Page 46 - 2017-3
P. 46
növbəylə gözünə, üzünə, alnına, sonra Qardaşının gözlərindəki sirrin parıltısı
yenə düz gözlərinin içinə baxır. gözgörəsi artır.
Atan sizin görüşünüzdən narazıtək, – Cəfər kişinin olacaq, gündüz onun
səsində giley-güzar duyula-duyula qar- kiçik gədəsi qoyunu oralarda hərrəyirdi.
daşından soruşur: Ortalığa sükut çökür. Sükut? Niyə? Nə
– Harda otarırdın qoyunları? üçün? Nə sükutdur bu? Bu saat burda elə
– Köhnə dərənin yerində, sonra da bir mərəkə qopmalıdır ki...
taxılın qırağında. – Sabah, – sənin fikrincə atan gec dil-
– Yaxşımı otdadılar? lənir, – səhər qoyunları aparanda çağır,
– Həə. xalxın qoyununu ver özlərinə.
Atan üzünü çevirir. Elə bil qoyunların Sən tələm-tələsik, səsin tovlana-tovla-
yaxşı otlamağı da onun ürəyincə deyil. na (sənə nə olub?):
Qardaşın pencəyini çıxarıb, əl-üzünü yu-
– Gedib indi demək lazımdır, axtara-
malıdır, oturub çörək yeməlidir, lakin ba- caqlar, – deyirsən. Әminsən ki, heyvanı
xışında, duruşunda qəribə bir sirr var. axtaracaqlar və tapmayacaqlar. Cəfər kişi
Yönü atana tərəf dayanıb. Atan bunu əl- də balaca gədəsini möhkəm döyəcək. Qar-
üstü duyur.
daşın, getmək nədir, heç qımıldanmır da.
46 – Nə var?
Atanın sərt səsi qardaşının gözlərin- Beləcə, dirək kimi hansı niyyətləsə daya-
dəki sirrin parıltısını bir damcı da azalt-
2017 mır. nıb durub, parıltılı baxışlarını atandan çək-
mir.
– Heyvanları gətirəndə gördüm dərə-
dəki böyürtkənlikdə qoyun mələyir. İrəli Ondakı bu niyyətin nə olduğunu bil-
gedəndə gördüm bir şişək... mirsən, amma bilməyə-bilməyə elə indi-
dən ondakı bu niyyətə nifrət eləyirsən.
– Nə şişək? – atan altdan dik qarda-
şına baxır. Qardaşın qaranlıqda qeyb olur. – Nə var? – atanın səsi kəskindi.
Qoyunlar tərpəşir, hürküşürlər, qardaşı- – Axı...
– Nə axı? – atanla birlikdə az qalırsan
nın güclü, iti hərəkəti qaranlıqda bilinir və sən də qışqırasan.
– Keçən il payızda bizim toğlumuzu
az keçmir, o, qarşımızda dayanır. Sağ
əliylə süysünündən yapışdığı, boğazı mun- günortaçağı içəri ötürdüyü yadından çı-
cuqlu, özü ağ, dizlərinin gözü, qaşqası xıb? – o, atanla tay-tuştək danışır. – Dəfə-
qara, gözləri diri şişək, atanla sənin ona lərlə soruşdum ki, “Cəfər kişi, görməmi-
birtəhər baxmağından, boynundakı güclü sən toğlunu?” “Görməmişəm” dedi. Axır
barmaqlarının qorxulu təmasından bu hə- kiçik oğlunu tovlayıb, üç manat verəndən
yətdə, bu qoyunların arasında yad oldu- sonra dedi ki, dədəm kəsib.
Şahmar. Qoyungöz – Deyirsən, indi biz də bu şişəyi kəsib
ğunu duyduğundan həyəcanla, ürkək-
ürkək bərkdən mələyir. Atan gözlərini ye- içəri ötürək, eləmi?
rə dikən kimi qardaşın şişəyi buraxır. Sənə elə gəlir ki, atan həm də bu
– Qatdım heyvana, gətirdim mən də, sözləri sənə deyir, səndən soruşur. Sən-
– qardaşının gümrah səsi özgə şey deyir dən niyə? Gör neçə iliydi ki, sən onların
amma. Sən bunu tuta bilmirsən, anlaya heç birinin işinə qarışmırdın. Qonaq kimi
bilmirsən. gəlir, qonaq kimi də gedirdi. Bəlkə, böyük
– Kimindi? – atan bu sualı elə verir ki, oğul kimi sənə gənəşir, fikrini soruşurlar?
elə bil qardaşın qoyunun kimin olduğunu Qardaşın haqlı kimi ötkəm-ötkəm cavab
bilməlidir, ya da bilir. verir:
yenə düz gözlərinin içinə baxır. gözgörəsi artır.
Atan sizin görüşünüzdən narazıtək, – Cəfər kişinin olacaq, gündüz onun
səsində giley-güzar duyula-duyula qar- kiçik gədəsi qoyunu oralarda hərrəyirdi.
daşından soruşur: Ortalığa sükut çökür. Sükut? Niyə? Nə
– Harda otarırdın qoyunları? üçün? Nə sükutdur bu? Bu saat burda elə
– Köhnə dərənin yerində, sonra da bir mərəkə qopmalıdır ki...
taxılın qırağında. – Sabah, – sənin fikrincə atan gec dil-
– Yaxşımı otdadılar? lənir, – səhər qoyunları aparanda çağır,
– Həə. xalxın qoyununu ver özlərinə.
Atan üzünü çevirir. Elə bil qoyunların Sən tələm-tələsik, səsin tovlana-tovla-
yaxşı otlamağı da onun ürəyincə deyil. na (sənə nə olub?):
Qardaşın pencəyini çıxarıb, əl-üzünü yu-
– Gedib indi demək lazımdır, axtara-
malıdır, oturub çörək yeməlidir, lakin ba- caqlar, – deyirsən. Әminsən ki, heyvanı
xışında, duruşunda qəribə bir sirr var. axtaracaqlar və tapmayacaqlar. Cəfər kişi
Yönü atana tərəf dayanıb. Atan bunu əl- də balaca gədəsini möhkəm döyəcək. Qar-
üstü duyur.
daşın, getmək nədir, heç qımıldanmır da.
46 – Nə var?
Atanın sərt səsi qardaşının gözlərin- Beləcə, dirək kimi hansı niyyətləsə daya-
dəki sirrin parıltısını bir damcı da azalt-
2017 mır. nıb durub, parıltılı baxışlarını atandan çək-
mir.
– Heyvanları gətirəndə gördüm dərə-
dəki böyürtkənlikdə qoyun mələyir. İrəli Ondakı bu niyyətin nə olduğunu bil-
gedəndə gördüm bir şişək... mirsən, amma bilməyə-bilməyə elə indi-
dən ondakı bu niyyətə nifrət eləyirsən.
– Nə şişək? – atan altdan dik qarda-
şına baxır. Qardaşın qaranlıqda qeyb olur. – Nə var? – atanın səsi kəskindi.
Qoyunlar tərpəşir, hürküşürlər, qardaşı- – Axı...
– Nə axı? – atanla birlikdə az qalırsan
nın güclü, iti hərəkəti qaranlıqda bilinir və sən də qışqırasan.
– Keçən il payızda bizim toğlumuzu
az keçmir, o, qarşımızda dayanır. Sağ
əliylə süysünündən yapışdığı, boğazı mun- günortaçağı içəri ötürdüyü yadından çı-
cuqlu, özü ağ, dizlərinin gözü, qaşqası xıb? – o, atanla tay-tuştək danışır. – Dəfə-
qara, gözləri diri şişək, atanla sənin ona lərlə soruşdum ki, “Cəfər kişi, görməmi-
birtəhər baxmağından, boynundakı güclü sən toğlunu?” “Görməmişəm” dedi. Axır
barmaqlarının qorxulu təmasından bu hə- kiçik oğlunu tovlayıb, üç manat verəndən
yətdə, bu qoyunların arasında yad oldu- sonra dedi ki, dədəm kəsib.
Şahmar. Qoyungöz – Deyirsən, indi biz də bu şişəyi kəsib
ğunu duyduğundan həyəcanla, ürkək-
ürkək bərkdən mələyir. Atan gözlərini ye- içəri ötürək, eləmi?
rə dikən kimi qardaşın şişəyi buraxır. Sənə elə gəlir ki, atan həm də bu
– Qatdım heyvana, gətirdim mən də, sözləri sənə deyir, səndən soruşur. Sən-
– qardaşının gümrah səsi özgə şey deyir dən niyə? Gör neçə iliydi ki, sən onların
amma. Sən bunu tuta bilmirsən, anlaya heç birinin işinə qarışmırdın. Qonaq kimi
bilmirsən. gəlir, qonaq kimi də gedirdi. Bəlkə, böyük
– Kimindi? – atan bu sualı elə verir ki, oğul kimi sənə gənəşir, fikrini soruşurlar?
elə bil qardaşın qoyunun kimin olduğunu Qardaşın haqlı kimi ötkəm-ötkəm cavab
bilməlidir, ya da bilir. verir:
