Page 146 - 2017-3
P. 146
De görüm, murdar cəsəd, sənin hörüklərini Leş
Dolayıbmı əlinə?
Toxunubmu son dəfə o ac dodaqlarıyla O yay yadındamı, mənim mələyim,
Qıcanmış dişlərinə? O at yadındamı, mənim balacam?
İndi çox uzaqdasan küçə qeybətlərindən, Gördük ki, ölüsü uzanıb qalıb
Şəhər yalanlarından. Saralmış otların arasındaca.
İndi rahat yat orda, məzarının sirrini Elə çürüyürdü yol qırağında,
Yaxşı qoru, ey insan. İyi götürmüşdü uzaqları da.
Әrin uzaqlardadır, amma yuxusundasan, Qaranlıq küçənin fahişəsitək
Yuxuları şirindi. Aralı qalmışdı ayaqları da.
Necə ki sən əbədi vəfalısısan onun, Günəş od tökürdü leşin üstünə,
Bax o da əsirindi. Ki, külə döndərib yanına çəksin.
Bütöv yaratdığı şeyi təbiət
İndi hissə-hissə canına çəksin.
Albatros
146 Onun skeleti çiçəklər kimi
Bəzən də dənizçilər əylənmək həvəsiylə Elə ağardırdı dişini göyə...
2017 Tutub gəmilərinə gətirirlər quşları: Az qaldı özünü pis hiss edəsən,
Bu yekə albatroslar bir azca bundan qabaq Sən dözə bilmirdin bu murdar iyə.
Baxırdılar yaxından keçən gəmiyə sarı.
Yadındamı, necə sürünürdülər
Bir az qabaq dənizin şahıydılar bu quşlar... O atın qarnının üstündə qurdlar?
Alçalıblar uçulmuş divarlar kimi indi. Milçəklər də gəlib bu ziyafətə,
Nəhəng qanadlarını açırlar yazıq-yazıq Murdar sinə üstdə uçuşurdular.
Qayıqlarda çəkilən avarlar kimi indi.
Onlarla məzələnir gəminin adamları, Şişirdi, köpürdü onun cəsədi,
Adamların əlində indi girinc olublar: Sanki hələ də boy atmaqda idi.
Birisi çubuq soxur açıq dimdiklərinə, Elə bil təzədən gəlmişdi cana,
Biri də yamsılayır axsaq yerişlərini – Bədən böyüməkdə, artmaqda idi.
Bir vaxtlar güclüydülər, indi gülünc olublar.
Şarl Bodler. Şeirlər Dünyaya sehrli səs yayılırdı,
Şair, elə sənin də bəxtin-taleyin budu: Sanki hər tərəfə əsirdi külək.
Buludlarda uçursan, göy əl eləyir sənə. Әlinin havada yellənişiylə
Bu nadanlar içində, bu yerdə yeriməyə Torpağa dən səpən taxılsəpəntək.
O nəhəng qanadların əngəl eləyir sənə.
Bir qancıq qəzəblə baxırdı bizə
Kollar arasından elə həmin gün.
Fürsət gözləyirdi biz uzaqlaşaq,
Bu leşdən ona da bir tikə düşsün.
İndi səninləyəm, gözüm işığı,
Sən də elə bilmə əbədi dağsan...
Dolayıbmı əlinə?
Toxunubmu son dəfə o ac dodaqlarıyla O yay yadındamı, mənim mələyim,
Qıcanmış dişlərinə? O at yadındamı, mənim balacam?
İndi çox uzaqdasan küçə qeybətlərindən, Gördük ki, ölüsü uzanıb qalıb
Şəhər yalanlarından. Saralmış otların arasındaca.
İndi rahat yat orda, məzarının sirrini Elə çürüyürdü yol qırağında,
Yaxşı qoru, ey insan. İyi götürmüşdü uzaqları da.
Әrin uzaqlardadır, amma yuxusundasan, Qaranlıq küçənin fahişəsitək
Yuxuları şirindi. Aralı qalmışdı ayaqları da.
Necə ki sən əbədi vəfalısısan onun, Günəş od tökürdü leşin üstünə,
Bax o da əsirindi. Ki, külə döndərib yanına çəksin.
Bütöv yaratdığı şeyi təbiət
İndi hissə-hissə canına çəksin.
Albatros
146 Onun skeleti çiçəklər kimi
Bəzən də dənizçilər əylənmək həvəsiylə Elə ağardırdı dişini göyə...
2017 Tutub gəmilərinə gətirirlər quşları: Az qaldı özünü pis hiss edəsən,
Bu yekə albatroslar bir azca bundan qabaq Sən dözə bilmirdin bu murdar iyə.
Baxırdılar yaxından keçən gəmiyə sarı.
Yadındamı, necə sürünürdülər
Bir az qabaq dənizin şahıydılar bu quşlar... O atın qarnının üstündə qurdlar?
Alçalıblar uçulmuş divarlar kimi indi. Milçəklər də gəlib bu ziyafətə,
Nəhəng qanadlarını açırlar yazıq-yazıq Murdar sinə üstdə uçuşurdular.
Qayıqlarda çəkilən avarlar kimi indi.
Onlarla məzələnir gəminin adamları, Şişirdi, köpürdü onun cəsədi,
Adamların əlində indi girinc olublar: Sanki hələ də boy atmaqda idi.
Birisi çubuq soxur açıq dimdiklərinə, Elə bil təzədən gəlmişdi cana,
Biri də yamsılayır axsaq yerişlərini – Bədən böyüməkdə, artmaqda idi.
Bir vaxtlar güclüydülər, indi gülünc olublar.
Şarl Bodler. Şeirlər Dünyaya sehrli səs yayılırdı,
Şair, elə sənin də bəxtin-taleyin budu: Sanki hər tərəfə əsirdi külək.
Buludlarda uçursan, göy əl eləyir sənə. Әlinin havada yellənişiylə
Bu nadanlar içində, bu yerdə yeriməyə Torpağa dən səpən taxılsəpəntək.
O nəhəng qanadların əngəl eləyir sənə.
Bir qancıq qəzəblə baxırdı bizə
Kollar arasından elə həmin gün.
Fürsət gözləyirdi biz uzaqlaşaq,
Bu leşdən ona da bir tikə düşsün.
İndi səninləyəm, gözüm işığı,
Sən də elə bilmə əbədi dağsan...
