Page 212 - "Xəzər"
P. 212
Samoylov bu qaravəlliyə şərh verməyə Onun bitib-tükənməyən qayğılardan
son qoydu. qırış-qırış olmuş aktyor sifətində bir anlığa
– Salam, Viktor! – Zolotuxin onu görüb, işgüzar ifadə yarandı. O, yenidən Samoylo-
ayağa qalxdı. Samoylov bədii rəhbərin va tərəf çevrildi. Bu dəfə bədii rəhbərin
kitab satışı ilə məşğul olduğu üçün özünü üzünə Bumbaraşın təravətli gülüşü qon-
naqolay hiss etdiyini sezib tez-tələsik muşdu.
görüşdü, bir-birinə kitab hədiyyə etdilər – Dayan, Valeri, Yuri Petroviçin telefon
və inzibatçının otağına keçdilər. Bilet nömrəsini mənə verə bilərsən?
məsələsi əlüstü həll olundu, artıq vidalaşa – Əlbəttə. Amma indi yox, SMS-lə
bilərdilər, ancaq Samoylov ayaq saxlayıb, göndərərəm, yaxşı?
Lübimov haqqında soruşdu: – Sağ ol, gözləyəcəyəm.
– Şef necədir, Valeri? – Hələlik, dostum, səni görmək xoş
– Yaxşı deyil. Ürəyi ağrıyır. “Sklif”ə idi.
yerləşdirmək istəyirlər, təmirə ehtiyacı var. Onlar qucaqlaşıb ayrıldılar. Zolotuxin
Bolşoy Teatrla danışıb, “Knyaz İqor”u səh- üstünə kitablar qoyulmuş stolun yanından
nələşdirəcək. ötəndə, qarderobçu qadına pıçıldadı:
212 – Onu bayaq gördüm, – Samoylov – Kitabları yığışdırın, sonra sizdən
dedi. götürərəm.
2016 – Harada? – Zolotuxin, hətta ətrafına
göz gəzdirdi, sanki Kumir onun icazəsi
olmadan, gizlicə tamaşa zalına keçmişdi. ***
– Burada, Yuxarı Radişşevskayada, Axşamüstü Samoylov televiziya xə-
maşınla keçib gedirdi. bərlərindən öyrəndi ki, Lübimovu ürək
– Əminsən? çatışmazlığı diaqnozu ilə xəstəxanaya
– Hə. Məni başıyla salamladı da. yerləşdiriblər. İlk dəqiqələrdə Samoylova
– Deməli, tanıyıb. elə gəldi, hər şeyin sonu çatıb. Həmin
Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım – Hə. axşam çoxdan bəri yaxın münasibətdə
– Görəsən, niyə gəlibmiş? Bəlkə, teatra olduğu bir aktrisaya zəng vurdu. Aktrisa
da girib… – Zolotuxin bir anlıq fikrə getdi, dedi ki, Lübimovu “Sklif”ə yerləşdiriblər.
sonra sanki Samoylovun burada olduğunu – Deyirlər, qorxulu heç nə yoxdur.
xatırlayıb, gözlənilmədən dedi: – Şef sənin – Onunla görüşmək istərdim, – bu fikir
xətrini istəyirdi. Düzdür, onunçün “birinci”, Samoylovun özü üçün də gözlənilməz
“ikinci”, “üçüncü” dərəcəli aktyorlar yox oldu. Əvvəllər Kumirlə görüşməkdən
idi. Vısotski vardı, ondan sonra “biz” çəkinirdi, indi isə birdən-birə başa düşdü
gəlirdik. Öz kitabında belə də yazıb: “MƏN, ki, onunla bir daha danışmasa, bunu
BİZ, ONLAR”. özünə bağışlamayacaq.
– Elə demə, Valeri, o, sənin də xətrini – Əlbəttə, görüş. Sən dava-dalaş sa-
istəyirdi. lanların içində deyildin. Çoxdan çıxıb
– Mən deyərdim: həm elə, həm də getmisən, o, səndən inciyib eləməyib ki!
belə. İndi bu söz-söhbətin yeri deyil. Öy- – Məndə onun söhbətləri yazılmış üç
rənmək lazımdır, görək, burada neyləyir- kaset var. Bolqarıstanda qastrolda olarkən
miş? Bəlkə qayıtmaq fikrinə düşüb? yazdırmışam.
son qoydu. qırış-qırış olmuş aktyor sifətində bir anlığa
– Salam, Viktor! – Zolotuxin onu görüb, işgüzar ifadə yarandı. O, yenidən Samoylo-
ayağa qalxdı. Samoylov bədii rəhbərin va tərəf çevrildi. Bu dəfə bədii rəhbərin
kitab satışı ilə məşğul olduğu üçün özünü üzünə Bumbaraşın təravətli gülüşü qon-
naqolay hiss etdiyini sezib tez-tələsik muşdu.
görüşdü, bir-birinə kitab hədiyyə etdilər – Dayan, Valeri, Yuri Petroviçin telefon
və inzibatçının otağına keçdilər. Bilet nömrəsini mənə verə bilərsən?
məsələsi əlüstü həll olundu, artıq vidalaşa – Əlbəttə. Amma indi yox, SMS-lə
bilərdilər, ancaq Samoylov ayaq saxlayıb, göndərərəm, yaxşı?
Lübimov haqqında soruşdu: – Sağ ol, gözləyəcəyəm.
– Şef necədir, Valeri? – Hələlik, dostum, səni görmək xoş
– Yaxşı deyil. Ürəyi ağrıyır. “Sklif”ə idi.
yerləşdirmək istəyirlər, təmirə ehtiyacı var. Onlar qucaqlaşıb ayrıldılar. Zolotuxin
Bolşoy Teatrla danışıb, “Knyaz İqor”u səh- üstünə kitablar qoyulmuş stolun yanından
nələşdirəcək. ötəndə, qarderobçu qadına pıçıldadı:
212 – Onu bayaq gördüm, – Samoylov – Kitabları yığışdırın, sonra sizdən
dedi. götürərəm.
2016 – Harada? – Zolotuxin, hətta ətrafına
göz gəzdirdi, sanki Kumir onun icazəsi
olmadan, gizlicə tamaşa zalına keçmişdi. ***
– Burada, Yuxarı Radişşevskayada, Axşamüstü Samoylov televiziya xə-
maşınla keçib gedirdi. bərlərindən öyrəndi ki, Lübimovu ürək
– Əminsən? çatışmazlığı diaqnozu ilə xəstəxanaya
– Hə. Məni başıyla salamladı da. yerləşdiriblər. İlk dəqiqələrdə Samoylova
– Deməli, tanıyıb. elə gəldi, hər şeyin sonu çatıb. Həmin
Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım – Hə. axşam çoxdan bəri yaxın münasibətdə
– Görəsən, niyə gəlibmiş? Bəlkə, teatra olduğu bir aktrisaya zəng vurdu. Aktrisa
da girib… – Zolotuxin bir anlıq fikrə getdi, dedi ki, Lübimovu “Sklif”ə yerləşdiriblər.
sonra sanki Samoylovun burada olduğunu – Deyirlər, qorxulu heç nə yoxdur.
xatırlayıb, gözlənilmədən dedi: – Şef sənin – Onunla görüşmək istərdim, – bu fikir
xətrini istəyirdi. Düzdür, onunçün “birinci”, Samoylovun özü üçün də gözlənilməz
“ikinci”, “üçüncü” dərəcəli aktyorlar yox oldu. Əvvəllər Kumirlə görüşməkdən
idi. Vısotski vardı, ondan sonra “biz” çəkinirdi, indi isə birdən-birə başa düşdü
gəlirdik. Öz kitabında belə də yazıb: “MƏN, ki, onunla bir daha danışmasa, bunu
BİZ, ONLAR”. özünə bağışlamayacaq.
– Elə demə, Valeri, o, sənin də xətrini – Əlbəttə, görüş. Sən dava-dalaş sa-
istəyirdi. lanların içində deyildin. Çoxdan çıxıb
– Mən deyərdim: həm elə, həm də getmisən, o, səndən inciyib eləməyib ki!
belə. İndi bu söz-söhbətin yeri deyil. Öy- – Məndə onun söhbətləri yazılmış üç
rənmək lazımdır, görək, burada neyləyir- kaset var. Bolqarıstanda qastrolda olarkən
miş? Bəlkə qayıtmaq fikrinə düşüb? yazdırmışam.
