Page 28 - "Xəzər"

Pat azacıq kənara çəkilib diqqətlə Cüssəli, boy-buxunlu, üzündə də istehzalı

qızına baxdı. Öz üzündəki ifadə dəyiş- təbəssüm vardı. Balacaburun, xoşsifət

məmişdi, amma qızının çöhrəsindəki adam idi – başa düşürsən də mən nəyi

məmnunluğu da görüb dediyinə əmin ol- nəzərdə tuturam? Heç fanata bənzəmirdi.

maq istəyirdi. Hər ikisi nəzərlərini yenidən Təmiz təraş olunmuş üzü, iri, qara gözləri

dəftər vərəqinə zillədi. Anası dodağının və qısa qırxılmış saçı hələ də yadımdadır.

altında oxumağa başladı: “Məqaləniz İdmançıya bənzəyirdi, elə bil finişə birinci

barədə bütün günü düşünmüşəm... Yazdıq- çatan üzgüçü idi. Bəlkə, əvvəllər üzgüçü

larınızla gah razılaşır, gah da sizinlə olub, finişə çatan kimi şəklini çəkiblər,

ürəyimdə mübahisə edirdim... İfadəmə qəzetçilər də bu fotonu ailə albomundan

görə üzr istəyirəm, bəzi fikirlərinizin heç tapıb dərc ediblər. Maraqlıdır, sənin

bir mənası yoxdur... Oxuduqca başım məqalən onun əlinə necə düşüb? Dayan,

şişdi... Әgər cavab yazmaq fikrinə düş- dayan... Bəyəm həbsxana kitabxanasında

səniz, məktubu gələn ay göndərə bilərsiniz, elmi jurnal ola bilməz? Yaxşı, bəs bizim

çünki mənə ayda cəmi bir məktub almağa ünvanı hardan öyrənib, görəsən?

icazə verilir. Arzu edərdim ki, həmin məktub Harriyet zərfi göstərdi – məktubu redak-

28 sizdən olsun”... siyadan göndərmişdilər.

Harriyet aramla oxuyurdu. Karter öz – Belə-belə işlər, əzizim... Çox şadam
2016 məktubunda Harriyetin isveçrəli filosof ki, məqalən azadlığını itirmiş birinə ruh

Piajedən gətirdiyi sitatlardan bəzilərini verib. Düşündüklərini dəqiq yazmağı yaxşı

təkrarlamış, onlara şərh yazmışdı. Qız bacarırsan, buna görə səni əvvəllər də

məktubu oxuduqca ürəyində sitatların tərifləmişdim. Hərçənd, mən heç Piajenin

düzgünlüyünü yoxlayırdı. Eyni zamanda, əsərlərini oxumamışam... Cavab yaza-

məktub müəllifinin incə yumorunu (hərçənd caqsan?

ki, bu yumorun əksər hissəsi elə məktub Harriyet məktubu havada elə yellədi

müəllifinin özünə yönəlmişdi) və kinayəsini ki, sanki mürəkkəbini qurutmağa çalışırdı.

(bu kinayə də həbsxana senzorunun – Yəqin.

ünvanına idi) dəyərləndirməyə çalışırdı. – Zavallı adam! Sensasiyalar tez unu-

Karter məktubu məhbəsdə yazmışdı, özü dulur. İllər isə, göz qırpımında keçir...

Nadin Qordimer. Yazışma də diziüstə. Məgər məhbusların, illah da Pat Haberman əvvəlcə bulaşmış

ki, siyasi məhbusların masası olur? Orada əllərinə, sonra isə şitil basdırılmış yeşiklərə

başqa nə var ki? Pəncərələrdə dəmir baxdı, haradansa burnuna acı qoxu dəydi.

barmaqlıqlar (həbsxananın yanından Yadına düşdü ki, bayaqdan şitillərlə

keçəndə belə pəncərələri çox görmüşdü), əlləşirdi, yenidən dizlərini yerə qoyub işinə

gözlüklü dəmir qapılar. Vəssalam! davam etdi.

– Onun sifətini xatırlamırsan? – Bəzən elə olur ki, “yox” deyə bilmir-

– Qəribə də olsa xatırlayıram. Sən sən.

bilirsən də, mən axı qəzet xəstəsiyəm. Pat bu sözləri özü kimi azadfikirli

Şəkli bir dəfə gördümsə, xüsusən də dekanından tez-tez eşidirdi. Onlar bəzən

müttəhimin ittihamdan sonrakı fotosunu, dekanın arxa otağında tək qalırdılar, burada

həmişəlik yadımda qalır... Hə, hə, dinləmə cihazları qurmaq qeyri-mümkün

xatırladım, doqquz il iş vermişdilər... idi. Dekan ona məktublar diktə edir, bəzən