Page 157 - "Xəzər" 2017
P. 157
İki yüz üç... Nəfəsim kəsilirdi. Qapıya İplə bağlanmış qutunu çamadandan 157
məzlum nəzərlərlə baxırdım. Sanki qapı çıxardım. Çərçivə, dirəklər və digər kulis- 2017
da öz taxta ruhunun dərinliyində halıma lər, rekvizitlər, kuklalar... hamısı içindəy-
acıyırdı. Miriyam əgər məni sevirsə,gə- di. İvan Klima. Miriyam
rək qapını mənim üzümə aça.
– Salam Miriyam!
Görünür, içəridə yox idi. Günortanın – Salam, sən burda neynirsən?
belə gözəl bir çağında niyə evdə oturma- – Bir oğlanın dalınca gedirəm. Orada
lıdı ki? Yəqin, indi haradansa qayıdır, gə- teatrda oynayacağıq.
rək bir az gözləyəm. İki kazarmanı birləş- – Sən teatrda oynayırsan?
dirən dəhlizə yaxınlaşdım. O tərəfdən – Hələlik yalnız kuklalarla.
ayaq səsləri eşidilirdi. – Necə yəni hələlik?
– Mən bir gün aktyor olacağam. Ya
İlahi, sən özün kömək ol! Nəfəsimi da yazıçı. Mən özümdən ssenarilər qu-
dərmədən dayanıb gözləyirdim. raşdırıram.
– Doğurdan, bacarırsan?
Dalanda taxta başmaqlı yaşlı bir qa- – Әlbəttə. Kuklanı götürüb oynaya-
dın göründü. Әlindəki qabın içində bir ne- cam. Heç özüm də bilmirəm axırı necə
çə qaralmış kartof vardı.Görünür, artıq olacaq.
axşam yeməyini verirdilər. –Sən adamlarınqarşısında oynaya-
caqsan?
Səhəri gün Miriyamı masanın arxa- – Nə qədər adam olsa, qarşılarında
sında, südlə dolu dəmir qazanın yanında çıxış edərəm. Mən qəti həyəcanlanmı-
gördüm. Kasamı alıb, üzümə güldü. Bir, ram.
iki, üç... çömçə süd töküb yenə gülümsə- – Bəs teatrı haradan götürmüsən?
di və qabımı verdi. Miriyam, səni necə – Özüm düzəltmişəm.
sevirəm, bir bilsən! Yəqin, heç kim heç – Kulisləri də?
vaxt bu cür hisslər keçirməyib... Divara – Kulisləri də. Özüm çəkirəm. Kaşçox-
söykənib, sevgi şərbətinin üçdə ikisini lu rəsm kağızım olaydı. Düşərgəmizə ye-
içəndən sonra geri, öz xülyalar məkanı- ni insan axını başlayanda, kazarmamızı,
ma qayıtdım. dəmirçixananı, darvazanı çəkib düzəltmi-
şəm...
Yalnız axşam, qadınlar işdən dönən- Qutunun içində nə desən ola bilərdi,
də kazarmadan çıxdım. Üzümü yuyub, lap çirkli paltar da. İpin düyününü açan-
saçımı daradım,bayram paltarımı geyi- dan sonra qutunun qapağını qaldırdım.
nəndən sonra başa düşdüm ki, bu, hələ İçindən iki kukla çıxardım: biri taxta baş-
hamısı deyil. Bayram görünüşüm, görü- maqlı, o biri taclı kral idi. Daha sonra on-
şümüz və ən əsası, özüm haqqında nəsə ları yenidən qutuya qoyub, tanış dəhlizlə
danışa bilməyim üçün mənə səbəb, bə- yoluma davam etdim.
hanə lazım idi. Mən bir neçə şeirin də müəllifi oldu-
ğumu bildirdim.
Bu an bacardığım, qürur duyduğum – Sən şeir də yazırsan? Nə haqda?
bir şey yadıma düşdü. Taxtın altındakı – Belə, müxtəlifşeylərdən – sevgidən,
balaca çamadanımda yaxşıca gizlədilmiş intihardan.
kukla teatrım vardı. Kulisləri – boyadığım – Məgər sən özünü öldürmək istəyir-
rəsm kağızlarından, rekvizitləri – taxta qı- din?
rıntılarından, daşdan və yığdığım budaq-
lardan düzəltmişdim. Kuklaları düzəldən-
də isə anamdan və digər otaq yoldaşla-
rımdan aldığım şabalıddan, dəsmallar-
dan, çarxdan istifadə etmişdim.
məzlum nəzərlərlə baxırdım. Sanki qapı çıxardım. Çərçivə, dirəklər və digər kulis- 2017
da öz taxta ruhunun dərinliyində halıma lər, rekvizitlər, kuklalar... hamısı içindəy-
acıyırdı. Miriyam əgər məni sevirsə,gə- di. İvan Klima. Miriyam
rək qapını mənim üzümə aça.
– Salam Miriyam!
Görünür, içəridə yox idi. Günortanın – Salam, sən burda neynirsən?
belə gözəl bir çağında niyə evdə oturma- – Bir oğlanın dalınca gedirəm. Orada
lıdı ki? Yəqin, indi haradansa qayıdır, gə- teatrda oynayacağıq.
rək bir az gözləyəm. İki kazarmanı birləş- – Sən teatrda oynayırsan?
dirən dəhlizə yaxınlaşdım. O tərəfdən – Hələlik yalnız kuklalarla.
ayaq səsləri eşidilirdi. – Necə yəni hələlik?
– Mən bir gün aktyor olacağam. Ya
İlahi, sən özün kömək ol! Nəfəsimi da yazıçı. Mən özümdən ssenarilər qu-
dərmədən dayanıb gözləyirdim. raşdırıram.
– Doğurdan, bacarırsan?
Dalanda taxta başmaqlı yaşlı bir qa- – Әlbəttə. Kuklanı götürüb oynaya-
dın göründü. Әlindəki qabın içində bir ne- cam. Heç özüm də bilmirəm axırı necə
çə qaralmış kartof vardı.Görünür, artıq olacaq.
axşam yeməyini verirdilər. –Sən adamlarınqarşısında oynaya-
caqsan?
Səhəri gün Miriyamı masanın arxa- – Nə qədər adam olsa, qarşılarında
sında, südlə dolu dəmir qazanın yanında çıxış edərəm. Mən qəti həyəcanlanmı-
gördüm. Kasamı alıb, üzümə güldü. Bir, ram.
iki, üç... çömçə süd töküb yenə gülümsə- – Bəs teatrı haradan götürmüsən?
di və qabımı verdi. Miriyam, səni necə – Özüm düzəltmişəm.
sevirəm, bir bilsən! Yəqin, heç kim heç – Kulisləri də?
vaxt bu cür hisslər keçirməyib... Divara – Kulisləri də. Özüm çəkirəm. Kaşçox-
söykənib, sevgi şərbətinin üçdə ikisini lu rəsm kağızım olaydı. Düşərgəmizə ye-
içəndən sonra geri, öz xülyalar məkanı- ni insan axını başlayanda, kazarmamızı,
ma qayıtdım. dəmirçixananı, darvazanı çəkib düzəltmi-
şəm...
Yalnız axşam, qadınlar işdən dönən- Qutunun içində nə desən ola bilərdi,
də kazarmadan çıxdım. Üzümü yuyub, lap çirkli paltar da. İpin düyününü açan-
saçımı daradım,bayram paltarımı geyi- dan sonra qutunun qapağını qaldırdım.
nəndən sonra başa düşdüm ki, bu, hələ İçindən iki kukla çıxardım: biri taxta baş-
hamısı deyil. Bayram görünüşüm, görü- maqlı, o biri taclı kral idi. Daha sonra on-
şümüz və ən əsası, özüm haqqında nəsə ları yenidən qutuya qoyub, tanış dəhlizlə
danışa bilməyim üçün mənə səbəb, bə- yoluma davam etdim.
hanə lazım idi. Mən bir neçə şeirin də müəllifi oldu-
ğumu bildirdim.
Bu an bacardığım, qürur duyduğum – Sən şeir də yazırsan? Nə haqda?
bir şey yadıma düşdü. Taxtın altındakı – Belə, müxtəlifşeylərdən – sevgidən,
balaca çamadanımda yaxşıca gizlədilmiş intihardan.
kukla teatrım vardı. Kulisləri – boyadığım – Məgər sən özünü öldürmək istəyir-
rəsm kağızlarından, rekvizitləri – taxta qı- din?
rıntılarından, daşdan və yığdığım budaq-
lardan düzəltmişdim. Kuklaları düzəldən-
də isə anamdan və digər otaq yoldaşla-
rımdan aldığım şabalıddan, dəsmallar-
dan, çarxdan istifadə etmişdim.
