Page 392 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

İlan balası

Böyüyür bu körpә ilan balası,
gah o başa, gah bu başa sürünür.
Sevinir udduğu havaya, suya,
torpağa sevinir, daşa sevinir.

Bir sevgi hәvәsi dolur canına,
Gecәlәr gözünün itir yuxusu.
Çiçәyin qoxusu,
otun qoxusu,
külәyin nәfәsi dolur canına.
392
...Özündәn xәbәrsiz,
sәssiz-sәmirsiz
zәhәrә çevrilir canında hәr şey...

Bu ilan balası bir vaxt canında
gizlәnәn zәhәrdәn xәbәr tutacaq.
Bәlkә, qarğıyacaq baxtını onda,
bәlkә, boğazını qәhәr tutacaq.

Ağlama, ağlama, ilan balası,
Baxtını qarğıma, ilan balası!
Bu da bir ömürdü, dözәsәn gәrәk,
Belәymiş taleyin әmri, buyruğu;
Döşünün altında –
sevәn bir ürәk,
Dişinin altında –
zәhәr tuluğu.

Görәnlәr çığırar:
– İlan var, ilan!..
Qovduqca qovarlar sәni dünyada.
Hәr yandan kәsilәr yolun-yolağan,
Tәk bircә yol qalar sәnә dünyada;