Page 126 - "Xəzər"

– Bəlkə, ora gedib qarnımızı doyuz- eləyən topçu qadının məqsədini biləndə

duraq? – notarius təklif etdi. isə, onu “Navarra kral alayının cənab

– Bu, Tanrımızın Xananda suyu çaxıra zabiti” deyə çağırır, əlini üçkünc şlyapasına

döndərdiyi kimi bir şey olardı, – notariusun aparırdı. Xanım de Sen-Vass musiqiçiyə

təklifini ciddi qəbul edən polkovnik cavab mehribanlıq göstərir, onunla maraqlı

verdi. – Әgər Dinana gilyotinə baxmağa söhbətlər eləyir, baxışlarını cavabsız qoy-

gediriksə, biz necə Tul-Qulikə yollana mur, nazlanır, karetadan düşəndə, ya

bilərik? minəndə musiqiçi ona əlini uzadır, yıxıla-

Gecəni qalacaqları Ginqampa Karedən cağından qorxub bəzən, hətta belindən

gedən yol de Krozonun sevincinə rəğmən tuturdu. Cənab de Nansinin səxavəti

sıx kolların, bəzi yerlərdə bulanlıq su dolu nəticəsində tezcə qəhvəyi rəng alan cib

bataqlığın arasından keçirdi – o, at ayaq- dəsmallarını xanım yuyurdu, sonra musiqiçi

larının suyu sıçratmasına, köpükləndirmə- onları fındıq çubuğuna bağlayır, karetanın

sinə baxmağı xoşlayırdı. Özünü heç vaxt pəncərəsindən çıxarıb qurumaları üçün

belə cavan hiss eləməmişdi, dünya heç bayraq kimi küləyə tuturdu. Tokkatalar

vaxt ona bu qədər təəssürat bəxş et- onda sürətli və məlahətli alınmağa baş-

126 məmişdi. Әlbəttə, yol yoldaşları ölülər, lamışdı; kortezinlər, kontradanslar onun

ağır zəncirlər daşıyan məhkumlar idi, ifasında əvvəllər kilsə musiqisi kimi
2016 ancaq onunla elə nəzakətlə davranırdılar, səslənirdi, rondo isə daha çox təmtəraqlı

sanki külliyyatını oxumuşdular. Kelvanlı dəfn marşına oxşayırdı. Tülkü kimi gözdən

zadəgan məzarda əbədi yuxuya getmə- iti olan notarius hər serenadadan sonra

mişdən əvvəl bir neçə pyesə qulaq asmaq deyirdi:

istədiyinə görə onu evdən çıxardıqlarını – Bizim bülbülciyəz aşiq olmayıb ki?

eşidəndə musiqiçi heç də az qorxmamışdı, Xanım de Sen-Vass qızarırdı, musiqi-

ancaq axı bu zadəgan, əslində, ona alma çinin isə ürəyi sızlayır, onu qəhər boğurdu.

bağı vəsiyyət eləməyə qızırğalanmamışdı, Doğrudanmı ölüyə vurulub? Ancaq əlləri-

Alvaro Kunkero. Musiqiçinin qeydləri sanki ürəyinə dammışdı ki, Blave çayının nin, sinəsinin ağlığını, gözlərinin işvəkar

vadisi, göz önündə açılan təpələr bizim parıltısını görən ona ölü deyə bilərdimi?

musiqiçinin çox xoşuna gəlir. Sənəti Dilinin ucunu çıxarıb əvvəl üst, sonra alt

haqqında söz-söhbətin Bretandan uzaqlara dodağını yalamaq vərdişi idi və notariusun

yayıldığını da musiqiçi məhz bu dəstədə qeybətinə bəhanə verməmək üçün alt-

bildi: doktor Sabat danışmışdı ki, bir dəfə dan-altdan ona göz qoyan de Krozon

Avinonda, körpünün yanındakı karvansara- qeyri-ixtiyari bu hərəkəti təkrarlayırdı, onda

da Atlantik sahilindən olan abbatla rastlaşıb xanım başını azca qaldırıb sakitcə musi-

və o, Bretanda dəfn mərasimlərinin fran- qiçiyə baxır, sanki qarşısında hələ uçmaq

siskanlar Ordeninin kiçik qardaşlar xorunu sevincini, həyəcanını yaşamayan məftun

Pontivili bir musiqiçi bombardində müşayiət ətcəbalanı görürdü. Musiqiçinin qulaqları

eləyəndə xüsusilə təmtəraqlı olduğunu qızarır, hiss elədikləri onu qorxudurdu,

deyib. Həmin musiqiçi isə o idi – Şarl Ann eyni zamanda, bundan izaholunmaz bir

de Krozon. Məğrur, hökmlü polkovnik, həzz duyurdu. Onlar kəsə yolla Lanrivenə

yığıncağında silah yoldaşıyla olduğu kimi, gedirdilər; Sent-Ann d’Oredi ziyarət eləyən

onunla iltifatla davranırdı, Şarla dayəlik Pluareli dilənçinin başını burada kəsəndən