Page 215 - "Xəzər"
P. 215
*** Yaxşı başlanğıc 215
Samoylov, Lübanın məsləhətini din- 2016
ləyib, əlindəki işi kənara qoydu və yarımçıq Məşhur Şukin teatr məktəbi Vaxtanqov
saxladığı qırx iki səhifənin üzərinə qayıtdı. döngəsinin qurtaracağında, teatr isə Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
Yazdıqlarını bir daha gözdən keçirdi – əvvəlində yerləşirdi. Uzun illər boyu
xoşuna gəlmədi. Yazının əvvəli istedadlı insanlar bir binadan o birisinə
alınmamışdı – teatrın yaranma tarixi barədə keçərək, Stanislavskinin həyatdan erkən
fəsil əlavə olunmalıydı. köçmüş şagirdi Vaxtanqovun işini ləyaqətlə
Samoylov teatrın yaranma tarixi barədə davam etdirirdilər.
elə də çox şey bilmirdi, yalnız adda-budda
eşitdiyi söhbətlərə isə ümid etmək olmazdı. Məktəbə yaxınlaşanda Kumir “Mos-
Burada hər şeyi bilən Dupakın köməyi kviç”i yolun kənarına çəkdi, maşından
lazım idi. Taqanka Teatrının ilk direktoru çıxıb, ətrafa göz gəzdirdi və çiyinlərini
Nikolay Lukyanoviç Dupakla münasibətləri düzəltdi. Uzun müddət sükan arxasında
çox yaxşıydı. Son illərdə Samoylov məşhur oturduqdan sonra, beləcə, qıvraq hərəkətlə
direktorun, demək olar, bütün ad günlərində maşından çıxıb qəddini düzəltməyi və vü-
iştirak etmişdi. Çox düşünüb-daşınmadan cudunu nümayiş etdirməyi xoşlayırdı.
Nikolay Lukyanoviçə zəng elədi. Sən demə,
Dupak da xəstəxanadaymış. Onun müalicə O, ortaboy, enlikürək bir adam idi,
olunduğu xəstəxana, hardasa, Rusiya Ordu boy-buxunundan ciddiyyət yağırdı, qara
Teatrının olduğu tərəflərdəydi. O, hansısa qaraçı gözləri və çallaşmış gur saçları o
psixo-nevroloji xəstəxanada müalicə alırdı. dəqiqə diqqət çəkirdi. Artıq çoxdandı ki,
Samoylov içəriyə çətinliklə keçə bildi. Vaxtanqov Teatrının ulduzu və tanınmış
Nəhayət, bütün maneələri dəf edib, Nikolay kinoaktyor idi.
Lukyanoviçin palatasına gəldi. Palataya
girər-girməz “Sony” diktofonunu işə saldı. Girişin önündə siqaret çəkən tələbələr
Lübimovla görüşü barədə heç nə demədi. Lübimovu görən kimi özlərini yığışdırıb,
Çünki bu məlumatı onun necə qarşı- ehtiramla gülümsədilər. Lübimov da öz
layacağını bilmirdi – Nikolay Lukyanoviç, növbəsində “Kuban kazakları” filmindəki
birinci onun yanına gəlmədiyinə görə Sa- obrazsayağı gülümsünüb, onları salamladı
moylovdan inciyə bilərdi. Söhbət uzandı. və içəri keçdi.
Təxminən iki saat yarım. Söhbətin sonunda
Nikolay Lukyanoviç, Samoylovun ürəyini Kumir qısa gödəkcəsini çıxarıb qarde-
ələ ala bildi. Vidalaşıb ayrılarkən ona dedi: roba verdi, yolüstü tanış tələbə qızın belini
Bilirsən, Viktor, mənim bütün incikliyim, çimdiklədi, sürahidən tuta-tuta (ayağının
umu-küsüm Yuri Petroviçlə birgə elədik- sınığı sağalmışdı) pillələri qalxmağa baş-
lərimizin yanında heç nədir. Lübimov ol- ladı. Bu gün GZ-də (gimnastika zalı) ka-
masaydı, Taqanka Teatrı da olmayacaqdı. fedraya diplom tamaşasını, daha doğrusu,
Biz ona həyatımız boyu minnətdar olma- ali teatr məktəblərində deyildiyi kimi, kurs
lıyıq. Bizim hamımız böyük Əfsanənin bir işini nümayiş etdirməliydi. Yarım il əvvəl
parçasıyıq və onun yaranmasında hərənin o – məktəbin baş müəllimi, öz tələbələri
öz payı var. ilə birlikdə tamaşadan bir parçanı hazır-
lamış və diplom işini səhnələşdirmək üçün
icazə almışdı. Hiss edirdi ki, Bertold Brextin
“Sezuanlı xeyirxah” tamaşası bir növ onun
taleyinə çevriləcək, teatr həyatının mühüm
mərhələsi kimi yadda qalacaq.
Samoylov, Lübanın məsləhətini din- 2016
ləyib, əlindəki işi kənara qoydu və yarımçıq Məşhur Şukin teatr məktəbi Vaxtanqov
saxladığı qırx iki səhifənin üzərinə qayıtdı. döngəsinin qurtaracağında, teatr isə Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım
Yazdıqlarını bir daha gözdən keçirdi – əvvəlində yerləşirdi. Uzun illər boyu
xoşuna gəlmədi. Yazının əvvəli istedadlı insanlar bir binadan o birisinə
alınmamışdı – teatrın yaranma tarixi barədə keçərək, Stanislavskinin həyatdan erkən
fəsil əlavə olunmalıydı. köçmüş şagirdi Vaxtanqovun işini ləyaqətlə
Samoylov teatrın yaranma tarixi barədə davam etdirirdilər.
elə də çox şey bilmirdi, yalnız adda-budda
eşitdiyi söhbətlərə isə ümid etmək olmazdı. Məktəbə yaxınlaşanda Kumir “Mos-
Burada hər şeyi bilən Dupakın köməyi kviç”i yolun kənarına çəkdi, maşından
lazım idi. Taqanka Teatrının ilk direktoru çıxıb, ətrafa göz gəzdirdi və çiyinlərini
Nikolay Lukyanoviç Dupakla münasibətləri düzəltdi. Uzun müddət sükan arxasında
çox yaxşıydı. Son illərdə Samoylov məşhur oturduqdan sonra, beləcə, qıvraq hərəkətlə
direktorun, demək olar, bütün ad günlərində maşından çıxıb qəddini düzəltməyi və vü-
iştirak etmişdi. Çox düşünüb-daşınmadan cudunu nümayiş etdirməyi xoşlayırdı.
Nikolay Lukyanoviçə zəng elədi. Sən demə,
Dupak da xəstəxanadaymış. Onun müalicə O, ortaboy, enlikürək bir adam idi,
olunduğu xəstəxana, hardasa, Rusiya Ordu boy-buxunundan ciddiyyət yağırdı, qara
Teatrının olduğu tərəflərdəydi. O, hansısa qaraçı gözləri və çallaşmış gur saçları o
psixo-nevroloji xəstəxanada müalicə alırdı. dəqiqə diqqət çəkirdi. Artıq çoxdandı ki,
Samoylov içəriyə çətinliklə keçə bildi. Vaxtanqov Teatrının ulduzu və tanınmış
Nəhayət, bütün maneələri dəf edib, Nikolay kinoaktyor idi.
Lukyanoviçin palatasına gəldi. Palataya
girər-girməz “Sony” diktofonunu işə saldı. Girişin önündə siqaret çəkən tələbələr
Lübimovla görüşü barədə heç nə demədi. Lübimovu görən kimi özlərini yığışdırıb,
Çünki bu məlumatı onun necə qarşı- ehtiramla gülümsədilər. Lübimov da öz
layacağını bilmirdi – Nikolay Lukyanoviç, növbəsində “Kuban kazakları” filmindəki
birinci onun yanına gəlmədiyinə görə Sa- obrazsayağı gülümsünüb, onları salamladı
moylovdan inciyə bilərdi. Söhbət uzandı. və içəri keçdi.
Təxminən iki saat yarım. Söhbətin sonunda
Nikolay Lukyanoviç, Samoylovun ürəyini Kumir qısa gödəkcəsini çıxarıb qarde-
ələ ala bildi. Vidalaşıb ayrılarkən ona dedi: roba verdi, yolüstü tanış tələbə qızın belini
Bilirsən, Viktor, mənim bütün incikliyim, çimdiklədi, sürahidən tuta-tuta (ayağının
umu-küsüm Yuri Petroviçlə birgə elədik- sınığı sağalmışdı) pillələri qalxmağa baş-
lərimizin yanında heç nədir. Lübimov ol- ladı. Bu gün GZ-də (gimnastika zalı) ka-
masaydı, Taqanka Teatrı da olmayacaqdı. fedraya diplom tamaşasını, daha doğrusu,
Biz ona həyatımız boyu minnətdar olma- ali teatr məktəblərində deyildiyi kimi, kurs
lıyıq. Bizim hamımız böyük Əfsanənin bir işini nümayiş etdirməliydi. Yarım il əvvəl
parçasıyıq və onun yaranmasında hərənin o – məktəbin baş müəllimi, öz tələbələri
öz payı var. ilə birlikdə tamaşadan bir parçanı hazır-
lamış və diplom işini səhnələşdirmək üçün
icazə almışdı. Hiss edirdi ki, Bertold Brextin
“Sezuanlı xeyirxah” tamaşası bir növ onun
taleyinə çevriləcək, teatr həyatının mühüm
mərhələsi kimi yadda qalacaq.
