Page 208 - "Xəzər" 2017
P. 208
əldə etmək üçün heç kəsə yalvarıb-yaxarmaq Çermetov. Kraliça, sən sus! Danış,
lazım deyil – qabiliyyətin nəyə çatırsa, o Fedya!
qədər qazanırsan. Fedya. Doqquzuncu sinifdə oxuyurduq,
Çermetov. İnsanların çoxu özünün təx- artıq xeyli şeir yazmışdım. Amma sizə
min etdiyindən qabiliyyətsizdir. göstərməyə utanırdım. Axı bu, sizin qarşı-
Fedya. Aydın məsələdir, Lipa dolların nızda lüt soyunmaq kimi bir şey olardı…
iyinə gedib!
Mixail ata. İncildə deyilir: «Ürəyin harda- Svetlana diksinib, Çermetova baxır.
dırsa, sərvətin də oradadır…»
Çermetov. Baş keşişin təzə «Merse- Anna. Burada utanmalı nə var? Bədən
des»də gəzdiyini nəzərə alsaq, düz deyilir! gözəldirsə…
Mixail ata. Amma patriarx «Volqa»da Svetlana. Bəs gözəl deyilsə?
gəzir. Təvazö göstərir… Çermetov. Qızlar, bədən haqqında son-
Fedya. Yaxşı ki, şairə pul lazım deyil. ra. Bir azdan… (Svetlanaya baxır, qadın
Şairə başı üzərindəki göy üzü bəsdir! başını aşağı salır). Şairin sözünü kəsməyin!
Anna. Bir də, başı altında vağzal Fedya. …Bir dəfə Vanya gördü ki, dərsdə
208 skamyası… dəftərə şeir yazıram. Dedi, ver oxuyum.
Fedya. Xlebnikov dilənçi kökündə Verdim, iki gün sonra qaytardı. Qaytaranda
2017 yaşayırdı, Verlen əyyaş idi. Sveta, onlara heç nə demədi. Bildim ki, xoşuna gəlməyib.
başa sal! Bir dəfə də məktəbdə 8 mart münasibətilə
Svetlana. Hər dilənçi Xlebnikov, hər konsert təşkil olunmuşdu… Sveta, indi
əyyaş Verlen deyil. məktəblərdə, bizdə olduğu kimi, özfəaliyyət
Fedya. Sən də mənim əleyhimə ge- dərnəkləri var?
dirsən? Nə olub sənə? Sən nəsə dəyişmisən! Svetlana (fikirdən ayılır). Nə? A-a…
Eh, bu da sənə dost! Var, amma azdır…
Yevgeniya Petrovna. Fedya, kefini poz- Yevgeniya Petrovna. Niyə?
ma! Yaxşısı budur, şeir oxu! Svetlana. Ona görə ki, biz indi azad
Fedya (istehzalı təbəssümlə). «Qəndə- vətəndaşlar yetişdiririk. Məcburiyyət yox-
harın yalçın qayalıqları…» dur – yoxsa səhvən qul təfəkkürlü adamlar
Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları Yevgeniya Petrovna. Yox, bunu yox, o yetişə bilər. Məcburiyyət yoxdusa, hansı
birisini… özfəaliyyətdən danışmaq olar?
Fedya. Hansını? Boris. Düzdür, qul təfəkkürünü insanın
Svetlana. Qonşu evdə yaşayan qız canından çıxarmaq lazımdır! İnsanları dəmir
haqqında. süpürgə ilə qovub, cənnətə salmaq olmaz…
Fedya. Hə-ə! Deməli, yadınızdadır! Fedya. Lipa, məndə elə təəssürat yaranır
Bilirsiniz, mən Vanyanın sayəsində şair ki, sən iyirmi il soyuducuda oturub, televizora
olmuşam! baxmısan!
Anna. Bəs kimin sayəsində «bomj» ol- Svetlana. Borya, bilmirəm sizin Avs-
musan? traliyada necədir, amma bizim Rusiyada
Fedya. Sən axmaqsan, Anka! Heç nə məcbur etməsən, iş getməz. Pis şeylər özü
bilmirsən? Yəqin, başına da silikon qoydur- insana yapışır, amma yaxşı şeyləri gərək
musan… ona kəndirlə sarıyasan…
Anna. Nə silikon? Nə danışırsan, avara? Çermetov. Kəndirlə?
lazım deyil – qabiliyyətin nəyə çatırsa, o Fedya!
qədər qazanırsan. Fedya. Doqquzuncu sinifdə oxuyurduq,
Çermetov. İnsanların çoxu özünün təx- artıq xeyli şeir yazmışdım. Amma sizə
min etdiyindən qabiliyyətsizdir. göstərməyə utanırdım. Axı bu, sizin qarşı-
Fedya. Aydın məsələdir, Lipa dolların nızda lüt soyunmaq kimi bir şey olardı…
iyinə gedib!
Mixail ata. İncildə deyilir: «Ürəyin harda- Svetlana diksinib, Çermetova baxır.
dırsa, sərvətin də oradadır…»
Çermetov. Baş keşişin təzə «Merse- Anna. Burada utanmalı nə var? Bədən
des»də gəzdiyini nəzərə alsaq, düz deyilir! gözəldirsə…
Mixail ata. Amma patriarx «Volqa»da Svetlana. Bəs gözəl deyilsə?
gəzir. Təvazö göstərir… Çermetov. Qızlar, bədən haqqında son-
Fedya. Yaxşı ki, şairə pul lazım deyil. ra. Bir azdan… (Svetlanaya baxır, qadın
Şairə başı üzərindəki göy üzü bəsdir! başını aşağı salır). Şairin sözünü kəsməyin!
Anna. Bir də, başı altında vağzal Fedya. …Bir dəfə Vanya gördü ki, dərsdə
208 skamyası… dəftərə şeir yazıram. Dedi, ver oxuyum.
Fedya. Xlebnikov dilənçi kökündə Verdim, iki gün sonra qaytardı. Qaytaranda
2017 yaşayırdı, Verlen əyyaş idi. Sveta, onlara heç nə demədi. Bildim ki, xoşuna gəlməyib.
başa sal! Bir dəfə də məktəbdə 8 mart münasibətilə
Svetlana. Hər dilənçi Xlebnikov, hər konsert təşkil olunmuşdu… Sveta, indi
əyyaş Verlen deyil. məktəblərdə, bizdə olduğu kimi, özfəaliyyət
Fedya. Sən də mənim əleyhimə ge- dərnəkləri var?
dirsən? Nə olub sənə? Sən nəsə dəyişmisən! Svetlana (fikirdən ayılır). Nə? A-a…
Eh, bu da sənə dost! Var, amma azdır…
Yevgeniya Petrovna. Fedya, kefini poz- Yevgeniya Petrovna. Niyə?
ma! Yaxşısı budur, şeir oxu! Svetlana. Ona görə ki, biz indi azad
Fedya (istehzalı təbəssümlə). «Qəndə- vətəndaşlar yetişdiririk. Məcburiyyət yox-
harın yalçın qayalıqları…» dur – yoxsa səhvən qul təfəkkürlü adamlar
Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları Yevgeniya Petrovna. Yox, bunu yox, o yetişə bilər. Məcburiyyət yoxdusa, hansı
birisini… özfəaliyyətdən danışmaq olar?
Fedya. Hansını? Boris. Düzdür, qul təfəkkürünü insanın
Svetlana. Qonşu evdə yaşayan qız canından çıxarmaq lazımdır! İnsanları dəmir
haqqında. süpürgə ilə qovub, cənnətə salmaq olmaz…
Fedya. Hə-ə! Deməli, yadınızdadır! Fedya. Lipa, məndə elə təəssürat yaranır
Bilirsiniz, mən Vanyanın sayəsində şair ki, sən iyirmi il soyuducuda oturub, televizora
olmuşam! baxmısan!
Anna. Bəs kimin sayəsində «bomj» ol- Svetlana. Borya, bilmirəm sizin Avs-
musan? traliyada necədir, amma bizim Rusiyada
Fedya. Sən axmaqsan, Anka! Heç nə məcbur etməsən, iş getməz. Pis şeylər özü
bilmirsən? Yəqin, başına da silikon qoydur- insana yapışır, amma yaxşı şeyləri gərək
musan… ona kəndirlə sarıyasan…
Anna. Nə silikon? Nə danışırsan, avara? Çermetov. Kəndirlə?
