Page 218 - "Xəzər" 2017
P. 218
Svetlana. Mişa, tarix müəllimimizi xatır- dırmalı olacaqsan. Gizlədə bilməzsən. Hm…
layırsan? əcəb işdir… Yaxşı, bəs özün necə, Olqanın
Mixail ata. Fəhkəndi? Әlbəttə! kimdən olduğunu, doğrudanmı, hiss etmir-
Svetlana. Niyə ona bu ləqəbi sən? Axı qadın fəhmi deyilən bir şey var!
qoşmuşduq, yadındadır? Svetlana. Fəhm? Müqəddəs ata, sən
Mixail ata. O, hər fürsətdə Leninin əvvəlcə Olqaya bax, sonra Vanyaya, sonra
««Fəhlə və kəndli müfəttişliyi»ni necə Çermetə. Fəhmə ehtyac qalmayacaq!
yenidən qurmalı» məqaləsindən sitat gətirirdi,
ona görə. Çermetov cangüdənlərin əhatəsində
Svetlana. Bax, sən mənə indi həmin içəri girir. Bir anlığa növbəti mahnının sədaları
Fəhkəndi xatırladırsan. eşidilir. O, başının işarəsiylə qapını örtməyi
Mixail ata. Heç gözləməzdim, anam! əmr edir.
Yəni, doğrudan, onu xatırladıram?
Svetlana. Bağışla, amma ona Çermetov (Svetlanaya). A-a, burday-
oxşayırsan. mışsan? (Cangüdənlərə.) Hamınız gedin!
Mixail ata. Bu barədə fikirləşərəm. Fəh-
kənd isə doxsan üçüncü ildə öldü. Dərddən. Cangüdənlər onun qəribə davranışından
218 Svetlana. Hardan bilirsən? təəccüblənərək, bir-biri ilə baxışır və jestlərlə
2017 Mixail ata. Ölü duası bizim kilsədə oxun- danışa-danışa otağı tərk edirlər.
du. Onda mən panomar idim. Yaxınları dedi
ki, televizorda Ali Sovetin binasının gülləbaran Mixail ata (diqqətlə ona baxır). Biz
edildiyini görüb, ürəyi dözməyib… fağırlar harda olmalıydıq ki?
Svetlana. Amma mən dözdüm, Mişa. Çermetov (Tyablova). Mənə niyə elə
Pavliklə az qala iyirmi il birgə yaşadım. baxırsan?
Birgə yaşayıb, bir-birini həzm edə bilməyən Mixail ata. Boy-buxununa tamaşa elə-
inasanlar, nədənsə tək qalmaqdan hamıdan yirəm.
çox qorxurlar. Yox, elə bilmə ki, Pavlik başqa Çermetov. Burda nə işlə məşğulsunuz?
kişidən uşağım olduğuna görə məni Mixail ata. Pişiklərə hirslənirik.
bağışlaya bilmirdi. Yox! Bilirsən, Pavlik mənə Çermetov. Hansı pişik, nə
nəyi bağışlaya bilmirdi? çərənləyirsiniz?
Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları Mixail ata. Nəyi? Mixail ata. Elə-belə, bu, alleqoriyadır…
Svetlana. Onu Moskvadan bura gətir- Çermetov. Bircə alleqoriyamız çatmırdı!
diyimi. Hey deyirdi ki, Moskvada qalsaydı, (Svetlanaya.) Yeri gəlmişkən, hamı səni
hər şey başqa cür olardı. axtarır! Mən, hətta baş mühafizəçini işdən
Mixail ata. Başqa cür? Onu bilmək ol- qovmalı oldum.
maz. Afanasi Nikitinin… Hm… Nə isə… Svetlana. Nəyə görə?
Sveta, bəlkə, genetik ekspertizaya müraciət Çeremetov. Ona görə ki, sənin həyət
edəsən? qapısından çıxdığını görməyib!
Svetlana. Hə də, sonra da bütün şəhər Svetlana. Mən həyət qapısından
qeybət eləsin: 13 saylı məktəbin tədris hissə çıxmadım. Bir mərtəbə yuxarı qalxdım.
müdiri Poqojeva on iki il əvvəl kimdən Orada ağlayıb ürəyimi boşaldandan sonra
doğduğunu aydınlaşdırmağa çalışır. qayıtdım…
Mixail ata. Düz deyirsən, axı istər- Çermetov. Niyə qayıtdın?
istəməz Çermetlə Vanyanı da bu işə qarış- Svetlana. Sən bilirsən niyə!
layırsan? əcəb işdir… Yaxşı, bəs özün necə, Olqanın
Mixail ata. Fəhkəndi? Әlbəttə! kimdən olduğunu, doğrudanmı, hiss etmir-
Svetlana. Niyə ona bu ləqəbi sən? Axı qadın fəhmi deyilən bir şey var!
qoşmuşduq, yadındadır? Svetlana. Fəhm? Müqəddəs ata, sən
Mixail ata. O, hər fürsətdə Leninin əvvəlcə Olqaya bax, sonra Vanyaya, sonra
««Fəhlə və kəndli müfəttişliyi»ni necə Çermetə. Fəhmə ehtyac qalmayacaq!
yenidən qurmalı» məqaləsindən sitat gətirirdi,
ona görə. Çermetov cangüdənlərin əhatəsində
Svetlana. Bax, sən mənə indi həmin içəri girir. Bir anlığa növbəti mahnının sədaları
Fəhkəndi xatırladırsan. eşidilir. O, başının işarəsiylə qapını örtməyi
Mixail ata. Heç gözləməzdim, anam! əmr edir.
Yəni, doğrudan, onu xatırladıram?
Svetlana. Bağışla, amma ona Çermetov (Svetlanaya). A-a, burday-
oxşayırsan. mışsan? (Cangüdənlərə.) Hamınız gedin!
Mixail ata. Bu barədə fikirləşərəm. Fəh-
kənd isə doxsan üçüncü ildə öldü. Dərddən. Cangüdənlər onun qəribə davranışından
218 Svetlana. Hardan bilirsən? təəccüblənərək, bir-biri ilə baxışır və jestlərlə
2017 Mixail ata. Ölü duası bizim kilsədə oxun- danışa-danışa otağı tərk edirlər.
du. Onda mən panomar idim. Yaxınları dedi
ki, televizorda Ali Sovetin binasının gülləbaran Mixail ata (diqqətlə ona baxır). Biz
edildiyini görüb, ürəyi dözməyib… fağırlar harda olmalıydıq ki?
Svetlana. Amma mən dözdüm, Mişa. Çermetov (Tyablova). Mənə niyə elə
Pavliklə az qala iyirmi il birgə yaşadım. baxırsan?
Birgə yaşayıb, bir-birini həzm edə bilməyən Mixail ata. Boy-buxununa tamaşa elə-
inasanlar, nədənsə tək qalmaqdan hamıdan yirəm.
çox qorxurlar. Yox, elə bilmə ki, Pavlik başqa Çermetov. Burda nə işlə məşğulsunuz?
kişidən uşağım olduğuna görə məni Mixail ata. Pişiklərə hirslənirik.
bağışlaya bilmirdi. Yox! Bilirsən, Pavlik mənə Çermetov. Hansı pişik, nə
nəyi bağışlaya bilmirdi? çərənləyirsiniz?
Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları Mixail ata. Nəyi? Mixail ata. Elə-belə, bu, alleqoriyadır…
Svetlana. Onu Moskvadan bura gətir- Çermetov. Bircə alleqoriyamız çatmırdı!
diyimi. Hey deyirdi ki, Moskvada qalsaydı, (Svetlanaya.) Yeri gəlmişkən, hamı səni
hər şey başqa cür olardı. axtarır! Mən, hətta baş mühafizəçini işdən
Mixail ata. Başqa cür? Onu bilmək ol- qovmalı oldum.
maz. Afanasi Nikitinin… Hm… Nə isə… Svetlana. Nəyə görə?
Sveta, bəlkə, genetik ekspertizaya müraciət Çeremetov. Ona görə ki, sənin həyət
edəsən? qapısından çıxdığını görməyib!
Svetlana. Hə də, sonra da bütün şəhər Svetlana. Mən həyət qapısından
qeybət eləsin: 13 saylı məktəbin tədris hissə çıxmadım. Bir mərtəbə yuxarı qalxdım.
müdiri Poqojeva on iki il əvvəl kimdən Orada ağlayıb ürəyimi boşaldandan sonra
doğduğunu aydınlaşdırmağa çalışır. qayıtdım…
Mixail ata. Düz deyirsən, axı istər- Çermetov. Niyə qayıtdın?
istəməz Çermetlə Vanyanı da bu işə qarış- Svetlana. Sən bilirsən niyə!
