Page 387 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Sabir Röstÿmxanlû

Vәtәn

Bir әlçim buluddu,
Bir ömür umuddu,
Bir içim sudu,
Yandıqca odlanan ocaqdı,
Daddıqca dadlanan arzudu.
Bir dәrә bahar leysanıdı,
21 Azәrin qanıdı,
Cavad xanın qәtl yeridi,
Sabirin “Fәxriyyә” şeiridi,
Dağları dumanda itәn –
Vәtәn... Vәtәn...
387
Hadinin şeir bazarıdı,
Füzulinin dağıdılmış mәzarıdı.
Taleyin әlәnәn әlәyidi.
Durna lәlәyidi,
Araz hörüyündәn
kәmәndә düşmüş Sevildi.

“Әnәlhәq” harayıdı,
Әlәsgәrin sazıdı,
Qәdim әlyazmasıdı –
Dahilәr boylanır sәtirlәrindәn
Vәtәn... Vәtәn!...

Şimşәklәr çinartәk sancılıb yerә,
Düşmәnin gözünә dirsәkdi hәr dağ.
Babalar atını sürüb gedibdi,
Qalalar boylanıb qalıbdı ancaq.

Oğlu – Şah İsmayıl Xәtai adlı
Ağ atlı oğlan var, atı qanadlı.
Bir dә Suraxanı atәşgahı var,
Bir dә Misri qılınc, bir dә Çәnlibel:
Bir dә “Heydәrbaba” – yazılmış bir dil...
Torpağı ot deyil, kişi göyәrdәn
Vәtәn... Vәtәn!..