Page 47 - 2017-3
P. 47
– O, bizim toğlumuzu yeyəndə yaxşı- laqeydlik bürüyür səni – hamı, hər şey la- 47
dımı bə? Soruşduq, binamus çörəyə, əs- qeydliyin boz pərdəsinə bürünür, itirirsən. 2017
gərlikdəki oğlunun canına and içirdi ki, On beş ildir beləcə – hər ilin öz günləri,
görməmişəm. günlərin də səhərləri. Bu pisdir, ya yaxşı- Şahmar. Qoyungöz
dır? Әlbəttə, yaxşıdır. Üzünə gələn saba-
– İndi deyirsən, biz də, – dədənin son hın da, birigünün də, o biri günlərin də
dərəcə sevdiyin səsində indi kədərdən səhərləri olacaq. Bu, elə bir xəzinədi ki,
çox istehza var, – çörəyə əl basaq, oğlu- bunun yanında sənin xəstə və deyingən
muzun canına and içək? arvadının (səfeh arvad), uşaqlarının tale-
yini həll edən bəzi mühüm şeylər heç nə-
“Oğlumuzun” – yəni sənin. Sən şəhə- dir, havayıdır. Rəhmətlik nənən nə deyər-
rə gedəndən, instituta girən gündən evi- di? Deyərdi: “Odumuz yoxdur, qaç, Xa-
nizin çörəyi, duzu, suyu ilə yanaşı, onla- nım xalangildən yanılı kösöv gətir, ocağı-
rın (atanın, ananın, qardaşının) and yeri mızı gətir, ocağımızı qalayaq”. Kösöv gə-
olmuşdun. “Oğlumuzun” – indi bu kəlmə tirməzdin, yox, iri par-par yanan bir közü
qulaqlarında vedrə danqıltısına bənzəyir. ovcuna qoyub qaçardın, üfürə-üfürə bu
Gücsüzlükdən çox, çaşqınlıqla qardaşı- ovcundan o ovcuna, o ovcundan bu ov-
nın açıq, qəşəng, kobud sifətinə baxır- cuna ata-ata qaçardın, evinizə çatanda
san, ta bu sifət gözlərində qaralıb varlığı- nənən əllərini dizinə çırpardı, sənsə gülər-
nı bürüyən gündən idbar bir şeyə dönə- din (o anın xoşbəxtliyini indi yaşaya bilər-
nəcən baxırsan və səsin nifrətdən əsə- sənmi?). On beş ildir o təmizliyi əllərində
əsə: köz kimi üfürə-üfürə qaçırsan. Ancaq bə-
zən sənə elə gəlir ki, o təmizlik əllərində
– Sən yad adamın heyvanını necə sönüb (ələlxüsus axşamlar), külə dönüb.
yeyə bilərsən? – deyirsən. – Günahdır, Bir də axı o təmizlik göydən düşməyib,
boğazında qalar, qaytararsan! sən o təmizliyi burdan, evinizin odun-
dan-ocağından götürmüsən. Yaxşı, bəs
– Yeyərəm, lap canını da alaram, – hanı o odun-ocağın, o təmizliyin dadı-ta-
qardaşın gözlərini qıyıb sənə elə baxdı mı?
ki, sanki sənin nə deyəcəyini əvvəlcədən
bilirdi, bildiyinə görə gözləyirdi (tez sənə Atan qaranlığa baxa-baxa, səsində
tərəf dönməyindən bilindi), gözlədiyinə qaranlıq qədər sonsuzluq, zinriklik duyu-
görə də səsində zəhər vardı. – Üstündən la-duyula danışır.
də su içərəm, o yeyəndə yaxşıydı, mən
yeyəndə pis?.. – Günlərin bir günü bir kişi qoyun ota-
rırmış. İki lotu fikirləşirlər ki, necə eləyək,
Yox, sənin əsəblərin dözməyəcək. Sağ bu kişinin qoyunlarının birini oğurlayıb ye-
ayağın səndən xəbərsiz başlayır əsmə- yək. Lotunun biri o birindən bir az biciy-
yə. “Su murdarlıq götürmür” deyirlər. On miş. Həmən bic olan lotu deyir, mən tap-
beş ildir sən tapındığın, qısıldığın bir tə- dım. Bic olmayan lotu (o, yəqin, sənsən)
mizlik içində yaşayırsan. Yaşayırsan? Ya- soruşur ki, necə, nə təhər? Bic olan qayı-
şayırsan da, yaşamırsan da. On beş ildir dır ki, mən kişinin başını qatacam, o vaxt
sən səhərlər yaşadığın ömrü axşamlar sən də qoyunun birini xəlvətcə aparar-
yaşamırsan. Səhərlər – isti, şərəfli, ümidli san. Bunu deyib, lotu çıxır bir yalın təpə-
bir istəklə hamını, hər şeyi – hamının, sinə, başlayır bir ayağı üstdə hoppanıb
hər şeyin mərhəmətə, sevgiyə möhtac
olduğunu duya-duya sevirsən, tapırsan.
Axşamlar – fikirdən, yorğunluqdan çox
dımı bə? Soruşduq, binamus çörəyə, əs- qeydliyin boz pərdəsinə bürünür, itirirsən. 2017
gərlikdəki oğlunun canına and içirdi ki, On beş ildir beləcə – hər ilin öz günləri,
görməmişəm. günlərin də səhərləri. Bu pisdir, ya yaxşı- Şahmar. Qoyungöz
dır? Әlbəttə, yaxşıdır. Üzünə gələn saba-
– İndi deyirsən, biz də, – dədənin son hın da, birigünün də, o biri günlərin də
dərəcə sevdiyin səsində indi kədərdən səhərləri olacaq. Bu, elə bir xəzinədi ki,
çox istehza var, – çörəyə əl basaq, oğlu- bunun yanında sənin xəstə və deyingən
muzun canına and içək? arvadının (səfeh arvad), uşaqlarının tale-
yini həll edən bəzi mühüm şeylər heç nə-
“Oğlumuzun” – yəni sənin. Sən şəhə- dir, havayıdır. Rəhmətlik nənən nə deyər-
rə gedəndən, instituta girən gündən evi- di? Deyərdi: “Odumuz yoxdur, qaç, Xa-
nizin çörəyi, duzu, suyu ilə yanaşı, onla- nım xalangildən yanılı kösöv gətir, ocağı-
rın (atanın, ananın, qardaşının) and yeri mızı gətir, ocağımızı qalayaq”. Kösöv gə-
olmuşdun. “Oğlumuzun” – indi bu kəlmə tirməzdin, yox, iri par-par yanan bir közü
qulaqlarında vedrə danqıltısına bənzəyir. ovcuna qoyub qaçardın, üfürə-üfürə bu
Gücsüzlükdən çox, çaşqınlıqla qardaşı- ovcundan o ovcuna, o ovcundan bu ov-
nın açıq, qəşəng, kobud sifətinə baxır- cuna ata-ata qaçardın, evinizə çatanda
san, ta bu sifət gözlərində qaralıb varlığı- nənən əllərini dizinə çırpardı, sənsə gülər-
nı bürüyən gündən idbar bir şeyə dönə- din (o anın xoşbəxtliyini indi yaşaya bilər-
nəcən baxırsan və səsin nifrətdən əsə- sənmi?). On beş ildir o təmizliyi əllərində
əsə: köz kimi üfürə-üfürə qaçırsan. Ancaq bə-
zən sənə elə gəlir ki, o təmizlik əllərində
– Sən yad adamın heyvanını necə sönüb (ələlxüsus axşamlar), külə dönüb.
yeyə bilərsən? – deyirsən. – Günahdır, Bir də axı o təmizlik göydən düşməyib,
boğazında qalar, qaytararsan! sən o təmizliyi burdan, evinizin odun-
dan-ocağından götürmüsən. Yaxşı, bəs
– Yeyərəm, lap canını da alaram, – hanı o odun-ocağın, o təmizliyin dadı-ta-
qardaşın gözlərini qıyıb sənə elə baxdı mı?
ki, sanki sənin nə deyəcəyini əvvəlcədən
bilirdi, bildiyinə görə gözləyirdi (tez sənə Atan qaranlığa baxa-baxa, səsində
tərəf dönməyindən bilindi), gözlədiyinə qaranlıq qədər sonsuzluq, zinriklik duyu-
görə də səsində zəhər vardı. – Üstündən la-duyula danışır.
də su içərəm, o yeyəndə yaxşıydı, mən
yeyəndə pis?.. – Günlərin bir günü bir kişi qoyun ota-
rırmış. İki lotu fikirləşirlər ki, necə eləyək,
Yox, sənin əsəblərin dözməyəcək. Sağ bu kişinin qoyunlarının birini oğurlayıb ye-
ayağın səndən xəbərsiz başlayır əsmə- yək. Lotunun biri o birindən bir az biciy-
yə. “Su murdarlıq götürmür” deyirlər. On miş. Həmən bic olan lotu deyir, mən tap-
beş ildir sən tapındığın, qısıldığın bir tə- dım. Bic olmayan lotu (o, yəqin, sənsən)
mizlik içində yaşayırsan. Yaşayırsan? Ya- soruşur ki, necə, nə təhər? Bic olan qayı-
şayırsan da, yaşamırsan da. On beş ildir dır ki, mən kişinin başını qatacam, o vaxt
sən səhərlər yaşadığın ömrü axşamlar sən də qoyunun birini xəlvətcə aparar-
yaşamırsan. Səhərlər – isti, şərəfli, ümidli san. Bunu deyib, lotu çıxır bir yalın təpə-
bir istəklə hamını, hər şeyi – hamının, sinə, başlayır bir ayağı üstdə hoppanıb
hər şeyin mərhəmətə, sevgiyə möhtac
olduğunu duya-duya sevirsən, tapırsan.
Axşamlar – fikirdən, yorğunluqdan çox
