Page 205 - "Xəzər" 2017
P. 205
Svetlana. İndi mən neyləyim, qarşında Svetlana. Sən dəlisən, ruhi xəstəsən! 205
diz çöküm? Çermetov. Mən sağlamam. Mən burada 2017
istəyirəm, özü də sənin Vaneçkanın gözü
Çermetov. Sənə belə rahatdırsa… önündə! Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
(Özünü elə göstərir ki, guya kəmərini açır). Svetlana. Heç vaxt.
Çermetov. Niyə? Onsuz da heç nə
Svetlananın nitqi tutulur, bir müddət başa düşmür. Әt parçasıdır. Adi bitkidir.
danışa bilmir. Svetlana. Heç vaxt. Heç vaxt. Heç vaxt.
Çermetov. Bilirsən, Moçilayev borcunu
Svetlana. Sən neyləyirsən, Çermet? necə geri alır? Sənin Pavlikin boş yerə özü-
Zarafat eləyirsən? Belə zarafat olar?.. nü yorur. Qızını götürüb aparacaqlar – hər
şeyini aparıb, özün onlara verəcəksən…
Çermetov. Zarafat eləmirəm. Buna görə Svetlana (təşvişə düşür). İlahi, mən nə
sənə pul verəcəyəm. axmaq adamam! Mən nə iş tutdum! (Həyə-
canla telefona sarı qaçır, nömrə yığmağa
Svetlana. Çermet, sənə inanmıram… çalışır, əlləri əsir.)
Çermetov. Nəyə inanmırsan? İnanmır-
san ki, pulunu verəcəyəm? Bu zaman Çermetov Vanyaya yaxınlaşır,
Svetlana. İnanmıram ki, sən mənə belə onun başındakı desant beretini düzəldir.
şey təklif edirsən!
Çermetov. İnansan yaxşıdır! Sən və Çermetov. Görürsən, Vanka, qadınlar
qızın öz mənzilinizdə yaşayacaqsınız. uşaqlarını necə çox sevirlər! Sən bunu başa
Svetlana. Necə dilin gəlir? Özü də onun düşməzsən. Yaxşı, mısmırığını sallama!
yanında… (Hərəkətsiz Kostromitinə işarə
edir.) Svetlana. Allo! Olenka… Şükür! Dəstəyi
Çermetov. İzah edim, yoxsa özün başa niyə götürmürdün?.. Necə yəni başımı yuyur-
düşəcəksən? dum? Niyə? Təcili əşyalarını topla, öz bro-
Svetlana (kədərli, yazıq səslə). Çermet, kerinin yanına qayıt!.. Fərqi yoxdur – bayker
mənim qırx yaşım var... Cavanlar sənə azlıq olsun!.. Bilirəm, bilirəm, xəsis gicbəsərin
eləyir? biridir. Deyərsən, onu bağışlayırsan… (Səbir-
Çermetov. Bəlkə, qırx yaşlı sinif yolda- sizliklə dinləyir, sonra qışqırmağa başlayır.)
şımı çılpaq görmək istəyirəm? Mənə maraq- Nə olsun ki, saçın qurumayıb!
lıdır, görüm, bu illər ərzində nə öyrənmisən.
Svetlana. Sonra özün utanacaqsan! Çermetov. Qızı yolda tutacaqlar.
Çermetov. Ay sağ ol! Mənə də elə o Svetlana. Yox, otur evdə, qapını heç
lazımdır! Bəlkə, mən o unudulmuş, şirin kimə açma. Bir azdan evdə olacağam…
uşaq hissini – utanmağın nə demək olduğunu (Dəstəyi atıb, çıxışa doğru yönəlir.)
xatırlamaq istəyirəm? Kömək elə mənə, Çermetov. Xeyri yoxdur. Milis forma-
İşıldaquş! Borclu qalmaram… sında gələcəklər. Saxta orderlə. İkinizi də
Svetlana. İlahi, Vitya, pul sənin gözünü aparacaqlar…
örtüb, ağlını itirmisən! Svetlana. Bəs mən neyləyim? Nə-ə?!.
Çermetov. Moçilayevdən pul alan sən- Çermetov. Neyləmək lazım olduğunu
sən, sən ağlını itirmisən! Bax ha, fikrimi də- bilirsən!
yişə bilərəm! Svetlana. Yaxşı! Razıyam… Kömək elə!
Svetlana (tərəddüdlə). Yaxşı. Sabah. Çermetov. Hm… əlimə keçdin, sinif
Amma hoteldə, şəhərkənarında… yoldaşım! Öz adamlarımı sənin mənzilinə
Çermetov. Yox, əlaçı qız, bu gün. Bu-
rada!
diz çöküm? Çermetov. Mən sağlamam. Mən burada 2017
istəyirəm, özü də sənin Vaneçkanın gözü
Çermetov. Sənə belə rahatdırsa… önündə! Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
(Özünü elə göstərir ki, guya kəmərini açır). Svetlana. Heç vaxt.
Çermetov. Niyə? Onsuz da heç nə
Svetlananın nitqi tutulur, bir müddət başa düşmür. Әt parçasıdır. Adi bitkidir.
danışa bilmir. Svetlana. Heç vaxt. Heç vaxt. Heç vaxt.
Çermetov. Bilirsən, Moçilayev borcunu
Svetlana. Sən neyləyirsən, Çermet? necə geri alır? Sənin Pavlikin boş yerə özü-
Zarafat eləyirsən? Belə zarafat olar?.. nü yorur. Qızını götürüb aparacaqlar – hər
şeyini aparıb, özün onlara verəcəksən…
Çermetov. Zarafat eləmirəm. Buna görə Svetlana (təşvişə düşür). İlahi, mən nə
sənə pul verəcəyəm. axmaq adamam! Mən nə iş tutdum! (Həyə-
canla telefona sarı qaçır, nömrə yığmağa
Svetlana. Çermet, sənə inanmıram… çalışır, əlləri əsir.)
Çermetov. Nəyə inanmırsan? İnanmır-
san ki, pulunu verəcəyəm? Bu zaman Çermetov Vanyaya yaxınlaşır,
Svetlana. İnanmıram ki, sən mənə belə onun başındakı desant beretini düzəldir.
şey təklif edirsən!
Çermetov. İnansan yaxşıdır! Sən və Çermetov. Görürsən, Vanka, qadınlar
qızın öz mənzilinizdə yaşayacaqsınız. uşaqlarını necə çox sevirlər! Sən bunu başa
Svetlana. Necə dilin gəlir? Özü də onun düşməzsən. Yaxşı, mısmırığını sallama!
yanında… (Hərəkətsiz Kostromitinə işarə
edir.) Svetlana. Allo! Olenka… Şükür! Dəstəyi
Çermetov. İzah edim, yoxsa özün başa niyə götürmürdün?.. Necə yəni başımı yuyur-
düşəcəksən? dum? Niyə? Təcili əşyalarını topla, öz bro-
Svetlana (kədərli, yazıq səslə). Çermet, kerinin yanına qayıt!.. Fərqi yoxdur – bayker
mənim qırx yaşım var... Cavanlar sənə azlıq olsun!.. Bilirəm, bilirəm, xəsis gicbəsərin
eləyir? biridir. Deyərsən, onu bağışlayırsan… (Səbir-
Çermetov. Bəlkə, qırx yaşlı sinif yolda- sizliklə dinləyir, sonra qışqırmağa başlayır.)
şımı çılpaq görmək istəyirəm? Mənə maraq- Nə olsun ki, saçın qurumayıb!
lıdır, görüm, bu illər ərzində nə öyrənmisən.
Svetlana. Sonra özün utanacaqsan! Çermetov. Qızı yolda tutacaqlar.
Çermetov. Ay sağ ol! Mənə də elə o Svetlana. Yox, otur evdə, qapını heç
lazımdır! Bəlkə, mən o unudulmuş, şirin kimə açma. Bir azdan evdə olacağam…
uşaq hissini – utanmağın nə demək olduğunu (Dəstəyi atıb, çıxışa doğru yönəlir.)
xatırlamaq istəyirəm? Kömək elə mənə, Çermetov. Xeyri yoxdur. Milis forma-
İşıldaquş! Borclu qalmaram… sında gələcəklər. Saxta orderlə. İkinizi də
Svetlana. İlahi, Vitya, pul sənin gözünü aparacaqlar…
örtüb, ağlını itirmisən! Svetlana. Bəs mən neyləyim? Nə-ə?!.
Çermetov. Moçilayevdən pul alan sən- Çermetov. Neyləmək lazım olduğunu
sən, sən ağlını itirmisən! Bax ha, fikrimi də- bilirsən!
yişə bilərəm! Svetlana. Yaxşı! Razıyam… Kömək elə!
Svetlana (tərəddüdlə). Yaxşı. Sabah. Çermetov. Hm… əlimə keçdin, sinif
Amma hoteldə, şəhərkənarında… yoldaşım! Öz adamlarımı sənin mənzilinə
Çermetov. Yox, əlaçı qız, bu gün. Bu-
rada!
