Page 128 - 2017-3

dona girdilər, olmazın hiylə qurdular, ge- oğlana göz süzdürüb üzünə gülən, aya-

dib-gəldilər və nəhayət, məqsədə çatdı- ğını-ayağının üstünə qoyub ətəyini yuxa-

lar. Nə qədər? İstədikləri qədər! Xoşbəxt- rı dartan qızlardan deyildi. İkincisi, bəs

likdən, vaxtında ayıldım və dul qadına mən nəyə lazımam? İmkan vermərəm ki,

dedim: “Kifayətdir! Buna son qoymaq la- hansısa avara Rozaya yaxınlaşıb beynini

zımdır!” Necə deyərlər, bizə qarşı qurul- axmaq fikirlərlə doldursun. Gözümü qırp-

muş bütün tələləri vaxtında aşkara çıxar- madan qol-qabırğasını sındıraram!

dım, amma o, böyük ziyana düşdü. Soru- Bir dəfə Roza ilə kluba bal gecəsinə

şa bilərsiniz ki, bəs mən hara baxırdım? getmişdik, içəri aristokratlarla dolu idi, in-

Məgər hər mürəkkəb vəziyyətdən düzgün di onları burjuaziya adlandırırlar... Gül ba-

çıxış yolu tapmaq asandır? Bəlkə də, siz- lalardan biri gülə-gülə yaxınlaşır, nişastalı

də yaxşı alınardı. Mübahisə etməyəcə- köynəkdə, başı dana başı boyda, ayaqla-

yəm! Üzümə deməsələr də, yəqin, ar- rını cütləşdirib civiltili qız səsi ilə danışır...

xamca deyinirlər: kommersanta bir bax! Mızıltısını anlaya bilmirəm. Rozanı rəqsə

Amma mən halal adamam, başkəsən yox! dəvət edir. Coşub özümdən çıxdım, ona

Düşünürsünüz, ziyana düşmədim? Nə bir toy tutdum ki!.. Yəqin, ömrü boyu mə-

128 deyim, öyünməyin yeri deyil! Bunları söylə- ni xatırlayıb bir daha rəqs etməyəcək!

məkdə məqsədim var: hadisələr bizi elə Roza ilə bu bədbəxtə doyunca güldük!
2017 bir nöqtəyə sürükləyirdi ki, Payya dul hə- Həmin hadisədən sonra oğlanlar yaxşı

yatına, mən isə subaylığa son qoyum. bilirdilər: Roza ilə tanış olmazdan əvvəl

Ona yalnız bir kəlmə deməli idim... cəmi mənə müraciət etməlidirlər, yəni onları

bir kəlmə... Amma demədim! Niyə? Mə- saf-çürük edib son qərarı məhz mən ver-

sələ də elə bundadır. Bax, burda əsl psi- məliyəm. Məni “serber” adlandırırdılar,

xologiya başlayır. “Roza” sərlövhəli yeni yəni cənnətin qapısını qoruyan gözətçi

fəsil!.. Diqqətlə qulaq asın, nəzərinizdən köpək. Xox, qorxdum! Heç bilirsiniz, bütün

heç nə yayınmasın, inanın, bu, uydurul- bunlardan ən çox narahat olan kim idi?

muş roman deyil – həyatdan götürülmüş, Rozanın anası! Mənə deyir: “Oğlanlar siz-

ürək dağlayan, gerçək əhvalatdır... dən qorxub yaxına gəlmirlər.” Soruşuram:

Bilmirəm, deyirlər, hər bir ananın qəl- “Hansı oğlanlar? Onlar oğlan deyil, cin-

Şolom Aleyxem. Üç dul qadın binin dərinliklərində güclü hislər yatır... şeytandır!” Bir dəfə, iki, üç, dörd... tənəni

Qız azacıq boy atan kimi ananın ürəyi dəfələrlə eşidirəm. Bir dəfə məsələ lap

başlayır əsməyə: ‘’Görən, necə olacaq? çox böyüdü. Elə bilirsiniz, bir-birimizdən

Bircə, tezliklə ərə verə bilsəydim...’’ Qızın küsdük? Siz, əlbəttə, arif adamsınız, am-

həndəvərində oğlanlar dolaşmağa başla- ma bu dəfə yanıldınız! Qulaq asın, danı-

yanda ananın sevincinin həddi-hüdudu şım.

olmur. Hər cavan oğlan gözünə gələcək Bir dəfə dul qadının evinə gəlirəm və

namizəd kimi görünür. Amma oğlan ava- görürəm ki, iyirmi-otuz yaşlarında cavan

radır, hiyləgərdir, qumarbazdır, nə bilim, oğlan əyləşib. Bəli, elə adamlar var ki,

nədir, ananı əsla maraqlandırmır! Әmin onların yaşını müəyyən etmək çətindir.

olun, avara və fırıldaqçılar qapımızı Düzü, pis oğlan deyildi – gözəgəlimli, xoş-

döymürdü, çünki, birincisi, Roza hər küçə- sifət, mərhəmətli gözləri, bir sözlə, qüsur

dən keçənlə ünsiyyət quran, tanımadığı tapmaq çətindir. İlk baxışdan xoşuma gəl-