Page 165 - "Xəzər"
P. 165
– Dişləri kilidlənib, aça bilmirəm, sistem axdıqca keyiməyə başlayırdım. 165
neynəyim, – dedi. Uzaqlaşan səslər. Xatırlamağa, bəzən də 2016
unutmağa çalışdığım səslər. Hamısı bir
– Eləmə qızım, murdardı. Çıxart ağzın- uğultu idi… Nə atamın, nə anamın, nə də Camal Şakar. Hekayələr
dan. qardaşımın səsini bir-birindən ayıra bilirdim.
Ancaq bir səsə çevrilmişdim. O, da
Səhər yeməyini yediyimiz boşqab qar- darmadağın edilən evimizdən geridə qalan
şımdaydı. Həkim: “Sistem köçürmək xarabalığın səsi.
lazımdır, ölə bilər”, – deyib çıxdı. Tibb
bacısı dərman qoxularının əhatəsində Atam:
qaldı. Hirslənmişdi. Ağrı hiss etmirdim. – Uşaqlar, sizdən qalanlardan yeni
Hər şey boğazıma yığılmışdı. Ağzımı aç- şəhər yaranacaq, – dedi.
sam, qusacaqdım. Atam danışanda məni ağlamaq tutardı.
Anam da: “Uşağı niyə ağlatdın?” – deyə
Boynumdan tutub şəfqətlə yatağa əsəbiləşərdi.
uzandırdı. Qara saçlarım yastığın üstünə Bibim təngnəfəs otağa girdi. Əyilib elə
töküldü. Bu yastıq mənimki deyildi, dərman hey məni öpdü. Bibim öpəndə burnuma
iyi gəlirdi. zeytun, portağal qoxusu gəldi. Yastığa
dağılmış qara tellərimi sığalladı. Əlini
Bayıra baxdım. Adyalı belimə kimi alnıma apardı. Alnıma evlərinin bağçasını
çəkdi. “Qorxma. Ağrımayacaq. Elə biləcək- qoydu, bağçadakı çəmənliklərə yayılmış
sən ağcaqanad dişləyib. Ağlama…” – günəşi qoydu.
dedi. Ancaq ağladım. Günəş göz yaş- – Sən getmə, qızım, – dedi.
larımda bərq vururdu. Qəhərləndim. Kürəkənimizin köynəyin-
dən bərk-bərk yapışmışdım. Torpaq qoxusu
– Sakit durmasan, qollarını çarpayıya gəlirdi. Hönkürtüm daha da artdı.
bağlayacam. Belindən yapışdım. Lap çox hiss etdim
torpaq iyini.
Atam: Bibim əsəbiləşib:
– Neçə gündür evdə ilişib qalmışıq. – – Ağlama, – dedi.
dedi. – Nə işimiz işdi, nə də uşaqlar düz- Bunu eşidib lap bərkdən hönkürdüm.
əməlli məktəbə gedir. Siçan kimi ilişib Evimizə bomba düşmüşdü. Kürəkəni-
evdə qalmışıq. Törətdikləri maneələr azmış miz yerə çökdü. Gedib kölgəsinə sığındım.
kimi, bir də evdən çıxmaq qadağası var. – Yetimim, – dedi. Məni bağrına basdı.
Bunu ona görə edirlər ki, kütləvi şəkildə Hər tərəfdən barıt qoxusu gəlirdi. İçimdə
daha rahat öldürsünlər. səslər tüğyan edirdi. Təcili yardım səsləri
Bunu eşidən anam: eşidilirdi. Yaralıları xəstaxanalara daşıyır-
– Yavaş danış. Uşaqlar eşidər, – dedi. dılar. Mənim içimdə qiyamət idi. Fırtına
Eşidirdik. Divarlar bütün səsləri əks qopmuşdu. Ancaq heç kəs məni eşitmirdi.
etdirirdi. Qardaşım:
– Ağlama, – dedi.
Çantamın yanından gəlinciyimi tapdı.
Əliylə saçımı sığallayırdı.
– Qorxma, hamımız bir yerdəyik.
Qorxurdum. Gecə-gündüz susmayan
səslərin içindəydim. İçimdəydi uğultular,
başgicəllənmələr. Ruhumu alt-üst edən
səs-küylə dolub-daşırdım. Damarlarıma
neynəyim, – dedi. Uzaqlaşan səslər. Xatırlamağa, bəzən də 2016
unutmağa çalışdığım səslər. Hamısı bir
– Eləmə qızım, murdardı. Çıxart ağzın- uğultu idi… Nə atamın, nə anamın, nə də Camal Şakar. Hekayələr
dan. qardaşımın səsini bir-birindən ayıra bilirdim.
Ancaq bir səsə çevrilmişdim. O, da
Səhər yeməyini yediyimiz boşqab qar- darmadağın edilən evimizdən geridə qalan
şımdaydı. Həkim: “Sistem köçürmək xarabalığın səsi.
lazımdır, ölə bilər”, – deyib çıxdı. Tibb
bacısı dərman qoxularının əhatəsində Atam:
qaldı. Hirslənmişdi. Ağrı hiss etmirdim. – Uşaqlar, sizdən qalanlardan yeni
Hər şey boğazıma yığılmışdı. Ağzımı aç- şəhər yaranacaq, – dedi.
sam, qusacaqdım. Atam danışanda məni ağlamaq tutardı.
Anam da: “Uşağı niyə ağlatdın?” – deyə
Boynumdan tutub şəfqətlə yatağa əsəbiləşərdi.
uzandırdı. Qara saçlarım yastığın üstünə Bibim təngnəfəs otağa girdi. Əyilib elə
töküldü. Bu yastıq mənimki deyildi, dərman hey məni öpdü. Bibim öpəndə burnuma
iyi gəlirdi. zeytun, portağal qoxusu gəldi. Yastığa
dağılmış qara tellərimi sığalladı. Əlini
Bayıra baxdım. Adyalı belimə kimi alnıma apardı. Alnıma evlərinin bağçasını
çəkdi. “Qorxma. Ağrımayacaq. Elə biləcək- qoydu, bağçadakı çəmənliklərə yayılmış
sən ağcaqanad dişləyib. Ağlama…” – günəşi qoydu.
dedi. Ancaq ağladım. Günəş göz yaş- – Sən getmə, qızım, – dedi.
larımda bərq vururdu. Qəhərləndim. Kürəkənimizin köynəyin-
dən bərk-bərk yapışmışdım. Torpaq qoxusu
– Sakit durmasan, qollarını çarpayıya gəlirdi. Hönkürtüm daha da artdı.
bağlayacam. Belindən yapışdım. Lap çox hiss etdim
torpaq iyini.
Atam: Bibim əsəbiləşib:
– Neçə gündür evdə ilişib qalmışıq. – – Ağlama, – dedi.
dedi. – Nə işimiz işdi, nə də uşaqlar düz- Bunu eşidib lap bərkdən hönkürdüm.
əməlli məktəbə gedir. Siçan kimi ilişib Evimizə bomba düşmüşdü. Kürəkəni-
evdə qalmışıq. Törətdikləri maneələr azmış miz yerə çökdü. Gedib kölgəsinə sığındım.
kimi, bir də evdən çıxmaq qadağası var. – Yetimim, – dedi. Məni bağrına basdı.
Bunu ona görə edirlər ki, kütləvi şəkildə Hər tərəfdən barıt qoxusu gəlirdi. İçimdə
daha rahat öldürsünlər. səslər tüğyan edirdi. Təcili yardım səsləri
Bunu eşidən anam: eşidilirdi. Yaralıları xəstaxanalara daşıyır-
– Yavaş danış. Uşaqlar eşidər, – dedi. dılar. Mənim içimdə qiyamət idi. Fırtına
Eşidirdik. Divarlar bütün səsləri əks qopmuşdu. Ancaq heç kəs məni eşitmirdi.
etdirirdi. Qardaşım:
– Ağlama, – dedi.
Çantamın yanından gəlinciyimi tapdı.
Əliylə saçımı sığallayırdı.
– Qorxma, hamımız bir yerdəyik.
Qorxurdum. Gecə-gündüz susmayan
səslərin içindəydim. İçimdəydi uğultular,
başgicəllənmələr. Ruhumu alt-üst edən
səs-küylə dolub-daşırdım. Damarlarıma
