Page 207 - "Xəzər" 2017
P. 207
İKINCI PӘRDӘ Svetlana. Belə şey olmayıb. 207
Boris. Qəribədir, amma deyirdilər… 2017
Həmin otaq. Hamı hərəkətsiz oturmuş Svetlana. Kim deyirdi?
Kostromitinin ətrafında əyləşib. Çermetov Boris. Televizorda deyirdilər. Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
gitaranı dınqıldadır. Fedya. Lipa, televizor – kollektiv vicdan-
sızlığa açılan pəncərədir.
Anna. Çermet, bəs hanı sənin sürprizin? Anna. Öz sözlərindir?
Çermetov. Bir az döz! Mənim də hövsə- Fedya. Yox, səndən köçürmüşəm!
ləm çatmır, amma gözləyirəm. Sveta da Svetlana. Bilirsiniz, uşaqlar, bir dəfə
gözləyir! (Gitaranın müşayiəti ilə oxuyur.) təsadüfən sinif jurnalının hansısa səhifəsini
açmışdım. Orada bizim milli mənsubiyyətimiz
Elə gözləyirdim, ümidliydim, inanırdım haqqında qeydlər vardı. Gördüm ki, Lipovet-
Ki, yenidən çalınacaq zənglər, skinin adının qarşısında «yəhudi» yazılıb.
Açıq qapıdan sən girəcəksən içəri… Çox təəccübləndim! Düz sözümdür! O vaxtlar
biz belə şeylər haqqında, ümumiyyətlə,
Svetlana üzünü çevirir. fikirləşmirdik – rus və ya qeyri-rus, bizim
üçün fərqi yox idi, sadəcə sinif yoldaşlarıydıq,
Yevgeniya Petrovna. Vaneçka da yaxşı vəssalam. Gözəl vaxtlar idi!
gitara çalırdı… Mixail ata. Xristianlıqda ellin və ya
yəhudi söhbəti yoxdur…
Çermetov. Jenya xala, mən gitara çal- Fedya. Bizim zibilxanada da beynəl-
mağı ondan öyrənmişəm. Fikirləşdim ki, o miləlçilik ruhu hökm sürür. Düzdür, mərkəzi
çalırsa, mən niyə çalmayım? Xahiş etdim – zibillik nəsə qafqazlıların əlindədir. Çermet,
mənə akkordları öyrətdi. oranı onlardan ala bilərsən?
Çermetov. Fikirləşərəm. Lipa, düzünü
Anna. Әlbəttə, oğlanın əlində gitara de, Rusiyadan niyə getdin?
varsa, bütün qızlar onunkudur! (Oxuyur.) Fedya. Mən bilirəm – əsgəri xidmətdən
«Kimdir o, kimdir o, kimdir o gitaralı oğlan?..» yayınmaq üçün.
Boris. Yalandır! Mən ehtiyatda olan
Boris. Bəs əgər oğlan pulludursa? zabitəm. Amma sən, qafiyəpərdaz, xidmət
Anna. Onu sən bilərsən. Axı indi bütöv etməmisən.
bir qitənin birinci oğlanı sənsən! Fedya. Mənə olmaz. Mən xəstəyəm.
Boris. Rusiyanın yanında Avstraliya Anna. Keçmiş ərim də əsgərlikdə
nədir ki?! Pul indi Rusiyadadır. Elə deyil, olmayıb. Guya xəstədir! Әslində isə özü
Çermet? dəmirdən idi, orası da poladdan!
Çermetov. Baxır kimə, necə… Yevgeniya Petrovna. Aneçka, sözlərinə
Svetlana. Elə isə, niyə bizi tərk edib get- fikir ver! Boryaya nə verib, ala bilmirsiniz?
misən, Borya? Gedib, gedib də… Taleyi belə gətirib…
Boris. Deyirdilər, talan olacaq, qorxub Boris. Bilmirəm, bəlkə də, taleyin işidir…
qaçdıq. Bilirsiniz, onda adama elə gəlirdi ki, artıq
Anna. Talan? Bundan sənə nə? burada yaxşı heç nə olmayacaq. Hər şeyin
Boris. Necə yəni! Mem, nəzərinizə çat- sonu çatıb! Axı hər şey dağılırdı. Üstəlik,
dırım ki, mən yəhudiyəm. atamı da işdən çıxarmışdılar. Orada isə hər
Svetlana. Borya, nə talan, nə qırğın, şeyi yenidən başlamaq olardı. Orada nəsə
sən nə danışırsan?
Boris. Yəni heç kəsi talamayıblar, heç
kimi öldürməyiblər?
Boris. Qəribədir, amma deyirdilər… 2017
Həmin otaq. Hamı hərəkətsiz oturmuş Svetlana. Kim deyirdi?
Kostromitinin ətrafında əyləşib. Çermetov Boris. Televizorda deyirdilər. Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
gitaranı dınqıldadır. Fedya. Lipa, televizor – kollektiv vicdan-
sızlığa açılan pəncərədir.
Anna. Çermet, bəs hanı sənin sürprizin? Anna. Öz sözlərindir?
Çermetov. Bir az döz! Mənim də hövsə- Fedya. Yox, səndən köçürmüşəm!
ləm çatmır, amma gözləyirəm. Sveta da Svetlana. Bilirsiniz, uşaqlar, bir dəfə
gözləyir! (Gitaranın müşayiəti ilə oxuyur.) təsadüfən sinif jurnalının hansısa səhifəsini
açmışdım. Orada bizim milli mənsubiyyətimiz
Elə gözləyirdim, ümidliydim, inanırdım haqqında qeydlər vardı. Gördüm ki, Lipovet-
Ki, yenidən çalınacaq zənglər, skinin adının qarşısında «yəhudi» yazılıb.
Açıq qapıdan sən girəcəksən içəri… Çox təəccübləndim! Düz sözümdür! O vaxtlar
biz belə şeylər haqqında, ümumiyyətlə,
Svetlana üzünü çevirir. fikirləşmirdik – rus və ya qeyri-rus, bizim
üçün fərqi yox idi, sadəcə sinif yoldaşlarıydıq,
Yevgeniya Petrovna. Vaneçka da yaxşı vəssalam. Gözəl vaxtlar idi!
gitara çalırdı… Mixail ata. Xristianlıqda ellin və ya
yəhudi söhbəti yoxdur…
Çermetov. Jenya xala, mən gitara çal- Fedya. Bizim zibilxanada da beynəl-
mağı ondan öyrənmişəm. Fikirləşdim ki, o miləlçilik ruhu hökm sürür. Düzdür, mərkəzi
çalırsa, mən niyə çalmayım? Xahiş etdim – zibillik nəsə qafqazlıların əlindədir. Çermet,
mənə akkordları öyrətdi. oranı onlardan ala bilərsən?
Çermetov. Fikirləşərəm. Lipa, düzünü
Anna. Әlbəttə, oğlanın əlində gitara de, Rusiyadan niyə getdin?
varsa, bütün qızlar onunkudur! (Oxuyur.) Fedya. Mən bilirəm – əsgəri xidmətdən
«Kimdir o, kimdir o, kimdir o gitaralı oğlan?..» yayınmaq üçün.
Boris. Yalandır! Mən ehtiyatda olan
Boris. Bəs əgər oğlan pulludursa? zabitəm. Amma sən, qafiyəpərdaz, xidmət
Anna. Onu sən bilərsən. Axı indi bütöv etməmisən.
bir qitənin birinci oğlanı sənsən! Fedya. Mənə olmaz. Mən xəstəyəm.
Boris. Rusiyanın yanında Avstraliya Anna. Keçmiş ərim də əsgərlikdə
nədir ki?! Pul indi Rusiyadadır. Elə deyil, olmayıb. Guya xəstədir! Әslində isə özü
Çermet? dəmirdən idi, orası da poladdan!
Çermetov. Baxır kimə, necə… Yevgeniya Petrovna. Aneçka, sözlərinə
Svetlana. Elə isə, niyə bizi tərk edib get- fikir ver! Boryaya nə verib, ala bilmirsiniz?
misən, Borya? Gedib, gedib də… Taleyi belə gətirib…
Boris. Deyirdilər, talan olacaq, qorxub Boris. Bilmirəm, bəlkə də, taleyin işidir…
qaçdıq. Bilirsiniz, onda adama elə gəlirdi ki, artıq
Anna. Talan? Bundan sənə nə? burada yaxşı heç nə olmayacaq. Hər şeyin
Boris. Necə yəni! Mem, nəzərinizə çat- sonu çatıb! Axı hər şey dağılırdı. Üstəlik,
dırım ki, mən yəhudiyəm. atamı da işdən çıxarmışdılar. Orada isə hər
Svetlana. Borya, nə talan, nə qırğın, şeyi yenidən başlamaq olardı. Orada nəsə
sən nə danışırsan?
Boris. Yəni heç kəsi talamayıblar, heç
kimi öldürməyiblər?
