Page 112 - "Xəzər" 2017

qalacam. Səhər doqquza qədər, axşam dəqiqələrdə o xanım, Düfo küçəsinin ti-

on birdən sonra sənin ixtiyarındayam. nindəki taksiyə oturanda çantasını eşələ-

Atan Pol Kurrej». yərək ərinə deyirdi:

Mızıldandı: «Daha nə istəyirsən?!» – İşin tərsliyinə bax, pomadamı unut-

Üzünün ifadəsi sərtləşdi. Atasıyla çəkiş- muşam...
sə də, ona qarşı bütün doğmalarına bəs- – Burada tualetdə birindən alarsan.
lədiyi nifrət hissi yox idi. Raymon otuz ya- – Nə danışırsan?! İnfeksiyaya yolu-
şına çatanda ərdə olan bacısına düşən
qədər əmlak tələb eləmiş, valideynləri im- xum?..
tina edəndə isə onlarla arasında olan – Yaxşı, Qledis özününkünü sənə ve-

rər.

bütün körpüləri yandırmışdı. Bütün əm- ***

lak anasına – xanım Kurrejə məxsus idi O, içəri girdi. Şlyapası üzünün yuxarı

və Raymon yaxşı bilirdi ki, məsələ təkcə
atasından asılı olsaydı, xəsislik etməzdi, hissəsini örtmüşdü, yalnız çənəsi görünür-
çünki var-dövlət onun üçün heç bir əhə- dü – orada zaman qadının yaşını qeyd
miyyət daşımırdı. Bir də təkrar etdi: «Da- eləmişdi. Ömrünün beşinci onilliyi çənə-
sindəki zərifliyin bəzi yerlərinə əl gəzdir-
112 ha nə istəyirsən?!» Bu yığcam məktub- miş, dərisi yüngülvari sallanmış, üzündə
2017 dakı hayqırtını eşitməyə bilməzdi. Atası qırışlar əmələ gəlmişdi. Xəz mantoya
heç də anası xanım Kurrej kimi bəsirətsiz bürünmüş bədəni, deyəsən, ətə-qana dol-
deyildi. Әrinin soyuqluğunu, sərtliyini qı- muşdu. Barın girəcəyində sayrışan gur

cıqlandırıb üzə çıxaran anası tez-tez: «o- işıqlardan gözləri qamaşanda dayandı.
nun mərhəmətini özümə qarşı hiss elə- Sanki arenaya buraxılmış öküz idi. Bu
mirəmsə, nə xeyri?! Gör hələ imkanı ol- qadının sürücüylə mübahisə etdiyinə görə
saydı, nələr eləyərdi...» – deyirdi.
ləngiyən ərini Kurrej dərhal tanıya bilmə-
Raymon nifrət eləyə bilmədiyi atası- di: «Bu sifəti hardasa görmüşəm, bu ki ti-
nın bu çağırışı qarşısında karıxdı. Yox, pik Bordo cinsidi», – fikirləşdi. Və əlli yaş-
əlbəttə, ona cavab verməyəcək, ancaq... lı, sanki təkəbbürdən daha da şişmiş bu
Həmin gecə baş verənləri sonralar yad- gonbul kişinin sifətinə baxa-baxa qəfildən
daşında canlandıranda, bu kiçik, boş ba- dilində bir ad cücərdi: Viktor Larussel...
Fransua Moriak. Sevgi səhrası ra hansı qəlb ağrılarıyla daxil olduğunu Raymon ürək çırpıntısıyla qadını süzmə-
xatırlayacaq, ancaq dostu Eddinin dönük- yə başladı. Qadın burada ondan başqa

lüyünü və atasının Parisə gəlişini unuda- şlyapalı olmadığını görəndə, onu çıxara-

raq özünü inandıracaq ki, o zaman bu raq, güzgü önündə qısa kəsilmiş saçları-

kədərli ovqatı onda ürəyinə qabaqcadan na əl gəzdirdi. Dinclik yağan iri gözləri,

daman nələrsə yaratmışdı və ruhi duru- dəbdə olan seyrək telli, tünd rəngli bir-

muyla o axşamkı hadisələr arasında çəklə örtülü geniş alnı göründü. Sifətinin

gözəgörünməz bir əlaqə vardı. O vaxt- yuxarı hissəsində gəncliyindən qorunub

dan daim təkrarlayırdı ki, Eddi də, atası qalmış çox şey vardı.

da onu bu cür həyəcanlandıra bilməzdi. Saçlarının qısalığına, kökəlməyinə və

Kokteylindən güc-bəlayla bir neçə qur- boyun-boğazından ağzının qıraqlarına,

tum içəndən sonra o qadının ruhən və yanaqlarınacan tədricən solmağına bax-

cismən yaxınlaşmasını hiss elədi. Həmin mayaraq, Raymon onu tanıdı. Hətta kə-