Page 174 - "Xəzər"
P. 174
Brixidanın özü isә, demәk olar, görün- içәrisindә vurnuxur, xörәk hazırlayırdı.
mürdü. Xuana böyük qara qazanda Kabinetin aralı qalmış qapısından Meli-
polislәr üçün әt pörtlәdirdi. O, kerosin tonun çәkmәlәri görünürdü. Brixidanın
bidonunu götürüb, quyudan su gözlәri qıyılaraq, ensiz çatdağa
götürmәyә getdi. Yaş әtәyi baldırlarına bәnzәyirdi.
yapışmışdı. Əkin sahәsindә әyilib- Qarı altdan yuxarı onu süzdü.
qalxmağa öyrәşmiş Xuana Rosanın – Bәlkә dә, ehtiyacdan belә elәyir.
incә beli, qıvraq әndamı әvvәlkindәn Bilmirәm… Onun әyri yola düşәcәyini
dә yaraşıqlı görünürdü. heç kәs gözlәmirdi… – adama elә
Brixida dodaqlarını bir-birinә sıxıb, gәlirdi ki, Mikaela bacı portağal soymur,
qızın hәrәkәtlәrinә göz qoyurdu. saç hörür. Namnazik portağal qabığı
Mikaela bacı tәlәsmәdәn portağal bıçağın altından sürüşüb çıxaraq, onun
soyur, Brixidaya Xuana Rosa haqqında dizlәri üstündә narıncı ilan kimi qıvrıldı.
danışırdı. Dediklәrindәn başa düşmәk – Meliton özündә deyil…
olmurdu, qıza haqq qazandırmaq – Əlbәttә, donna Brixida! Xuana
174 istәyir, yoxsa ev sahibәsinin xoşu Rosa kimi qızlar vicdanlı, namuslu
2015 gәlsin deyә, üstünә qoyub danışır. kişilәri yoldan çıxarır. Görürsünüz,
Onun hüznlü sәsindә mömin bәndәlәrin belinә yaşıl zoğ bağlayıb? Liana
başçılarına xas gizli bir pafos vardı. zoğudur. Allah bilir, bәlkә cadu-pitik
O, arabir mәnalı-mәnalı susur, bu za- elәyir… Bәlkә talismanı da var… Nә
man yanaqları sәyriyirdi. Sanki Brixi- bilmәk olar?..
daya hörmәt әlamәti olaraq, bildiklәrinin – İlahi! – dodaqlarının kәnarındakı
hamısını birdәn danışıb, onu qırışları barmaqlarıyla hamarlamağa
karıxdırmaq istәmirdi. çalışan Brixida kәkәlәdi.
– Dreya Brixida, әvvәllәr Xuana – Günah qızdadır. Onun qanı
Rosa gәzәyәn deyildi, abrını gözlәyirdi. xarabdır, lap anasına çәkib! Vaxtilә
Amma indi… Kimin ağlına gәlәrdi! Bu Mariya Rosa İtapenin bütün kişilәrini,
Auqusto Roa Bastos. Kurupi işdә şeytanın barmağı var! Əri cәbhәdә hәtta kәnardan gәlәnlәri belә yatağına
qan tökür, bu da burada pozğunluq salmışdı. Hәlә yaşayır, daxması
elәyir. Özü dә uşağın gözünün Karoveni tәpәsindәdir. Cüzam
qabagında… düz sizin evinizin yanında. xәstәliyinә tutulub, meşәyә çәkilәn
Abır-hәya qalmayıb! Qaspar Morayla yatmağı da özünә
Brixida gözünü pәncәrәnin yaşıl rәva bilmişdi… – portağal qabığı
taxtasından çәkmirdi. Qürub çağının günәşdә qıvrılan ilan kimi onun dizi
şәfәqlәri ürәk formasında olan üstündәn sürüşüb, döşәmәyә düşdü.
deşikdәn onun solğun sifәtinә düşürdü. Yenә yanaqları sәyridi.
Brixida elә hәminki mәnzәrәyә tamaşa – İsa Mәsihin fiqurunu yonan
elәyirdi: qara saçlı gözәl qız ocağın adamla?
tüstüsündә vә qazandan qalxan buğun – Hә, onunla.
mürdü. Xuana böyük qara qazanda Kabinetin aralı qalmış qapısından Meli-
polislәr üçün әt pörtlәdirdi. O, kerosin tonun çәkmәlәri görünürdü. Brixidanın
bidonunu götürüb, quyudan su gözlәri qıyılaraq, ensiz çatdağa
götürmәyә getdi. Yaş әtәyi baldırlarına bәnzәyirdi.
yapışmışdı. Əkin sahәsindә әyilib- Qarı altdan yuxarı onu süzdü.
qalxmağa öyrәşmiş Xuana Rosanın – Bәlkә dә, ehtiyacdan belә elәyir.
incә beli, qıvraq әndamı әvvәlkindәn Bilmirәm… Onun әyri yola düşәcәyini
dә yaraşıqlı görünürdü. heç kәs gözlәmirdi… – adama elә
Brixida dodaqlarını bir-birinә sıxıb, gәlirdi ki, Mikaela bacı portağal soymur,
qızın hәrәkәtlәrinә göz qoyurdu. saç hörür. Namnazik portağal qabığı
Mikaela bacı tәlәsmәdәn portağal bıçağın altından sürüşüb çıxaraq, onun
soyur, Brixidaya Xuana Rosa haqqında dizlәri üstündә narıncı ilan kimi qıvrıldı.
danışırdı. Dediklәrindәn başa düşmәk – Meliton özündә deyil…
olmurdu, qıza haqq qazandırmaq – Əlbәttә, donna Brixida! Xuana
174 istәyir, yoxsa ev sahibәsinin xoşu Rosa kimi qızlar vicdanlı, namuslu
2015 gәlsin deyә, üstünә qoyub danışır. kişilәri yoldan çıxarır. Görürsünüz,
Onun hüznlü sәsindә mömin bәndәlәrin belinә yaşıl zoğ bağlayıb? Liana
başçılarına xas gizli bir pafos vardı. zoğudur. Allah bilir, bәlkә cadu-pitik
O, arabir mәnalı-mәnalı susur, bu za- elәyir… Bәlkә talismanı da var… Nә
man yanaqları sәyriyirdi. Sanki Brixi- bilmәk olar?..
daya hörmәt әlamәti olaraq, bildiklәrinin – İlahi! – dodaqlarının kәnarındakı
hamısını birdәn danışıb, onu qırışları barmaqlarıyla hamarlamağa
karıxdırmaq istәmirdi. çalışan Brixida kәkәlәdi.
– Dreya Brixida, әvvәllәr Xuana – Günah qızdadır. Onun qanı
Rosa gәzәyәn deyildi, abrını gözlәyirdi. xarabdır, lap anasına çәkib! Vaxtilә
Amma indi… Kimin ağlına gәlәrdi! Bu Mariya Rosa İtapenin bütün kişilәrini,
Auqusto Roa Bastos. Kurupi işdә şeytanın barmağı var! Əri cәbhәdә hәtta kәnardan gәlәnlәri belә yatağına
qan tökür, bu da burada pozğunluq salmışdı. Hәlә yaşayır, daxması
elәyir. Özü dә uşağın gözünün Karoveni tәpәsindәdir. Cüzam
qabagında… düz sizin evinizin yanında. xәstәliyinә tutulub, meşәyә çәkilәn
Abır-hәya qalmayıb! Qaspar Morayla yatmağı da özünә
Brixida gözünü pәncәrәnin yaşıl rәva bilmişdi… – portağal qabığı
taxtasından çәkmirdi. Qürub çağının günәşdә qıvrılan ilan kimi onun dizi
şәfәqlәri ürәk formasında olan üstündәn sürüşüb, döşәmәyә düşdü.
deşikdәn onun solğun sifәtinә düşürdü. Yenә yanaqları sәyridi.
Brixida elә hәminki mәnzәrәyә tamaşa – İsa Mәsihin fiqurunu yonan
elәyirdi: qara saçlı gözәl qız ocağın adamla?
tüstüsündә vә qazandan qalxan buğun – Hә, onunla.
