Page 107 - "Xəzər"
P. 107
unlarını kәdәrlә yana әymişdi, hәr dәfә Tәnәk indi çarmıxa çәkilmiş cansız cәsәdә 107
külәk qalxanda onların biz-biz duran qılçıqları bәnzәyirdi. Keşikçi hәr dәfә mәtbәxә 2015
vә pulcuqları havaya sovrulur, torpağın yaxınlaşanda, adama elә gәlirdi tәnәk indicә
nemәtlәri özünә qayıdırdı. Sünbüllәr uzun, quruyub qaxaca dönmüş qollarını Korifeylәr. Vicdan әzabı
körpәsini süddәn kәsmiş ananın döşü kimi uzadıb, onu özünә sarı çәkәcәk.
dopdoluydu.
Leytenant baxışlarını bu mәnzәrәdәn
Lap uzaqda qaralan Fonteblo meşәsindә ayırıb, stola zillәndi. Cavan arvadına yazdığı
palıd vә fıstıq ağaclarının әcaib görünüşü yarımçıq mәktub stolun üstündәydi. Cәmisi
köhnә brabant naxışlarını xatırladırdı – qüru- dörd ay әvvәl, müharibәnin başlamasına
ba enәn günәşin üfüqi şüaları nәfis işlәmәli iki ay qalmış evlәnmişdilәr.
şәbәkәdәn keçib, әtrafa yayılırdı. Tәkәm-
seyrәk arılar hәlә dә bağın balla dolu Stolun üstündә fransızların baş
anbarlarına baş çәkirdi. Alma ağacının qәrargahının xәritәsi vә binoklla yanaşı,
budağına qonmuş birәbitdәn quşu ötmәyә Hartmanın “Qeyri-idrak fәlsәfәsi” vә
başladı. Şәbbu çiçәklәri elә bәrk qoxuyurdu, Şopenhauerin “Parerqa vә Paralipomena”
sanki sәkiylә gedәrkәn, birdәn-birә qarşında kitabları da gözә dәyirdi.
әtriyyat mağazasının qapısı açılmışdı.
Leytenant stolun arxasından qalxıb,
Bu füsunkar mәnzәrәyә heyranlıqla ba- otaqda var-gәl etmәyә başladı. Buraları
xan leytenant, qәlәmi tüfәng kimi qabağa tәrk edib getmiş rәssamlar haçansa bu
tuşlayıb oturmuşdu. “Nә gözәl ölkәdir!” – zalda öz toplantılarını keçirir, birgә nahar
fikirlәşdi vә istәr-istәmәz, öz doğma yurdunu, edirmişlәr. Divarlardakı panellәri yağlı boya-
ucsuz-bucaqsız qumsallıqları xatırladı. O larla çәkilmiş şәkillәr bәzәyirdi – hamısı
yerlәrdә adda-budda bitәn küknar ağacları, rәssamların bu gözәl, qonaqpәrvәr diyarda
sanki, öz düyünlü budaqlarını göyә açıb keçirdiyi xoş günlәrin xatirәsiydi. Şәkillәrdә
yalvarırdılar ki, Tanrı onları tamamilә quma rәqs edәn ispan qızları, Roma rahiblәri,
batmağa qoymasın. Normandiya vә Bretani sahillәri,
Hollandiyanın yel dәyirmanları, Norveçin
Bu ecazkar mәnzәrәnin üzәrindә, kәfkir balıqçı qәsәbәlәri vә İsveçrәnin Alp
kimi ara verә-verә, keşikçi tüfәnginin kölgәsi mәnzәrәlәri tәsvir olunmuşdu. Ceviz
sürüşürdü. Tüfәngin parıldayan süngüsü ağacından düzәldilmiş molbert onu
bu gözәl rәsm әsәrini ikiyә bölür, sonra irәli hәdәlәyәn süngüdәn gizlәnirmiş kimi küncә
gedib, әtrafını kinovar kimi qırmızı, kadmium qısılmışdı. Onun üst tәrәfindә divardan
sayağı sarı napoleona güllәri sarmış armud asılmış hisli-tozlu palitranın rәnglәri hәlә
ağacının altında sәmtini dәyişirdi. Leytenant qurumamışdı. Palitra heyvan içalatı satılan
istәdi qalxıb keşikçini sәslәsin, ona desin dükandan müsadirә olunmuş iyli-qoxulu
ki, “get, başqa yerdә qarovul çәk”, ancaq qaraciyәrә oxşayırdı. Asılqandan ispan mili-
ürәk elәmәdi. Heç olmasa, süngünün sinin istifadә etdiyi bir neçә qırmızı beret
parıltısını görmәsin deyә, baxışlarını sola, sallanırdı. Yağışdan, günәşdәn soluxub-
bağın arxasına çevirdi. Mәtbәx orada bozarmış, tәr iyi verәn bu beretlәr
yerlәşirdi – bu, divarlarına sarı suvaq rәssamların arasında çox populyardır. Ley-
çәkilmiş, pәncәrәsiz bir tikili idi. Mәtbәxin tenant birdәn-birә özünü naqolay hiss etdi,
divarı boyu qıvrıla-qıvrıla üzüm tәnәyi ona elә gәldi buraya icazәsiz girib, indicә
uzanırdı. Muzeylәrdәki qәdim heyvan mәnzilin sahibi gәlib, onu yaxalayacaq.
skeletlәrini xatırladan tәnәyin üstündә nә Buna görә otaqda gәzişmәyә ara verib,
üzüm salxımı gözә dәyirdi, nә dә yarpaqlar. yenidәn stolun arxasına keçdi. Yarımçıq
külәk qalxanda onların biz-biz duran qılçıqları bәnzәyirdi. Keşikçi hәr dәfә mәtbәxә 2015
vә pulcuqları havaya sovrulur, torpağın yaxınlaşanda, adama elә gәlirdi tәnәk indicә
nemәtlәri özünә qayıdırdı. Sünbüllәr uzun, quruyub qaxaca dönmüş qollarını Korifeylәr. Vicdan әzabı
körpәsini süddәn kәsmiş ananın döşü kimi uzadıb, onu özünә sarı çәkәcәk.
dopdoluydu.
Leytenant baxışlarını bu mәnzәrәdәn
Lap uzaqda qaralan Fonteblo meşәsindә ayırıb, stola zillәndi. Cavan arvadına yazdığı
palıd vә fıstıq ağaclarının әcaib görünüşü yarımçıq mәktub stolun üstündәydi. Cәmisi
köhnә brabant naxışlarını xatırladırdı – qüru- dörd ay әvvәl, müharibәnin başlamasına
ba enәn günәşin üfüqi şüaları nәfis işlәmәli iki ay qalmış evlәnmişdilәr.
şәbәkәdәn keçib, әtrafa yayılırdı. Tәkәm-
seyrәk arılar hәlә dә bağın balla dolu Stolun üstündә fransızların baş
anbarlarına baş çәkirdi. Alma ağacının qәrargahının xәritәsi vә binoklla yanaşı,
budağına qonmuş birәbitdәn quşu ötmәyә Hartmanın “Qeyri-idrak fәlsәfәsi” vә
başladı. Şәbbu çiçәklәri elә bәrk qoxuyurdu, Şopenhauerin “Parerqa vә Paralipomena”
sanki sәkiylә gedәrkәn, birdәn-birә qarşında kitabları da gözә dәyirdi.
әtriyyat mağazasının qapısı açılmışdı.
Leytenant stolun arxasından qalxıb,
Bu füsunkar mәnzәrәyә heyranlıqla ba- otaqda var-gәl etmәyә başladı. Buraları
xan leytenant, qәlәmi tüfәng kimi qabağa tәrk edib getmiş rәssamlar haçansa bu
tuşlayıb oturmuşdu. “Nә gözәl ölkәdir!” – zalda öz toplantılarını keçirir, birgә nahar
fikirlәşdi vә istәr-istәmәz, öz doğma yurdunu, edirmişlәr. Divarlardakı panellәri yağlı boya-
ucsuz-bucaqsız qumsallıqları xatırladı. O larla çәkilmiş şәkillәr bәzәyirdi – hamısı
yerlәrdә adda-budda bitәn küknar ağacları, rәssamların bu gözәl, qonaqpәrvәr diyarda
sanki, öz düyünlü budaqlarını göyә açıb keçirdiyi xoş günlәrin xatirәsiydi. Şәkillәrdә
yalvarırdılar ki, Tanrı onları tamamilә quma rәqs edәn ispan qızları, Roma rahiblәri,
batmağa qoymasın. Normandiya vә Bretani sahillәri,
Hollandiyanın yel dәyirmanları, Norveçin
Bu ecazkar mәnzәrәnin üzәrindә, kәfkir balıqçı qәsәbәlәri vә İsveçrәnin Alp
kimi ara verә-verә, keşikçi tüfәnginin kölgәsi mәnzәrәlәri tәsvir olunmuşdu. Ceviz
sürüşürdü. Tüfәngin parıldayan süngüsü ağacından düzәldilmiş molbert onu
bu gözәl rәsm әsәrini ikiyә bölür, sonra irәli hәdәlәyәn süngüdәn gizlәnirmiş kimi küncә
gedib, әtrafını kinovar kimi qırmızı, kadmium qısılmışdı. Onun üst tәrәfindә divardan
sayağı sarı napoleona güllәri sarmış armud asılmış hisli-tozlu palitranın rәnglәri hәlә
ağacının altında sәmtini dәyişirdi. Leytenant qurumamışdı. Palitra heyvan içalatı satılan
istәdi qalxıb keşikçini sәslәsin, ona desin dükandan müsadirә olunmuş iyli-qoxulu
ki, “get, başqa yerdә qarovul çәk”, ancaq qaraciyәrә oxşayırdı. Asılqandan ispan mili-
ürәk elәmәdi. Heç olmasa, süngünün sinin istifadә etdiyi bir neçә qırmızı beret
parıltısını görmәsin deyә, baxışlarını sola, sallanırdı. Yağışdan, günәşdәn soluxub-
bağın arxasına çevirdi. Mәtbәx orada bozarmış, tәr iyi verәn bu beretlәr
yerlәşirdi – bu, divarlarına sarı suvaq rәssamların arasında çox populyardır. Ley-
çәkilmiş, pәncәrәsiz bir tikili idi. Mәtbәxin tenant birdәn-birә özünü naqolay hiss etdi,
divarı boyu qıvrıla-qıvrıla üzüm tәnәyi ona elә gәldi buraya icazәsiz girib, indicә
uzanırdı. Muzeylәrdәki qәdim heyvan mәnzilin sahibi gәlib, onu yaxalayacaq.
skeletlәrini xatırladan tәnәyin üstündә nә Buna görә otaqda gәzişmәyә ara verib,
üzüm salxımı gözә dәyirdi, nә dә yarpaqlar. yenidәn stolun arxasına keçdi. Yarımçıq
