Page 169 - "Xəzər"
P. 169
ışır, sağlamlığı da pis deyil, ancaq tərs-tərs üzümə baxacaq. Ağzını açıb bir 169
anam əslində yaşamır, ata! Anamın həyatı söz də deməyəcək, amma bilirəm ki, səni 2016
sənin gedişinlə söndü. Bilirsən, sənin nə zaman, harada, necə gördüyümü dü-
arxandan bir damla göz yaşı da tökmədi. şünəcək. Sənin haqqında ona danışma- Osman Çeviksoy. Atamı gördüm
Neçə ildir ki, səndən bir kəlmə də olsa ğımı istəsə də, özünü o yerə qoymayacaq.
danışmır. “Lobyanı ətlə bişirsəm, ac “Atamı keçən həftə Qızılayda yeni açılan
qalardı”, – demir. “Ayranın süzmə qatıqdan bir mağazanın vitrininin qabağında gördüm.
olanını sevirdi”, – demir. “Mən yanında Heç dəyişməmişdi, bizi buraxıb getdiyi
olmayanda xörəyi yeməyi bir yana, heç kimiydi”, – desəm, bir bəhanə taparaq
süfrəyə də oturmazdı”, – demir. “Gəlin qalxıb otağına, mətbəxə, balkona, ya da
gələndə gənc qızdım, məni döymədi, qonşuya gedəcək. Guya səninlə maraq-
söymədi, məni heç incitmədi”, – demir. lanmır, ancaq dəqiq bilirəm ki, içində da-
Anam sənin haqqında bir kəlmə də nışıb-danışmadığımızı, səni evə çağırıb-
danışmadı, ata! Biz sənin haqqında söhbət çağırmadığımı, əgər çağırdımsa, niyə
açanda hər zaman mövzunu dəyişdirərdi. gəlmədiyini düşünəcək. “Qəfildən göz-
Qəfil gedişinlə anamı küsdürdün, ata! gözə gələndə həyəcanımdan çaşıb qal-
Anamı ancaq özünə, bizə, yan-yörəsinə dım, necə hərəkət edəcəyimi bilmədim,
deyil, həyata da küsdürdün sən. Elə hey əllərimlə üzümü örtdüm, ana. Əllərimi
“Yalan dünya” deyib durur. Yəni bunların üzümdən çəkəndə, gözlərimi açanda, o,
hamısı yalan idimi, ay ata? yoxa çıxmışdı artıq. Vitrinə baxan hər kəs
oradaydı. Bir tək o yoxuydu”. Az əvvəl
Hər şey yalan belə olsa, iyirmi yeddi il durduğum yerdən güzgülərlə bəzənmiş
sonra ilk dəfə Qızılayda yeni açılmış bir vitrinə təkrar baxdım desəm belə, sonra-
mağazanın vitrininin qabağında səni gör- sını gətirə bilmərəm, danışmağa gücüm
düyüm yalan deyil. Göz-gözə baxışmamız çatmaz. “Atam yenə də qarşımdaydı, güz-
yalan deyil. Əllərimi üzümdən çəkdiyim günün içindəydi və mənə baxırdı. Göz-
an səni görə bilmədiyim də yalan deyil, gözə gəldik və bu dəfə xeyli bir-birimizi
ata! Həqiqətdi! süzdük”, – deyə bilmərəm.
Anama bunu danışmadım, bilirsən ni- Necə deyim axı, ata?
yə, ay ata? Ağır yük altında buraxıb get- Çünki güzgünün içindən sən deyildin
diyin, səni uçan quşa, əsən yelə əsirgəyən, mənə baxan. Güzgünün içindəki mən idim
səni göz bəbəyi kimi qoruyan, sənin və güzgüdə öz əksimi görürdüm. Geriyə
barmağına tikan batsa, ürəyi odlanan, dönüşü olmayan yola çıxdıqdan iyirmi
bağrı yanan qadına səni bir vitrinin önündə yeddi il sonra mən necə də sənə oxşa-
gördüyümü, bilirsən, niyə demədim? O mışdım, ay ata! Mən bu həqiqəti vitrinə
qadının sənə olan dərin sevgisinə görə, ikinci dəfə baxanda kəşf etdim. Hər dəfə
sənə olan bağlılığı və məhəbbətinə hörmət üzümü qırxanda, qalstuk taxanda, sözün
bəslədiyim üçün... Onu kövrəltməmək qısası, hər dəfə güzgüyə baxanda səninlə
üçün, incitməmək üçün demədim... üz-üzə gəlirəm.
Sənin üçün çox darıxıram, ata!
Axı o, mənim anamdı, ona necə qıyım, Bunları anama deyə bilmərəm...
necə danışım səni gördüyümü? Axı bu sirdir....
“Atamı gördüm” desəm, əminəm ki,
anam əslində yaşamır, ata! Anamın həyatı söz də deməyəcək, amma bilirəm ki, səni 2016
sənin gedişinlə söndü. Bilirsən, sənin nə zaman, harada, necə gördüyümü dü-
arxandan bir damla göz yaşı da tökmədi. şünəcək. Sənin haqqında ona danışma- Osman Çeviksoy. Atamı gördüm
Neçə ildir ki, səndən bir kəlmə də olsa ğımı istəsə də, özünü o yerə qoymayacaq.
danışmır. “Lobyanı ətlə bişirsəm, ac “Atamı keçən həftə Qızılayda yeni açılan
qalardı”, – demir. “Ayranın süzmə qatıqdan bir mağazanın vitrininin qabağında gördüm.
olanını sevirdi”, – demir. “Mən yanında Heç dəyişməmişdi, bizi buraxıb getdiyi
olmayanda xörəyi yeməyi bir yana, heç kimiydi”, – desəm, bir bəhanə taparaq
süfrəyə də oturmazdı”, – demir. “Gəlin qalxıb otağına, mətbəxə, balkona, ya da
gələndə gənc qızdım, məni döymədi, qonşuya gedəcək. Guya səninlə maraq-
söymədi, məni heç incitmədi”, – demir. lanmır, ancaq dəqiq bilirəm ki, içində da-
Anam sənin haqqında bir kəlmə də nışıb-danışmadığımızı, səni evə çağırıb-
danışmadı, ata! Biz sənin haqqında söhbət çağırmadığımı, əgər çağırdımsa, niyə
açanda hər zaman mövzunu dəyişdirərdi. gəlmədiyini düşünəcək. “Qəfildən göz-
Qəfil gedişinlə anamı küsdürdün, ata! gözə gələndə həyəcanımdan çaşıb qal-
Anamı ancaq özünə, bizə, yan-yörəsinə dım, necə hərəkət edəcəyimi bilmədim,
deyil, həyata da küsdürdün sən. Elə hey əllərimlə üzümü örtdüm, ana. Əllərimi
“Yalan dünya” deyib durur. Yəni bunların üzümdən çəkəndə, gözlərimi açanda, o,
hamısı yalan idimi, ay ata? yoxa çıxmışdı artıq. Vitrinə baxan hər kəs
oradaydı. Bir tək o yoxuydu”. Az əvvəl
Hər şey yalan belə olsa, iyirmi yeddi il durduğum yerdən güzgülərlə bəzənmiş
sonra ilk dəfə Qızılayda yeni açılmış bir vitrinə təkrar baxdım desəm belə, sonra-
mağazanın vitrininin qabağında səni gör- sını gətirə bilmərəm, danışmağa gücüm
düyüm yalan deyil. Göz-gözə baxışmamız çatmaz. “Atam yenə də qarşımdaydı, güz-
yalan deyil. Əllərimi üzümdən çəkdiyim günün içindəydi və mənə baxırdı. Göz-
an səni görə bilmədiyim də yalan deyil, gözə gəldik və bu dəfə xeyli bir-birimizi
ata! Həqiqətdi! süzdük”, – deyə bilmərəm.
Anama bunu danışmadım, bilirsən ni- Necə deyim axı, ata?
yə, ay ata? Ağır yük altında buraxıb get- Çünki güzgünün içindən sən deyildin
diyin, səni uçan quşa, əsən yelə əsirgəyən, mənə baxan. Güzgünün içindəki mən idim
səni göz bəbəyi kimi qoruyan, sənin və güzgüdə öz əksimi görürdüm. Geriyə
barmağına tikan batsa, ürəyi odlanan, dönüşü olmayan yola çıxdıqdan iyirmi
bağrı yanan qadına səni bir vitrinin önündə yeddi il sonra mən necə də sənə oxşa-
gördüyümü, bilirsən, niyə demədim? O mışdım, ay ata! Mən bu həqiqəti vitrinə
qadının sənə olan dərin sevgisinə görə, ikinci dəfə baxanda kəşf etdim. Hər dəfə
sənə olan bağlılığı və məhəbbətinə hörmət üzümü qırxanda, qalstuk taxanda, sözün
bəslədiyim üçün... Onu kövrəltməmək qısası, hər dəfə güzgüyə baxanda səninlə
üçün, incitməmək üçün demədim... üz-üzə gəlirəm.
Sənin üçün çox darıxıram, ata!
Axı o, mənim anamdı, ona necə qıyım, Bunları anama deyə bilmərəm...
necə danışım səni gördüyümü? Axı bu sirdir....
“Atamı gördüm” desəm, əminəm ki,
