Page 209 - "Xəzər" 2017
P. 209
Svetlana. Kəndirlə! Bizim qul təfəkkü- Sonra sevgi qurtardı, fevral ayına yaxın 209
rümüzü canımızdan çıxarmaq istəyəndə O gözəl qız yox oldu, tərk edib getdi bizi, 2017
isə, nədənsə vicdanla birlikdə çıxarırlar. Görünür, mənzilini başqasına verdilər.
Gülməlidir deyilmi, yan-yana yaşayırdıq, Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
Bir müddət susub, bir-birinin gözünün Mən qorxağın biriydim, o qız isə qürurlu…
içinə baxırlar.
(Mətni unudur, alnını ovuşdurur.)
Yevgeniya Petrovna. Fedenka, bəs
sonra nə oldu? Mən qorxaq idim… qorxaq…
Fedya. Sonra? Sonra Vanya səhnəyə Boris. Bildik də, qorxaq idin…
qalxıb, şeir oxumağa başladı. Mənim şeir- Svetlana. Mane olma!
lərimi. Zalda oturmuşdum, mənə elə gəlirdi Fedya. Zəhrimar… öz şeirimi… unutdum.
ki, indicə öləcəyəm, çünki şeirlər çox zəif İndiyədək belə şey olmamışdı.
idi! Amma birdən hamı alqışlamağa başladı. Svetlana. Yadına salım?
Vanya məni zorla səhnəyə çıxardı. Beləcə… Fedya. Yox! Mən özüm. Sadəcə, bir az
da içmək lazımdır…
Anna. Hamı bildi ki, məktəbimizdə belə Yevgeniya Petrovna. Lazım deyil,
bir dahi var! Fedya, əzizim!
Fedya. Eh, heç nə bilmirsiniz! (İçmək
Fedya. Bir həftə sonra isə bu şeirlər üçün «aralıq» otağa qaçır.)
vilayət qəzetində çap olundu… Yevgeniya Petrovna. Fedyanı müalicə
etmək lazımdır. Məhv olub gedir!
Boris. Bunu atamdan mən xahiş Çermetov. Xeyri yoxdur. Onu iki dəfə
etmişdim. Mənə də «sağ ol» düşür! xəstəxanaya yerləşdirmişəm – qaçıb. İndiki
vaxtda isə zorla müalicə etmək olmaz.
Fedya. Sağ ol, Lipa! Azadlığı məhdudlaşdıra bilmərik!
Boris. Dəyməz, qafiyəpərdaz! Yevgeniya Petrovna. Onu Serpuxova
Yevgeniya Petrovna. Fedenka, o şeiri aparmaq lazımdır.
oxu bizə! Boris. Niyə Serpuxova?
Fedya. M-mm! Bu şeiri yazanda çox Mixail ata. Möcüzəli «Dolmayan kasa»
gənc idim… ikonası Serpuxovdadır.
Çermetov. Başla görək! Bu gün xatirələr Boris. Nə olsun?
günüdür. Yevgeniya Petrovna. Kömək eləyir.
Fedya. Yaxşı, oxuyum da… bu dəqiqə… Qonşumun kürəkəni orada şəfa tapdı. Gecə-
(Gözünü yumub, poza alır.) gündüz içirdi. Arvadını – qonşunun qızını
ölənəcən döyürdü. Qonşu onu Serpuxova
O uşaq davaları, qançırlar, gicitkən. aparıb, ikonanı ziyarət edəndən sonra oğlan
Qonşu evin həyəti. Başımız qovğalarda. içkinin daşını atdı. Doğrudur, qonşum indi
Bənzərsiz, naz-qəmzəli, yaraşıqlı, nazənin, peşmandır.
Dünya gözəli bir qız yaşayırdı orada!.. Anna. Niyə?
Nə rahatlığım vardı, nə bir ümid işığı. Yevgeniya Petrovna. Kürəkəni içdiyi
Nə dərsə hazırlaşırdım, nə kitab oxuyurdum, vaxtlarda arvadını döyürdü, amma sərxoş-
Evlərin arasında daş döşənmiş yolboyu,
O yan, bu yan gedirdim, gəzirdim veyil-veyil,
Yolun o tərəfinə bir addım da qoymurdum.
Tozlu yay aylarını qar-boran əvəzlədi,
Kədər, qəm, göz yaşları, eh, daha nələr, nələr…
Düzdür, bizim həyətdə başqa qızlar da vardı,
Amma kimsə yox idi, ona tay, ona bənzər.
rümüzü canımızdan çıxarmaq istəyəndə O gözəl qız yox oldu, tərk edib getdi bizi, 2017
isə, nədənsə vicdanla birlikdə çıxarırlar. Görünür, mənzilini başqasına verdilər.
Gülməlidir deyilmi, yan-yana yaşayırdıq, Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
Bir müddət susub, bir-birinin gözünün Mən qorxağın biriydim, o qız isə qürurlu…
içinə baxırlar.
(Mətni unudur, alnını ovuşdurur.)
Yevgeniya Petrovna. Fedenka, bəs
sonra nə oldu? Mən qorxaq idim… qorxaq…
Fedya. Sonra? Sonra Vanya səhnəyə Boris. Bildik də, qorxaq idin…
qalxıb, şeir oxumağa başladı. Mənim şeir- Svetlana. Mane olma!
lərimi. Zalda oturmuşdum, mənə elə gəlirdi Fedya. Zəhrimar… öz şeirimi… unutdum.
ki, indicə öləcəyəm, çünki şeirlər çox zəif İndiyədək belə şey olmamışdı.
idi! Amma birdən hamı alqışlamağa başladı. Svetlana. Yadına salım?
Vanya məni zorla səhnəyə çıxardı. Beləcə… Fedya. Yox! Mən özüm. Sadəcə, bir az
da içmək lazımdır…
Anna. Hamı bildi ki, məktəbimizdə belə Yevgeniya Petrovna. Lazım deyil,
bir dahi var! Fedya, əzizim!
Fedya. Eh, heç nə bilmirsiniz! (İçmək
Fedya. Bir həftə sonra isə bu şeirlər üçün «aralıq» otağa qaçır.)
vilayət qəzetində çap olundu… Yevgeniya Petrovna. Fedyanı müalicə
etmək lazımdır. Məhv olub gedir!
Boris. Bunu atamdan mən xahiş Çermetov. Xeyri yoxdur. Onu iki dəfə
etmişdim. Mənə də «sağ ol» düşür! xəstəxanaya yerləşdirmişəm – qaçıb. İndiki
vaxtda isə zorla müalicə etmək olmaz.
Fedya. Sağ ol, Lipa! Azadlığı məhdudlaşdıra bilmərik!
Boris. Dəyməz, qafiyəpərdaz! Yevgeniya Petrovna. Onu Serpuxova
Yevgeniya Petrovna. Fedenka, o şeiri aparmaq lazımdır.
oxu bizə! Boris. Niyə Serpuxova?
Fedya. M-mm! Bu şeiri yazanda çox Mixail ata. Möcüzəli «Dolmayan kasa»
gənc idim… ikonası Serpuxovdadır.
Çermetov. Başla görək! Bu gün xatirələr Boris. Nə olsun?
günüdür. Yevgeniya Petrovna. Kömək eləyir.
Fedya. Yaxşı, oxuyum da… bu dəqiqə… Qonşumun kürəkəni orada şəfa tapdı. Gecə-
(Gözünü yumub, poza alır.) gündüz içirdi. Arvadını – qonşunun qızını
ölənəcən döyürdü. Qonşu onu Serpuxova
O uşaq davaları, qançırlar, gicitkən. aparıb, ikonanı ziyarət edəndən sonra oğlan
Qonşu evin həyəti. Başımız qovğalarda. içkinin daşını atdı. Doğrudur, qonşum indi
Bənzərsiz, naz-qəmzəli, yaraşıqlı, nazənin, peşmandır.
Dünya gözəli bir qız yaşayırdı orada!.. Anna. Niyə?
Nə rahatlığım vardı, nə bir ümid işığı. Yevgeniya Petrovna. Kürəkəni içdiyi
Nə dərsə hazırlaşırdım, nə kitab oxuyurdum, vaxtlarda arvadını döyürdü, amma sərxoş-
Evlərin arasında daş döşənmiş yolboyu,
O yan, bu yan gedirdim, gəzirdim veyil-veyil,
Yolun o tərəfinə bir addım da qoymurdum.
Tozlu yay aylarını qar-boran əvəzlədi,
Kədər, qəm, göz yaşları, eh, daha nələr, nələr…
Düzdür, bizim həyətdə başqa qızlar da vardı,
Amma kimsə yox idi, ona tay, ona bənzər.
