Page 136 - 2017-3

aziya” qoyub dünyanı dəyişməyə çalışan Yay gecəsi. Qaranlıq səma ağ ləkələ-

bu “ana uşaqlarına” salım? Onlar məni rə bürünüb. İstəyirdim deyim: ulduzlar

hansısa “ekspropriasiya” naminə evimi parlayırdı, bərq vururdu... Amma yadıma

satıb pulu bölməyə məcbur edirlər. Bəl- düşdü ki, hansısa kitabda belə yazıblar,

kə, əmr edəsiniz ki, yüngül əxlaqlı gözəl- özgənin sözlərini təkrar etməyin nə mə-

çələri sevim? Onların qarın doydurmaq- nası? Sizə söyləmişdim ki, təbiət mənzə-

dan, brilyant taxıb göz qamaşdırmaqdan, rələrini təsvir etməyi xoşlamıram. Onsuz

teatra gedib özlərini kişilərə bəyəndirmək- da, bu gözəlliyi sözlə çatdırmaq mümkün

dən başqa, məşğuliyyətləri yoxdur. Ya- deyil! Nə isə, isti, gözəl, ürəkaçan yay

xud saçıkəsik ərsiz qadınları? Әvvəllər gecələrindən biri, hətta şair olmayan ada-

onlara “nihilist” deyirdilər, indi də dönüb mın da qəlbi romantik hislərlə dolur, xə-

“eser”, “kadet” olublar, hərəsi də gözəl bir yalən səmanın sirli ənginliklərinə baş vu-

təxəllüs seçib. Deyirsiniz, köhnə, islah- rursan. Baxışlarını qaranlıq göylərə dikib

olunmaz subay, deyingən və mizantro- seyr edirsən, sənə elə gəlir ki, torpaqla

pam, buna görə də kimsəni bəyənmirəm? səma için-için pıçıldaşır, insanların ilahi

Tutaq ki, belədir, bu, kimə sərfəlidir? De- gözəllik adlandırdığı əbədiyyət haqqında

136 mək belə, harda qalmışdıq? Hə, uşaqda, sakitcə söhbətləşirlər...

Feygeledə, ona olan sevgimizdə. Gecə- Hə, necədir? Təbiət təsvirini bəyəndi-
2017 ni, gündüzü ona sərf edirdik, çünki bu nizmi? Xoşunuza gəlmədi? Özünüz bilən

körpə üçümüzü birləşdirən amilə çevril- məsləhətdir! Səbir edin, bu, hələ hamısı

mişdi, ondan güc və enerji alırdıq, məna- deyil. Sizə böcəklərdən danışmağı unut-

sız və kobud həyatın acılarını bizə unut- dum. Qəribə, iri, qəhvəyi böcəklər, qa-

dururdu. ranlıqda pərvazlanıb vızıldaşır, divara,

Şəxsən mənim üçün uşaq gizli ümid- pəncərəyə, bəzən də döşəməyə çırpılır-

lərin mənbəyi idi. Әgər Rozaya münasi- lar. Yerdə bir az sürünür, sonra qanad ça-

bətimi xatırlasanız, nəyi nəzərdə tutdu- lıb havaya qalxır, dövrə vurur, lampanın

ğumu asanlıqla anlayarsınız. Uşaq böyü- ətrafında uçuşur, yenidən divara, pəncə-

dükcə, qəlbimdəki ümidlər də çiçək açır- rəyə və yerə çırpılır... Beləcə, hər şey ye-

dı: gün gələr, subaylığın daşını ataram, nidən başlayır... Dördümüz də bağçaya

Şolom Aleyxem. Üç dul qadın xoşbəxt və şirin həyatdan kam alaram... açılan artırmada əyləşmişik: mən, Pay-

Bu fikirlərlə yaşayan təkcə mən deyildim, ya, Roza və Feygele. Uşaq böyüyüb, pa-

Payya da ürəyində belə düşünürdü. Hər- yızda dörd yaşı tamam olacaq, amma

çənd bu barədə kəlmə də kəsməmişdik, böyüklər kimi danışır. Sual verməkdən

lakin hər şey günəş kimi aydın idi və də yorulmur. Hər şeyi bilmək istəyir. Sə-

günlərin birində mütləq baş verəcəkdi... ma niyə belədir, torpağı kim yaradıb?

Yəqin, soruşacaqsınız ki, insanlar bir- Gündüzlə gecənin fərqi nədir? Hava niyə

birini ilk baxışdan necə başa düşür? Bu, qaralır, niyə səhər açılır? Anası nənəyə

ona dəlalət edir ki, sizin “psixologiya”dan niyə “ana” deyir? Bəs niyə nənə onun

xəbəriniz var, amma adamları yaxşı tanı- anasını Roza deyə çağırır? Niyə mən

mırsınız... Məsələn, bir mənzərə təsvir onun atası yox, əmisiyəm? Әmi nənəyə

edəcəyəm və görəcəksiniz ki, adamlar baxır, nənə onun anasına baxır və anası

bir-birini yarım kəlmədən necə anlayırlar. bu zaman niyə qızarır?.. Bu, əlbəttə, ümu-