Page 111 - "Xəzər" 2017
P. 111
ü haqda: «Mən yalnız yeyiləsi şeyləri ma düşünürdü ki, qocalıq üzdən ona to- 111
sevirəm» – deyə bilərdi. O vaxtlar yol- xunmasa da, altdan-altdan öz işini görür. 2017
daşları ona yalnız sirlərini bölüşmək üçün, Hərçənd qadınların «bu ucaboy oğlan
lazım olurdu. Dost, hər şeydən öncə, kimdi?» sualından qürrələnsə də, iyirmi Fransua Moriak. Sevgi səhrası
onun üçün necə deyərlər, bir cüt qulaq yaşlı həssas gənclərin onu öz sıralarına
demək idi. Dostlarına başçılıq etməsi, on- aid etmədiklərini bilirdi. Bəlkə, Eddi üçün
ları öz nəzarətində saxlaması da sevindi- saksafonun qulaqbatırıcı ciyiltisi altında
riciydi. İnsanları təsir altına almaq, bir dan yeri sökülənəcən söhbət eləməkdən
növ, ehtiyacına çevrilmişdi. Həm də lov- daha maraqlı bir məşğuliyyət tapılıb. Bəl-
ğalanırdı ki, tədricən onların əxlaqını po- kə də, sadəcə indi başqa bir barda otu-
za bilir. rub, hansısa 1904-cü il təvəllüdlü, dəqi-
qəbaşı «mən də!» və ya «eynən mənim
Raymon Kurrej nəfsini karyera qur- kimi!» qışqırtılarıyla onun sözünü kəsən
mağa yönəldə bilsəydi, cərrah babası və bir uşağa ürəyindəkiləri açıb-tökür.
onun katolik rahibi olan qardaşı, həkim
atası kimi özünə müştəri yığa bilər, ötəri İçəriyə bir neçə cavan oğlan girdi. Boş
istəklərini həyata keçirməyə bu qədər alu- zalda özlərini dartıb lovğalanmaları və
də olmazdı. İndi elə bir yaşa çatıb ki, öm- çaşqınlıqları onların qorxaqlığından xə-
rün bu çağında ancaq ürəklərinə yol tap- bər verirdi. Barmeni dövrəyə alıb piştax-
maqla insanları ələ almaq olar. Kurrej isə taya söykəndilər. Kurrej başqasına görə
öz şagirdlərinə yalnız incə həzlərin elmini əzab çəkməyi heç vaxt özünə rəva
öyrədə bilirdi. Amma gənclər açıq-aydın görməzdi – istər məşuqəsi olsun, istər də
öz yaşıdlarına üstünlük verirdilər və onun dostu. İndi isə özünü dilə tuturdu ki, qa-
yaxın ətrafı get-gedə seyrəlirdi. Qazanıl- çıb aradan çıxmış Eddinin fikrini çəkmə-
mış sevginin ömrü uzun ola bilər, amma yə dəyməz, belə bir məlunun dərdinə qa-
dostların dairəsi gündən-günə daralır. Bi- pılmaq ona qədərindən artıq şərəf ver-
rini müharibə sarsıdıb, digəri ailəsinə qa- mək deməkdi. Hətta qəlbində ona qarşı
panıb, başqa birisini iş tanınmaz dərəcə- yaranmış bağlılıq tellərini çəkinmədən qı-
də dəyişib. Kurrej isə çallaşan saçlarına, ra biləcəyinə sevindi. O dərəcədə ayrıl-
dazlaşan başlarına və qabağa çıxan qa- maq fikrindəydi ki, elə günü sabah o uşa-
rınlarına görə yaşıdlarına nifrət edir, öz ğı qətiyyətlə qapıdan qovmaq, bir də heç
gəncliklərini vaxtından qabaq məhv et- vaxt görüşməmək qərarına gəldi. «Qo-
mələrini onlara bağışlaya bilmirdi. vub, rədd edəcəm...» düşüncəsi, hətta
kefini durultdu, rahatlanıb köksünü ötürdü,
Müharibədən sonra subay qalmağı ilə amma hiss elədi ki, ürəyində Eddiylə bağlı
fəxr edən Raymon həmin axşam, hələ ki, olmayan nəsə ayrı bir sıxıntı var. Həə,
boş olan barda oturub mandolinanın zəif smokinqinin cibindən tapdığı bu məktub...
səsi altında (melodiya gah səngiyir, gah Onu yenidən oxumağa ehtiyac yox idi –
da sanki qığılcım saçır və yenidən alovla- atası həkim Kurrej oğluna müraciət edən-
nırdı) güzgüdəki əksinə – şapkası altın- də, asan yadda qalsın deyə həmişə ellip-
dan görünən gur saçlarına, otuz beş illik tik dildən istifadə edirdi: «Həkimlərin qu-
ömrünün hələ möhürünü vura bilmədiyi rultayı başa çatanacan «Qrand-otel»də
simasına acgözlüklə tamaşa edirdi. Am-
sevirəm» – deyə bilərdi. O vaxtlar yol- xunmasa da, altdan-altdan öz işini görür. 2017
daşları ona yalnız sirlərini bölüşmək üçün, Hərçənd qadınların «bu ucaboy oğlan
lazım olurdu. Dost, hər şeydən öncə, kimdi?» sualından qürrələnsə də, iyirmi Fransua Moriak. Sevgi səhrası
onun üçün necə deyərlər, bir cüt qulaq yaşlı həssas gənclərin onu öz sıralarına
demək idi. Dostlarına başçılıq etməsi, on- aid etmədiklərini bilirdi. Bəlkə, Eddi üçün
ları öz nəzarətində saxlaması da sevindi- saksafonun qulaqbatırıcı ciyiltisi altında
riciydi. İnsanları təsir altına almaq, bir dan yeri sökülənəcən söhbət eləməkdən
növ, ehtiyacına çevrilmişdi. Həm də lov- daha maraqlı bir məşğuliyyət tapılıb. Bəl-
ğalanırdı ki, tədricən onların əxlaqını po- kə də, sadəcə indi başqa bir barda otu-
za bilir. rub, hansısa 1904-cü il təvəllüdlü, dəqi-
qəbaşı «mən də!» və ya «eynən mənim
Raymon Kurrej nəfsini karyera qur- kimi!» qışqırtılarıyla onun sözünü kəsən
mağa yönəldə bilsəydi, cərrah babası və bir uşağa ürəyindəkiləri açıb-tökür.
onun katolik rahibi olan qardaşı, həkim
atası kimi özünə müştəri yığa bilər, ötəri İçəriyə bir neçə cavan oğlan girdi. Boş
istəklərini həyata keçirməyə bu qədər alu- zalda özlərini dartıb lovğalanmaları və
də olmazdı. İndi elə bir yaşa çatıb ki, öm- çaşqınlıqları onların qorxaqlığından xə-
rün bu çağında ancaq ürəklərinə yol tap- bər verirdi. Barmeni dövrəyə alıb piştax-
maqla insanları ələ almaq olar. Kurrej isə taya söykəndilər. Kurrej başqasına görə
öz şagirdlərinə yalnız incə həzlərin elmini əzab çəkməyi heç vaxt özünə rəva
öyrədə bilirdi. Amma gənclər açıq-aydın görməzdi – istər məşuqəsi olsun, istər də
öz yaşıdlarına üstünlük verirdilər və onun dostu. İndi isə özünü dilə tuturdu ki, qa-
yaxın ətrafı get-gedə seyrəlirdi. Qazanıl- çıb aradan çıxmış Eddinin fikrini çəkmə-
mış sevginin ömrü uzun ola bilər, amma yə dəyməz, belə bir məlunun dərdinə qa-
dostların dairəsi gündən-günə daralır. Bi- pılmaq ona qədərindən artıq şərəf ver-
rini müharibə sarsıdıb, digəri ailəsinə qa- mək deməkdi. Hətta qəlbində ona qarşı
panıb, başqa birisini iş tanınmaz dərəcə- yaranmış bağlılıq tellərini çəkinmədən qı-
də dəyişib. Kurrej isə çallaşan saçlarına, ra biləcəyinə sevindi. O dərəcədə ayrıl-
dazlaşan başlarına və qabağa çıxan qa- maq fikrindəydi ki, elə günü sabah o uşa-
rınlarına görə yaşıdlarına nifrət edir, öz ğı qətiyyətlə qapıdan qovmaq, bir də heç
gəncliklərini vaxtından qabaq məhv et- vaxt görüşməmək qərarına gəldi. «Qo-
mələrini onlara bağışlaya bilmirdi. vub, rədd edəcəm...» düşüncəsi, hətta
kefini durultdu, rahatlanıb köksünü ötürdü,
Müharibədən sonra subay qalmağı ilə amma hiss elədi ki, ürəyində Eddiylə bağlı
fəxr edən Raymon həmin axşam, hələ ki, olmayan nəsə ayrı bir sıxıntı var. Həə,
boş olan barda oturub mandolinanın zəif smokinqinin cibindən tapdığı bu məktub...
səsi altında (melodiya gah səngiyir, gah Onu yenidən oxumağa ehtiyac yox idi –
da sanki qığılcım saçır və yenidən alovla- atası həkim Kurrej oğluna müraciət edən-
nırdı) güzgüdəki əksinə – şapkası altın- də, asan yadda qalsın deyə həmişə ellip-
dan görünən gur saçlarına, otuz beş illik tik dildən istifadə edirdi: «Həkimlərin qu-
ömrünün hələ möhürünü vura bilmədiyi rultayı başa çatanacan «Qrand-otel»də
simasına acgözlüklə tamaşa edirdi. Am-
