Page 213 - "Xəzər"
P. 213
– Hə, yadımdadır. Oraya Türkiyədən görəcəyik, əclafın birisi götürüb, elə şeylər 213
sonra getmişdik. Sən bizi sərhəddə yazıb ki, “mif”dən başqa heç nə qalmayıb. 2016
qarşıladın. Ah, gözəl günlər idi! Axı həmin Gör Vısotskinin adı ətrafında nə qədər
qastrol sənin köməyinlə baş tutmuşdu, – avara, yaltaq, yaramaz insan dolaşır. Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
o, gülə-gülə əlavə etdi, – Bolqarıstandan Ağıllarına gələni yazırlar! Bu film də bir
aldığım “Taqanka” arağını hələ də saxla- yandan – işə bax, oğul öz atasını, böyük
yıram. şairi yalnız narkoman kimi görür.
Biabırçılıqdır! Gözəl aktyoru bədheybət-
– Afərin! Mənim şüşəm çoxdan boşa- eybəcərə çevirdilər, bütün Rusiyada
lıb, – Samoylov etiraf etdi, – onda arvadımla abırdan saldılar. Bu ləkədən qurtulmaq
mən həftə yarım onunla qonşu olduq. Meh- mümkün deyil. Filmdə, bir dənə də olsun,
manxanada yanaşı nömrələrdə qalırdıq. abırlı obraz yoxdur. Volodyanı qarşılıqsız
Hər səhər eşidirdim: “Samoylov, harda- olaraq özününküləşdiriblər. Hər şeyini
san?” Onun haqqında kitab yazırdım, 42 silib-süpürüb atıblar, ondan heykəl dü-
səhifəsini yazıb, atdım. zəldiblər. Amma pulunun qədrini bilmədən,
necə yaşadığını, necə işlədiyini heç
– Niyə? dillərinə də gətirmirlər, – qadın içini çəkib
– Çünki mənim yazmağım teatr zalına kiridi.
şalvarsız girmək kimi bir şeydir. Həm də
birinci şəxsin adından yazırdım deyə, – Burada təəccüblü nə var ki? – Sa-
“mən, mən”siz ötüşmək olmurdu. Mənim moylov onun sözünə qüvvət verdi, – öz
dövrüm keçib, kitab çıxandan sonra atasına zülm eləyən nə qədər adam var…
deyəcəkdilər ki, “bu yaşıötmüş şagird” nə II Nikolayın Peterburqda öz atasına – III
cəsarətlə nəhəng haqqında yazır. Aleksandra qoydurduğu heykəl begemota
– Mütləq deyəcəkdilər. Belə şeylərə oxşamırmı?
hazır olmaq lazımdır. Bu gün kollektivdə
bir-birini söyüb-yamanlayanların əlindən – Vitya, tələsmək lazımdır! – Qadın
tərpənmək olmur, teatrı xilas etmək üçün əvvəlki mövzuya qayıtdı. – Bizim şef da-
iş görmək lazım gələndə isə adam hidir. Yadındadır, o, “Üç bacı”dan götürdüyü
tapmırsan. Həm də, sən niyə yaşıötmüş ifadəni təkrarlamaqdan doymurdu: “Biz
olursan? Teatrın yaxşı vaxtlarında, öz yaşamalıyıq, yaşamalıyıq, nə gözəl
xoşunla çıxıb getmisən, Lübimovun musiqidir”. O, bizim hamımıza gün ağlayıb,
zəmanəti və tövsiyəsi ilə Akademik Teatrda karyera qurmağımıza kömək eləyib. Bəs
baş rejissor işləmisən, Ədəbiyyat İnstitu- biz neyləmişik? Onu satmışıq, yarı yolda
tunda Rozovdan dərs almısan, yazıçı ol- qoymuşuq.
musan. Bəyəm bu, azdır? Cəfəng şeylər
danışırsan, Viktor, bunu səndən gözlə- – Sizə nə olmuşdu, bunu izah eləyə
məzdim. Sən əvvəlcə yaz, sonra şübhəyə bilərsən? Bütün bunlar niyə baş verdi
düşərsən. axı?
– Əlimdə təcili işlər var, düzdür,
nəşriyyat müflis olub, şərtlər dəyişdirilib, – Ukrayna hadisələri niyə baş verdi?
amma… Hamı hər şeyi görürdü, amma heç kəs
– Lap yaxşı da. Hər günün öz hesabı heç nə eləmirdi. Bu da nəticə – dava-qır-
var. Onun da yaşı doxsanı ötüb. Bir də ğın başladı. Bəs 90-cı illərdə Sovet İttifaqını
necə itirdik? Bu da elə! Hər şey gözümüz
önündə baş verdi, amma elə bil hamı kor
sonra getmişdik. Sən bizi sərhəddə yazıb ki, “mif”dən başqa heç nə qalmayıb. 2016
qarşıladın. Ah, gözəl günlər idi! Axı həmin Gör Vısotskinin adı ətrafında nə qədər
qastrol sənin köməyinlə baş tutmuşdu, – avara, yaltaq, yaramaz insan dolaşır. Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
o, gülə-gülə əlavə etdi, – Bolqarıstandan Ağıllarına gələni yazırlar! Bu film də bir
aldığım “Taqanka” arağını hələ də saxla- yandan – işə bax, oğul öz atasını, böyük
yıram. şairi yalnız narkoman kimi görür.
Biabırçılıqdır! Gözəl aktyoru bədheybət-
– Afərin! Mənim şüşəm çoxdan boşa- eybəcərə çevirdilər, bütün Rusiyada
lıb, – Samoylov etiraf etdi, – onda arvadımla abırdan saldılar. Bu ləkədən qurtulmaq
mən həftə yarım onunla qonşu olduq. Meh- mümkün deyil. Filmdə, bir dənə də olsun,
manxanada yanaşı nömrələrdə qalırdıq. abırlı obraz yoxdur. Volodyanı qarşılıqsız
Hər səhər eşidirdim: “Samoylov, harda- olaraq özününküləşdiriblər. Hər şeyini
san?” Onun haqqında kitab yazırdım, 42 silib-süpürüb atıblar, ondan heykəl dü-
səhifəsini yazıb, atdım. zəldiblər. Amma pulunun qədrini bilmədən,
necə yaşadığını, necə işlədiyini heç
– Niyə? dillərinə də gətirmirlər, – qadın içini çəkib
– Çünki mənim yazmağım teatr zalına kiridi.
şalvarsız girmək kimi bir şeydir. Həm də
birinci şəxsin adından yazırdım deyə, – Burada təəccüblü nə var ki? – Sa-
“mən, mən”siz ötüşmək olmurdu. Mənim moylov onun sözünə qüvvət verdi, – öz
dövrüm keçib, kitab çıxandan sonra atasına zülm eləyən nə qədər adam var…
deyəcəkdilər ki, “bu yaşıötmüş şagird” nə II Nikolayın Peterburqda öz atasına – III
cəsarətlə nəhəng haqqında yazır. Aleksandra qoydurduğu heykəl begemota
– Mütləq deyəcəkdilər. Belə şeylərə oxşamırmı?
hazır olmaq lazımdır. Bu gün kollektivdə
bir-birini söyüb-yamanlayanların əlindən – Vitya, tələsmək lazımdır! – Qadın
tərpənmək olmur, teatrı xilas etmək üçün əvvəlki mövzuya qayıtdı. – Bizim şef da-
iş görmək lazım gələndə isə adam hidir. Yadındadır, o, “Üç bacı”dan götürdüyü
tapmırsan. Həm də, sən niyə yaşıötmüş ifadəni təkrarlamaqdan doymurdu: “Biz
olursan? Teatrın yaxşı vaxtlarında, öz yaşamalıyıq, yaşamalıyıq, nə gözəl
xoşunla çıxıb getmisən, Lübimovun musiqidir”. O, bizim hamımıza gün ağlayıb,
zəmanəti və tövsiyəsi ilə Akademik Teatrda karyera qurmağımıza kömək eləyib. Bəs
baş rejissor işləmisən, Ədəbiyyat İnstitu- biz neyləmişik? Onu satmışıq, yarı yolda
tunda Rozovdan dərs almısan, yazıçı ol- qoymuşuq.
musan. Bəyəm bu, azdır? Cəfəng şeylər
danışırsan, Viktor, bunu səndən gözlə- – Sizə nə olmuşdu, bunu izah eləyə
məzdim. Sən əvvəlcə yaz, sonra şübhəyə bilərsən? Bütün bunlar niyə baş verdi
düşərsən. axı?
– Əlimdə təcili işlər var, düzdür,
nəşriyyat müflis olub, şərtlər dəyişdirilib, – Ukrayna hadisələri niyə baş verdi?
amma… Hamı hər şeyi görürdü, amma heç kəs
– Lap yaxşı da. Hər günün öz hesabı heç nə eləmirdi. Bu da nəticə – dava-qır-
var. Onun da yaşı doxsanı ötüb. Bir də ğın başladı. Bəs 90-cı illərdə Sovet İttifaqını
necə itirdik? Bu da elə! Hər şey gözümüz
önündə baş verdi, amma elə bil hamı kor
