Page 84 - "Xəzər"
P. 84
fİLİP ROT Tərcümə: Mahir N. Qarayev
MÖVHUMATÇI
Leo Zuref salamlaşmaq üçün
qəfildən ağ sütunun arxasından
çıxanda, Eli Pek heyrətdən dik
atıldı. Bir-birinin əlini sıxdılar və Zuref onu
yarıuçuq köhnə malikanəyə dəvət etdi.
Qapının ağzına çatanda, Eli qanrılıb
geriyə baxdı, yamacdakı çəmənliyi, çə-
pərlənmiş yaşıl pöhrəliyi, baxımsız qaranlıq
yolların arxasından Vudenton küçələrində
fənərlərin necə yanıb-sönməsini, sayrış-
masını gördü. Eliyə elə gəldi ki, Kouç-
84 Haus-roud boyunca sıralanmış mağaza-
ların sarı işıqları şəhərlilərin ona ötürdüyü
2016 gizli siqnallardır: “Eli, sən o Zurefə bizim
mövqeyimizi başa sal. Bizim icmamız
müasirdir. Bizim ailələrimiz var, Eli, biz
filip Rot. Mövhumatçı vergi ödəyirik…” Arxasında əyləşdiyi boş stol onu yarıyacan
Bütün bu ağır tapşırıqlarla, öhdəliklərlə, udduğundan adama elə gəlirdi ki, sanki
kresloda yox, döşəmədə oturub. Boş
iltimaslarla yüklənmiş Eli Pek yorğun və stoldan başqa otaqda heç bir şey yox idi.
donuq nəzərlərlə Zurefə baxırdı. Nə rəflərdə kitab vardı, nə döşəmədə
xalı, nə də iri laylı pəncərələrdə pərdə.
– Bildiyim qədər, siz bütün günü Eli danışmağa başlayanda Zuref ayağa
işləyirsiz, – Zuref portfelli hüquqşünası durdu, gedib pəncərəni açdı.
rütubətli hollda müşayiət edərkən dedi.
– Maydı, amma avqust kimidir, – dedi.
– Ən ağır iş yoldur, – Elinin dabanlı Eli arxasını ona çevirib dayanmış
çəkməsinin çatlaq mərmər döşəmədə Zurefin başında qara həlqə gördü; Zurefin
qopardığı səsə görə bərkdən danışırdı. – təpəsi yoxa çıxmışdı! O, toranlığın içiylə –
Gündə üç saat vaxt aparır… Mən sizin qəndildə lampa yox idi – stola tərəf gəlirdi
yanınıza birbaşa qatardan gəlirəm. və birdən Eli bunun təsək olduğunu anladı.
Zuref kibrit çəkib şamı yandırdı, bayırda
İçəri keçəndə Zuref qaranlıq otağın oynayan uşaqların səs-küyü açıq
qapısını taybatay açdı. Eli söykənəcəyi pəncərədən içəri doldu. Bəlkə Zuref Elinin
arfaya bənzəyən kresloda əyləşdi; bu çığırtıları eşitməsi üçün pəncərəni
gözlənildiyinin əksinə olaraq, kreslo çox qəsdən açmışdı?
da yumşaq deyildi, oturanda sümüklü – Hə-hə, – o dedi. – Mən sizin məktu-
yanını əzdi. Ağrı onu gümrahlaşdırıb, işə bunuzu almışam.
qayıtmağa məcbur elədi. Zuref daz idi,
pırpız qaşları vardı, hər şeydən göründüyü
kimi, vaxtilə yetərincə kök olmuşdu.
MÖVHUMATÇI
Leo Zuref salamlaşmaq üçün
qəfildən ağ sütunun arxasından
çıxanda, Eli Pek heyrətdən dik
atıldı. Bir-birinin əlini sıxdılar və Zuref onu
yarıuçuq köhnə malikanəyə dəvət etdi.
Qapının ağzına çatanda, Eli qanrılıb
geriyə baxdı, yamacdakı çəmənliyi, çə-
pərlənmiş yaşıl pöhrəliyi, baxımsız qaranlıq
yolların arxasından Vudenton küçələrində
fənərlərin necə yanıb-sönməsini, sayrış-
masını gördü. Eliyə elə gəldi ki, Kouç-
84 Haus-roud boyunca sıralanmış mağaza-
ların sarı işıqları şəhərlilərin ona ötürdüyü
2016 gizli siqnallardır: “Eli, sən o Zurefə bizim
mövqeyimizi başa sal. Bizim icmamız
müasirdir. Bizim ailələrimiz var, Eli, biz
filip Rot. Mövhumatçı vergi ödəyirik…” Arxasında əyləşdiyi boş stol onu yarıyacan
Bütün bu ağır tapşırıqlarla, öhdəliklərlə, udduğundan adama elə gəlirdi ki, sanki
kresloda yox, döşəmədə oturub. Boş
iltimaslarla yüklənmiş Eli Pek yorğun və stoldan başqa otaqda heç bir şey yox idi.
donuq nəzərlərlə Zurefə baxırdı. Nə rəflərdə kitab vardı, nə döşəmədə
xalı, nə də iri laylı pəncərələrdə pərdə.
– Bildiyim qədər, siz bütün günü Eli danışmağa başlayanda Zuref ayağa
işləyirsiz, – Zuref portfelli hüquqşünası durdu, gedib pəncərəni açdı.
rütubətli hollda müşayiət edərkən dedi.
– Maydı, amma avqust kimidir, – dedi.
– Ən ağır iş yoldur, – Elinin dabanlı Eli arxasını ona çevirib dayanmış
çəkməsinin çatlaq mərmər döşəmədə Zurefin başında qara həlqə gördü; Zurefin
qopardığı səsə görə bərkdən danışırdı. – təpəsi yoxa çıxmışdı! O, toranlığın içiylə –
Gündə üç saat vaxt aparır… Mən sizin qəndildə lampa yox idi – stola tərəf gəlirdi
yanınıza birbaşa qatardan gəlirəm. və birdən Eli bunun təsək olduğunu anladı.
Zuref kibrit çəkib şamı yandırdı, bayırda
İçəri keçəndə Zuref qaranlıq otağın oynayan uşaqların səs-küyü açıq
qapısını taybatay açdı. Eli söykənəcəyi pəncərədən içəri doldu. Bəlkə Zuref Elinin
arfaya bənzəyən kresloda əyləşdi; bu çığırtıları eşitməsi üçün pəncərəni
gözlənildiyinin əksinə olaraq, kreslo çox qəsdən açmışdı?
da yumşaq deyildi, oturanda sümüklü – Hə-hə, – o dedi. – Mən sizin məktu-
yanını əzdi. Ağrı onu gümrahlaşdırıb, işə bunuzu almışam.
qayıtmağa məcbur elədi. Zuref daz idi,
pırpız qaşları vardı, hər şeydən göründüyü
kimi, vaxtilə yetərincə kök olmuşdu.
