Page 7 - 2017-4
P. 7
ununsa bir neçə mil uzaqdakı meh- lanmış enli darvaza görünürdü. Yaxınlaş- 7
manxanasını təklif etdi, orada boş otaq- dım ki, darvazanın arxasındakı mənzərə- 2017
ların olacağını əminliklə dedi, çünki Ta- dən harada olduğumu bilim. Göz önündə
vistokdan uzaqda idi və yarmarkaya gə- açılan mənzərə məni olduqca məyus et- Kazuo İşiquro. O günlərdən qalanlar
lənlər, çətin ki, ora gedib çıxaydılar. di. Darvazanın arxasında üzüaşağı ge-
dən düzənlik vur-tut iyirmi yarddan sonra
Necə gedəcəyimi də o, mənə ətraflı yoxa çıxırdı. Təpədən o yanda, bir mil
izah etdi. Guya hər şey aydın idi, amma uzaqda kənd görünürdü. Tüstünün ara-
yol üstündəki həmin yeri kimin günahı sından kilsə qülləsini, ətrafında isə şiferlə
ucbatından tapa bilmədiyimi anlamıram. örtülü damları görə bildim; orada-burada
Təxminən iyirmi beş dəqiqə sonra süpürgə borulardan ağ tüstü burumları qalxırdı.
kollarının arası ilə uzanıb gedən yola gə- Etiraf edim ki, bu mənzərə həmin an mə-
lib çıxdım. Çox ehtimal ki, hər iki tərəf ni bir az ümidsizləşdirdi. Əlbəttə, vəziy-
get-gedə dumanla örtülən bataqlıq idi. yətimi heç vəchlə ümidsiz adlandırmaq
Solda günəş qürub edirdi. Axşam səma- olmazdı; “Ford”a heç nə olmamışdı, sa-
sının fonunda orda-burda anbarların, pə- dəcə benzin qurtarmışdı. Yarım saata
yə və kiçik fermer evlərinin qaraltıları kəndə düşə bilərdim, orada isə gecələ-
görünürdü, elə təəssürat yaranırdı ki, san- məyə yer, bir kanistr benzin tapardım.
ki mədəni həyatdan tamamilə uzaqlaşmı- Ancaq şər qarışanda, duman get-gedə
şam. sıxlaşanda təpədə tək-tənha dayanıb uzaq
kənddə işıqların yanmağa başladığını seyr
Yadımdadır, başqa bir döngəyə rast etmək elə də könülaçan deyildi.
gəlmək ümidiylə yola diqqətlə baxa-baxa
dönüb geri qayıtdım. Döngəni tapdım, Ancaq kədərlənməyin nə xeyri? İstə-
amma bu yol əvvəlkindən də bərbad idi. nilən halda şər qarışmamış nəsə bir təd-
Bir müddət alaqaranlıqda hündür çəpər- bir görməmək axmaqlıq olardı. “Ford”un
lərin arası ilə gedib, sonra yolun dağa yanına qayıtdım, bəzi zəruri əşyaları port-
qalxdığını hiss elədim. Yol kənarındakı felə qoyub, güclü işıq salan velosiped fə-
mehmanxananı tapmaqdan əlimi üzüb, nərini götürərək kəndə enən cığırı axtar-
gecələməyə yer axtaracağım hansısa bir mağa getdim. Bağlı darvazanı arxada qo-
şəhərə, kəndə rast gəlməyincə heç yerə yub xeyli yüksəyə qalxsam da, heç bir cı-
dönməməyi qərara aldım. Özümə söz ğır tapmadım. Yoxuşun qurtardığını, kən-
verdim ki, səhər hökmən köhnə marşruta din əks tərəfində yolun aşağı burulduğu-
qayıdacağam, bu isə elə də çətin olma- nu anlayıb yenə ruhdan düşdüm; yarpaq-
yacaq. Bax elə onda yoxuşun ortasında ların arasından kəndin işıqları gözə də-
mühərrik söndü və benzinin qurtardığını yirdi. Artıq onu fikirləşirdim ki, qayıdıb
anladım. maşında oturum, yoldan kiminsə keçmə-
yini gözləyim. Ancaq indilərdə qaranlıq
“Ford” bir neçə yard da sürünüb da- düşəcəkdi, düşündüm ki, belə şəraitdə
yandı. Vəziyyəti öyrənmək üçün maşın- maşın saxlamağa cəhd etsəm, məni, çox
dan düşdüm; on dəqiqə sonra hava qa- ehtimal, quldura, yolkəsənə oxşada bilər-
ralacaqdı. Hər iki tərəfi ağaclarla, kol- lər. Bundan başqa, bayaqdan bəri yoldan
kosla örtülmüş yoxuşda dayanmışdım; bir avtomobil də keçməmişdi; ümumiy-
irəlidə bir az hündürdə ağaclar seyrəlirdi
və səmanın fonunda köndələn tirlə bağ-
manxanasını təklif etdi, orada boş otaq- dım ki, darvazanın arxasındakı mənzərə- 2017
ların olacağını əminliklə dedi, çünki Ta- dən harada olduğumu bilim. Göz önündə
vistokdan uzaqda idi və yarmarkaya gə- açılan mənzərə məni olduqca məyus et- Kazuo İşiquro. O günlərdən qalanlar
lənlər, çətin ki, ora gedib çıxaydılar. di. Darvazanın arxasında üzüaşağı ge-
dən düzənlik vur-tut iyirmi yarddan sonra
Necə gedəcəyimi də o, mənə ətraflı yoxa çıxırdı. Təpədən o yanda, bir mil
izah etdi. Guya hər şey aydın idi, amma uzaqda kənd görünürdü. Tüstünün ara-
yol üstündəki həmin yeri kimin günahı sından kilsə qülləsini, ətrafında isə şiferlə
ucbatından tapa bilmədiyimi anlamıram. örtülü damları görə bildim; orada-burada
Təxminən iyirmi beş dəqiqə sonra süpürgə borulardan ağ tüstü burumları qalxırdı.
kollarının arası ilə uzanıb gedən yola gə- Etiraf edim ki, bu mənzərə həmin an mə-
lib çıxdım. Çox ehtimal ki, hər iki tərəf ni bir az ümidsizləşdirdi. Əlbəttə, vəziy-
get-gedə dumanla örtülən bataqlıq idi. yətimi heç vəchlə ümidsiz adlandırmaq
Solda günəş qürub edirdi. Axşam səma- olmazdı; “Ford”a heç nə olmamışdı, sa-
sının fonunda orda-burda anbarların, pə- dəcə benzin qurtarmışdı. Yarım saata
yə və kiçik fermer evlərinin qaraltıları kəndə düşə bilərdim, orada isə gecələ-
görünürdü, elə təəssürat yaranırdı ki, san- məyə yer, bir kanistr benzin tapardım.
ki mədəni həyatdan tamamilə uzaqlaşmı- Ancaq şər qarışanda, duman get-gedə
şam. sıxlaşanda təpədə tək-tənha dayanıb uzaq
kənddə işıqların yanmağa başladığını seyr
Yadımdadır, başqa bir döngəyə rast etmək elə də könülaçan deyildi.
gəlmək ümidiylə yola diqqətlə baxa-baxa
dönüb geri qayıtdım. Döngəni tapdım, Ancaq kədərlənməyin nə xeyri? İstə-
amma bu yol əvvəlkindən də bərbad idi. nilən halda şər qarışmamış nəsə bir təd-
Bir müddət alaqaranlıqda hündür çəpər- bir görməmək axmaqlıq olardı. “Ford”un
lərin arası ilə gedib, sonra yolun dağa yanına qayıtdım, bəzi zəruri əşyaları port-
qalxdığını hiss elədim. Yol kənarındakı felə qoyub, güclü işıq salan velosiped fə-
mehmanxananı tapmaqdan əlimi üzüb, nərini götürərək kəndə enən cığırı axtar-
gecələməyə yer axtaracağım hansısa bir mağa getdim. Bağlı darvazanı arxada qo-
şəhərə, kəndə rast gəlməyincə heç yerə yub xeyli yüksəyə qalxsam da, heç bir cı-
dönməməyi qərara aldım. Özümə söz ğır tapmadım. Yoxuşun qurtardığını, kən-
verdim ki, səhər hökmən köhnə marşruta din əks tərəfində yolun aşağı burulduğu-
qayıdacağam, bu isə elə də çətin olma- nu anlayıb yenə ruhdan düşdüm; yarpaq-
yacaq. Bax elə onda yoxuşun ortasında ların arasından kəndin işıqları gözə də-
mühərrik söndü və benzinin qurtardığını yirdi. Artıq onu fikirləşirdim ki, qayıdıb
anladım. maşında oturum, yoldan kiminsə keçmə-
yini gözləyim. Ancaq indilərdə qaranlıq
“Ford” bir neçə yard da sürünüb da- düşəcəkdi, düşündüm ki, belə şəraitdə
yandı. Vəziyyəti öyrənmək üçün maşın- maşın saxlamağa cəhd etsəm, məni, çox
dan düşdüm; on dəqiqə sonra hava qa- ehtimal, quldura, yolkəsənə oxşada bilər-
ralacaqdı. Hər iki tərəfi ağaclarla, kol- lər. Bundan başqa, bayaqdan bəri yoldan
kosla örtülmüş yoxuşda dayanmışdım; bir avtomobil də keçməmişdi; ümumiy-
irəlidə bir az hündürdə ağaclar seyrəlirdi
və səmanın fonunda köndələn tirlə bağ-
