Page 137 - 2017-3
P. 137
gülüş doğurur. Feygele gülməyimizin tıb həkimə getmirsiniz? Nəhayət, cürətə 137
səbəbini soruşur, biz isə daha ucadan gəlib diş həkiminin qapısını döyürsünüz. 2017
qəhqəhə çəkirik. Məsələ onunla bitir ki, Qapıdakı lövhəni oxuyursunuz: “Filankəs
hər üçümüz baxışırıq və yaxşı bilirik ki, filankəsov, diş həkimi, qəbul: 8-dən 1-ə Şolom Aleyxem. Üç dul qadın
bu, nəyə işarədir. Dillənməsək də, hər və 1-dən 8-ə”... Saata baxıb düşünürsünüz:
şey məlumdur. Sözə ehtiyac yoxdur. Sözlər “Səkkizdən birə, birdən də səkkizə? Hara
yalnız boşboğazlar, qadınlar və vəkillər tələsirəm?”
üçün yaradılıb. Yaxud nə vaxtsa, Bismar-
kın dediyi kimi, sözlər bizə fikirlərimizi Evə qayıdıb yenə ağrıdan qıvrılırsı-
gizlətmək üçün verilib. Bəs heyvanlar, nız... Mən də, Roza da bu hala düşmüşdük.
quşlar və digər məxluqlar sözsüz necə Hər səhər evdən çıxanda qarşıma məq-
keçinir? Ağac böyüyüb kök atır, ot bitir, səd qoyurdum: bu gün həsrətə son qoya-
bəyəm onların dili var? Gözlər, cənab, in- cağam! Әvvəlcə birinci dul qadınla, yəni
san gözləri ayrı bir aləmdir! Gözlərin bir anası ilə danışacağam, sonra... onun
anda söylədiyini, gün ərzində danışıb bi- çöhrəsi qızaracaq, gözlərini aşağı dikib
tirə bilməzsən. Həmin gecə iki dul qadın- deyəcək: “Etiraz etmirəm, məsələni Ro-
la baxışlarımız çox böyük məna kəsb za ilə aydınlaşdırın...” Bu halda, mən bi-
edirdi. Unudulmaz baxışlar idi – bütün rinci dul qadının yanından aralanıb, ikinci
ömrün poeması, bəlkə də, nəğməsi... İti- dul qadının yanına gələcəyəm və deyə-
rilmiş, məhv olmuş üç həyat, sarsılmış üç cəyəm: “Qulaq as, Roza, məsələ belə-
vücud barədə qəmli romans... Başımız dir...” Amma sən saydığını say, gör fələk
gündəlik qayğılara, bizi qarabaqara izlə- nə sayır. Dul qadınların evinə gələn kimi
yən problemlərə elə qarışdı ki, xoşbəxtli- Feygele qarşıma yüyürür, boynumu qu-
yi dadmağa macal tapmadıq, sevgi adlı caqlayıb, hətta eynəyimin şüşəsindən
bulağın suyundan içə bilmədik... “Sevgi” öpür. Xahiş edir ki, bu gün mütləq anası
sözü təsadüfən ağzımdan çıxdı. İnanın, və nənəsi ilə danışım, – onlar, yəqin, mə-
bu sözdən əsla xoşum gəlmir. Niyə? Çünki nim sözümdən çıxmazlar, – oxumaq, oy-
yazarlar bu ilahi sözü elə tez-tez, özü də namaq, rəqs etmək istəmir, əmisi ilə zoo-
yersiz işlədirlər ki, həddindən artıq adilə- parka getməyi arzulayır! Feygele deyir:
şib. “Sevgi” kəlməsi yazıçıların dilində “Orda elə meymunlar var ki, gülməkdən
təhqirə çevrilib. “Sevgi” sözü Tanrıya dua adamın qarnı cırılır!..” İndi bacarırsınız-
kimi səslənməlidir, sözsüz mahnıya bən- sa, uşaqla zooparka gedib meymunlara
zəməlidir, ürəkləri riqqətə gətirən qafiyə- baxmaqdan imtina edin!
siz şeir kimi söylənməlidir. İndikiləri oxu-
yanda sanki adamın boğazında kal ar- “Belə uşaq olar?” – birinci dul qadın
mud qalır... Bəlkə də, mənimlə razılaş- deyinir. “Belə getsə, korlanacaq!” – ikinci
mırsınız, lakin hövsələnizi basın. Çünki dul qadın deyilənləri təsdiqləyir.
ikinci dul qadın barədə əhvalatı bitirirəm.
Həm də sevmirəm ki, mən danışanda Әmi isə dul qadınların narazılığına fi-
kimsə əsnəsin... Deyin, başınıza belə bir kir vermir: uşağı qucağına alıb zooparka,
iş gəlməyib: məsələn, dişiniz bərk ağrıyır, meymunlara baxmağa yollanır... Hər də-
mütləq çəkilməlidir, siz isə günü günə sa- fə ortaya bir əngəl çıxır. Günlər, həftələr,
illər bir-birini əvəz edir, uşaq böyüyür, ar-
tıq elə şeylər var ki, onun yanında danış-
maq olmaz və üçümüz öz aramızda belə
   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142