq hələ qurtarmayıb. Ardınca da
ulduzun konserti olacaq. Xoşbəxtlikdən
Svetlana. İzah etdin də, dedin ki, başını itirmiş insanlar küçəni dolduracaq!
qırxyaşlı sinif yoldaşını çılpaq görmək Әlbəttə, pul əl çirkidir, amma xoşbəxtliyi
istəyirsən. pulla almaq olar… başqaları üçün. Ya-
dındadır, həyətdə gitara çalıb-oxuduğumuz
Çermetov. Hə, istəyirəm! vaxtlar? (Oxuyur):
Svetlana. Çermet, arvadın, adı nəydi…
Qukovski ilə yatırdısa, mənim nə günahım?
Çermetov. Günahın var. Soyun!
(Soyunmağa davam edir.) 2017
Hamı çıxışa yönəlir. Qarışıqlıqdan istifadə
edən Çermetov Svetlananın əlindən tutur. Çermetov (onu başdan-ayağa süzür). Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
Vanyanı hesaba almasaq, otaqda ikilikdə Pis deyil, pis deyil! (Vanyanın kreslosunu
qalırlar. Dəhşətdən Vanyanın sifəti əyilib. qadına tərəf çevirir.) Görürsən, Vanya, bizim
Onlar bir müddət susub, pəncərədən atəş- Sveta necə yaxşı qalıb! Gülümsünür!
fəşanlığı seyr edirlər. Atılan fişəngləri görə
bilsin deyə, Çermetov Vanyanın kreslosunu Svetlana. Şadam ki, xoşuna gəldi. Başqa
pəncərəyə çevirmək istəyir. bir istəyin varmı?
Svetlana. Lazım deyil! O, partlayış Çermetov. Çox şey istəyirəm!
səslərindən qorxur… (Qadın əlləri ilə Svetlana. Yaxşı. Gedək yataq otağına!
Vanyanın qulaqlarını tutur – onun üzündəki Çermetov. Yox, burada! Onun yanında…
qorxu ifadəsi yox olur.) Svetlana. Olsun! Onun yanında…
(Kostrominin üzünü yenidən pəncərəyə sarı
Çermetov. Bəs sən? çevirir.)
Svetlana. Mənə elə gəlir, bax elə indicə Çermetov. Yox, o, bunu görməlidir!
gülə-gülə deyəcəksən ki, bütün bunlar zarafat (Vanyanın kreslosunu fırladır.)
idi. Svetlana. Çermet, sən nə idbar adam-
Çermetov. O dava-dalaş hardan yadına san!
düşdü? Çermetov. Niyə axı! Bəlkə, mən Vanyaya
Svetlana. Özüm də bilmirəm… şans vermək istəyirəm!
Çermetov. Axı mən onda Vanyayla sənə Svetlana. Hansı şansdan danışırsan?
görə dalaşdım. Elə bilməyəsən ki, ağciyərəm. Çermetov. Son şansdan! Bugünlərdə
Svetlana. Ağciyər deyilsən? televizorda bir süjet gördüm. Deməli, maşın
Çermetov. Yox, ağciyər deyiləm! Soyun! qəzasından sonra əri iflic olmuş bir qadın
Svetlana. Deməli, zarafat deyilmiş… öz oynaşını evə gətirir. Sonra bilirsən nə
Elə isə, qapını bağla! olur? Kişi, rəqibini görən kimi, ayılır, dik
atılır… düzdür, sonra yenidən huşunu itirir,
Çermetov qapını bağlayır. Svetlana əvvəlki vəziyyətə düşür. Bu dəfə dərddən,
əllərini Vanyanın qulağından çəkib, köynə- kədərdən! Bəlkə, Vanya da… görsə ki…
yinin düymələrini açmağa başlayır. necə bilirsən?
Svetlana. Heyvanın biri heyvan!
Svetlana. Eyvanın qapısını bağla, gör- Çermetov. Niyə axı? (Yaxınlaşır, onu
mürsən, o, özünü pis hiss edir? qucaqlayıb, boynundan öpür.) Bəyəm Van-
yanın sağalmasını istəmirsən?
Çermetov. İndi yaxşı hiss edər! (Qapını Svetlana. İndicə qayıdacaqlar…
bağlayır, səs-küy azalır.) Bəs niyə soruş- Çermetov. Yox, qayıtmayacaqlar.
mursan ki, bu, mənim nəyimə lazımdır? Atəşfəşanlıq hələ qurtarmayıb. Ardınca da
ulduzun konserti olacaq. Xoşbəxtlikdən
Svetlana. İzah etdin də, dedin ki, başını itirmiş insanlar küçəni dolduracaq!
qırxyaşlı sinif yoldaşını çılpaq görmək Әlbəttə, pul əl çirkidir, amma xoşbəxtliyi
istəyirsən. pulla almaq olar… başqaları üçün. Ya-
dındadır, həyətdə gitara çalıb-oxuduğumuz
Çermetov. Hə, istəyirəm! vaxtlar? (Oxuyur):
Svetlana. Çermet, arvadın, adı nəydi…
Qukovski ilə yatırdısa, mənim nə günahım?
Çermetov. Günahın var. Soyun!
