Page 175 - "Xəzər"
P. 175
– Demәli, onun qızıdır? – Yuxu? – qarı qoltuğunun altından 175
– Hә. İsanın fiquruna saç düzәltmәk çirkli dәsmalını çıxarıb, dodaqlarını 2015
üçün Mariya Rosa hörüklәrini kәsmişdi. sildi.
Bir müddәt kәnddә belәcә gәzib Auqusto Roa Bastos. Kurupi
dolaşdı, örtüksüz-filansız. Özünü ca- Sualı cavabsız buraxan Brixida
maata göstәrir, bu rüsvayçılıqdan hәzz yenidәn pәncәrә taxtasındakı deşiyә
alırdı. Bir sözlә, ağlını itirmişdi. Sonra zillәndi. İndi o, qapının arasından Meli-
bu qızı dünyaya gәtirdi. Deyirdi ki, qız tonun әllәrini vә tüklü çiynini görürdü
cüzamlıdandır. Ancaq yalan deyirdi. – komissar çәkmәlәrini geyinirdi, zәng
Qaspar Mora artıq dünyasını sәsi onu yuxudan oyatmışdı. Meliton
dәyişmişdi. Xuana Rosa onun çәkmәni yalın ayaqlarına zorla geydi.
ölümündәn çox sonra doğulmuşdu.
Allah bilir, Mariya onu kimdәn doğub… – Necә yuxu idi, donna Brixida?
– qarı acgözlüklә portağalı dişinә çәkdi. Kәnarlarını ot basmış yolda
Portağal şirәsi otağın zәif işığında mәktәblilәrin get-gedә artan sәs-küyü
parıldayan çәnәsindәn bürüşük eşidildi. Toz deşikdәn Brixidanın üzünә
sinәsinә damaraq, xurmayı geyiminә vurdu. Qadın hәr gün tәkrarlanan
lәkә saldı. mәnzәrәyә tamaşa elәyirdi.
– Aman Allah! – Brixida heyrәtlә Meliton mis rәnginә çalan saçlarına
içini çәkdi. Pәncәrә taxtasındakı deşik әllәriylә sığal çәkә-çәkә küçәyә çıxdı.
onu hәm özünә cәzb edir, hәm dә Yatmaqdan gözlәri şişmişdi, ancaq
qorxuya salırdı. gümrah görünür, gülümsәyirdi. Polis-
– Neylәmәk olar! – şirәli meyvәdәn lәrdәn biri, әlindә terrere1 onun yanına
hәzz alan Mikaela bacı çeçәlә qaçdı. O, çöplә terrere sümürә-sümürә
barmağıyla döşlüyünü kәnara çәkәrәk, mәftildәn çәkilmiş çәpәrә yaxınlaşdı.
boğuq sәslә dedi. – pozğunluq onun Onu görәn mәktәblilәr sakitlәşib, pәrәn-
alnına yazılıb. pәrәn düşdülәr.
– Elә ona görә dә buraya gәlmәk Küçәnin ortasında yalnız uzunboylu
istәmirdim, – Brixida qarıya yox, özünün bir qız qaldı; mürәkkәbә bulaşmış ön-
ah-vay nidalarıyla çölә çıxan sıxıntısına lüyü olmasaydı, demәzdin ki,
cavab verirdi. mәktәblidir. Qız iti addımlarla yeriyirdi,
– Yaradan öz sevdiklәrini sınağa hiss olunurdu ki, qorxur. Meliton onu
çәkir, donna Brixida… Möhkәm olun. sәslәdi. Qız ayaq saxlayıb, gözәl üzünü
– Belә olacağını bilmirdim… Yola ona tәrәf çevirdi.
çıxmazdan bir neçә gün öncә yuxumda – Yaxın gәl, görüm…
Melitonu gördüm… Qarışıq yuxu idi. Qız utana-utana, ehtiramla ona
Mәktәbdә zәng vuruldu – dәrslәr yaxınlaşdı. Yeriyәrkәn rәngli parçadan
başa çatdı. tikilmiş mәktәbli çantasını yellәyirdi.
Komissar terrere içә-içә mәktәbli qıza
1 matedәn düzәldilmiş soyuq içki nәsә dedi. Üz ifadәsindәn bilmәk ol-
– Hә. İsanın fiquruna saç düzәltmәk çirkli dәsmalını çıxarıb, dodaqlarını 2015
üçün Mariya Rosa hörüklәrini kәsmişdi. sildi.
Bir müddәt kәnddә belәcә gәzib Auqusto Roa Bastos. Kurupi
dolaşdı, örtüksüz-filansız. Özünü ca- Sualı cavabsız buraxan Brixida
maata göstәrir, bu rüsvayçılıqdan hәzz yenidәn pәncәrә taxtasındakı deşiyә
alırdı. Bir sözlә, ağlını itirmişdi. Sonra zillәndi. İndi o, qapının arasından Meli-
bu qızı dünyaya gәtirdi. Deyirdi ki, qız tonun әllәrini vә tüklü çiynini görürdü
cüzamlıdandır. Ancaq yalan deyirdi. – komissar çәkmәlәrini geyinirdi, zәng
Qaspar Mora artıq dünyasını sәsi onu yuxudan oyatmışdı. Meliton
dәyişmişdi. Xuana Rosa onun çәkmәni yalın ayaqlarına zorla geydi.
ölümündәn çox sonra doğulmuşdu.
Allah bilir, Mariya onu kimdәn doğub… – Necә yuxu idi, donna Brixida?
– qarı acgözlüklә portağalı dişinә çәkdi. Kәnarlarını ot basmış yolda
Portağal şirәsi otağın zәif işığında mәktәblilәrin get-gedә artan sәs-küyü
parıldayan çәnәsindәn bürüşük eşidildi. Toz deşikdәn Brixidanın üzünә
sinәsinә damaraq, xurmayı geyiminә vurdu. Qadın hәr gün tәkrarlanan
lәkә saldı. mәnzәrәyә tamaşa elәyirdi.
– Aman Allah! – Brixida heyrәtlә Meliton mis rәnginә çalan saçlarına
içini çәkdi. Pәncәrә taxtasındakı deşik әllәriylә sığal çәkә-çәkә küçәyә çıxdı.
onu hәm özünә cәzb edir, hәm dә Yatmaqdan gözlәri şişmişdi, ancaq
qorxuya salırdı. gümrah görünür, gülümsәyirdi. Polis-
– Neylәmәk olar! – şirәli meyvәdәn lәrdәn biri, әlindә terrere1 onun yanına
hәzz alan Mikaela bacı çeçәlә qaçdı. O, çöplә terrere sümürә-sümürә
barmağıyla döşlüyünü kәnara çәkәrәk, mәftildәn çәkilmiş çәpәrә yaxınlaşdı.
boğuq sәslә dedi. – pozğunluq onun Onu görәn mәktәblilәr sakitlәşib, pәrәn-
alnına yazılıb. pәrәn düşdülәr.
– Elә ona görә dә buraya gәlmәk Küçәnin ortasında yalnız uzunboylu
istәmirdim, – Brixida qarıya yox, özünün bir qız qaldı; mürәkkәbә bulaşmış ön-
ah-vay nidalarıyla çölә çıxan sıxıntısına lüyü olmasaydı, demәzdin ki,
cavab verirdi. mәktәblidir. Qız iti addımlarla yeriyirdi,
– Yaradan öz sevdiklәrini sınağa hiss olunurdu ki, qorxur. Meliton onu
çәkir, donna Brixida… Möhkәm olun. sәslәdi. Qız ayaq saxlayıb, gözәl üzünü
– Belә olacağını bilmirdim… Yola ona tәrәf çevirdi.
çıxmazdan bir neçә gün öncә yuxumda – Yaxın gәl, görüm…
Melitonu gördüm… Qarışıq yuxu idi. Qız utana-utana, ehtiramla ona
Mәktәbdә zәng vuruldu – dәrslәr yaxınlaşdı. Yeriyәrkәn rәngli parçadan
başa çatdı. tikilmiş mәktәbli çantasını yellәyirdi.
Komissar terrere içә-içә mәktәbli qıza
1 matedәn düzәldilmiş soyuq içki nәsә dedi. Üz ifadәsindәn bilmәk ol-
