Page 164 - "Xəzər"
P. 164
layacaq, tuflisinin burnu ilə onu əzəcək, boğulanda bir qarışqa saçlarından
gözü ayağına sataşanda isə səhər-səhər yanaqlarına doğru yeriyirdi…
qutudan çıxarıb geyindiyi kapron corabına
bir daha tamaşa edəcək, bir daha onu
bəyənəcəkdi. Paltarlarını dəyişmək üçün SƏSLƏR
aşağı mərtəbəyə enəndə ayaqyoluna
gedəcək, makiyajına əl gəzdirəcək, nanəli (hekayə)
diş məcunu ilə dişlərini fırçalayacaq, sonra Tibb bacısı otaqdan çıxanda, şər çox-
həvəslə piştaxtanın arxasına keçəcəkdi. dan qarışmışdı. Ay işığı pəncərədən ad-
yalımın üstünə düşürdü.
Meydanın ortasındaydı; heykəlin ətra-
fında əkilmiş güllərə çatmağa az qalmışdı. Donub qalmışdım. Dərman qoxusu
Dəhşətli bir səs eşidildi... Gurultu... gəlirdi, inilti səsləri eşidilirdi. Küçədən
Partlayış... Elə bil qiyamət idi, İsrafil sur gələn siqnal səsləri bir az səngimişdi.
çalırdı. – İcazə ver, qızım, kürəkəniyəm. De-
Nə olmuşdu?! Gözlərini açanda güllərin yəsən, şoka düşüb.
arasındaydı. Saralmış qazonların arasında
– Adınız nədir?
164 küləyin qopararaq yıxdığı ağac kimi yerə
– Şokdadır, – yenə təkrar etdi.
sərilmişdi. Hardaydı axı? Hansı dövrə
2016 düşmüşdü? Məgər bura hər səhər keçdiyi Şokda deyildim. Eşidirdim. Danışırdım.
Ancaq heç kəs məni eşitmirdi. Bir-birindən
Taksim meydanı deyildi? Bu dəhşətli səslər ayıra bilmədiyim səslər getdikcə uğultuya
hardan gəlirdi? Saralmış qazonlar? çevrilmişdi. Əllərimlə qulaqlarımı tutdum.
Polislər? Təcili yardım maşınları? Bu nə Hər şey daxilimdə baş verirdi. Bombalar,
həngaməydi belə? Masmavi səma; səma raketlər... Sanki əllərim qıc olmuşdu, aça
heç vaxt belə mavi olmamışdı, adamlar, bilmirdim.
maşınlar, binalar, vitrinlər...
Günəş bağçadakı çəmənliyə yayıl-
Nəsə isti bir şey alnından gözlərinə mağa başlamışdı.
tərəf axırdı; qorxaraq tez əlini alnına doğru Bibim:
apardı. Qan idi? Yaralanmışdı? Axan qan – Bağçadan çölə çıxmayın. Gözün Zey-
qaşlarının arasına çatmadan quruyurdu. nəbin üstündə olsun, – dedi.
Qorxa-qorxa əlini alnında gəzdirdi. Alnının Fatma:
tən ortasında ilıq, yumşaq bir şey var idi. – Yaxşı, – dedi.
Süngərə oxşayırdı. Elə bil jele idi. Yox, Gözü üstümdəydi. İki nəfər idik. Nə
Camal Şakar. Hekayələr deyəsən, jeledən daha bərk bir şey idi. oynaya bilərdik ki? Gəlinciyin sağ əli
İsti, yumru.. Qorxaraq ovcuna aldı. Qanlı ağzımdaydı; dişlərimin arasından sallanırdı.
bir şey idi. Ət parçasıydı, alnına yapışmış – Bunu ağzından çıxart, özünü
ilıq, qanlı ət parçası. Başı fırlanırdı. eşitməzliyə qoyma, çıxart, – dedi.
Beyninin içi guruldayırdı... Çıxartmadım. Gəlinciyin sağ əlində
Günəş sönmüş, səma sanki qara bu- xırda batıqlar, deşiklər vardı. Zeytun
ludlara bürünərək üstünə şığıyırdı. Göylə ağacının kölgəsinə sığındıq. Portağallar
yerin arasında sıxışıb qalmış, günəşlə tumurcuqlamışdı. Bibim çəmənliyi tap-
qaranlığın arasında itib-batmışdı. Getdikcə daya-tapdaya gəlirdi.
daralan, üstünə şığıyan səmanın altında Fatma:
gözü ayağına sataşanda isə səhər-səhər yanaqlarına doğru yeriyirdi…
qutudan çıxarıb geyindiyi kapron corabına
bir daha tamaşa edəcək, bir daha onu
bəyənəcəkdi. Paltarlarını dəyişmək üçün SƏSLƏR
aşağı mərtəbəyə enəndə ayaqyoluna
gedəcək, makiyajına əl gəzdirəcək, nanəli (hekayə)
diş məcunu ilə dişlərini fırçalayacaq, sonra Tibb bacısı otaqdan çıxanda, şər çox-
həvəslə piştaxtanın arxasına keçəcəkdi. dan qarışmışdı. Ay işığı pəncərədən ad-
yalımın üstünə düşürdü.
Meydanın ortasındaydı; heykəlin ətra-
fında əkilmiş güllərə çatmağa az qalmışdı. Donub qalmışdım. Dərman qoxusu
Dəhşətli bir səs eşidildi... Gurultu... gəlirdi, inilti səsləri eşidilirdi. Küçədən
Partlayış... Elə bil qiyamət idi, İsrafil sur gələn siqnal səsləri bir az səngimişdi.
çalırdı. – İcazə ver, qızım, kürəkəniyəm. De-
Nə olmuşdu?! Gözlərini açanda güllərin yəsən, şoka düşüb.
arasındaydı. Saralmış qazonların arasında
– Adınız nədir?
164 küləyin qopararaq yıxdığı ağac kimi yerə
– Şokdadır, – yenə təkrar etdi.
sərilmişdi. Hardaydı axı? Hansı dövrə
2016 düşmüşdü? Məgər bura hər səhər keçdiyi Şokda deyildim. Eşidirdim. Danışırdım.
Ancaq heç kəs məni eşitmirdi. Bir-birindən
Taksim meydanı deyildi? Bu dəhşətli səslər ayıra bilmədiyim səslər getdikcə uğultuya
hardan gəlirdi? Saralmış qazonlar? çevrilmişdi. Əllərimlə qulaqlarımı tutdum.
Polislər? Təcili yardım maşınları? Bu nə Hər şey daxilimdə baş verirdi. Bombalar,
həngaməydi belə? Masmavi səma; səma raketlər... Sanki əllərim qıc olmuşdu, aça
heç vaxt belə mavi olmamışdı, adamlar, bilmirdim.
maşınlar, binalar, vitrinlər...
Günəş bağçadakı çəmənliyə yayıl-
Nəsə isti bir şey alnından gözlərinə mağa başlamışdı.
tərəf axırdı; qorxaraq tez əlini alnına doğru Bibim:
apardı. Qan idi? Yaralanmışdı? Axan qan – Bağçadan çölə çıxmayın. Gözün Zey-
qaşlarının arasına çatmadan quruyurdu. nəbin üstündə olsun, – dedi.
Qorxa-qorxa əlini alnında gəzdirdi. Alnının Fatma:
tən ortasında ilıq, yumşaq bir şey var idi. – Yaxşı, – dedi.
Süngərə oxşayırdı. Elə bil jele idi. Yox, Gözü üstümdəydi. İki nəfər idik. Nə
Camal Şakar. Hekayələr deyəsən, jeledən daha bərk bir şey idi. oynaya bilərdik ki? Gəlinciyin sağ əli
İsti, yumru.. Qorxaraq ovcuna aldı. Qanlı ağzımdaydı; dişlərimin arasından sallanırdı.
bir şey idi. Ət parçasıydı, alnına yapışmış – Bunu ağzından çıxart, özünü
ilıq, qanlı ət parçası. Başı fırlanırdı. eşitməzliyə qoyma, çıxart, – dedi.
Beyninin içi guruldayırdı... Çıxartmadım. Gəlinciyin sağ əlində
Günəş sönmüş, səma sanki qara bu- xırda batıqlar, deşiklər vardı. Zeytun
ludlara bürünərək üstünə şığıyırdı. Göylə ağacının kölgəsinə sığındıq. Portağallar
yerin arasında sıxışıb qalmış, günəşlə tumurcuqlamışdı. Bibim çəmənliyi tap-
qaranlığın arasında itib-batmışdı. Getdikcə daya-tapdaya gəlirdi.
daralan, üstünə şığıyan səmanın altında Fatma:
