Page 151 - "Xəzər"

TƏN

Abbas Səhhətin tərcüməsi (1912)

Mən sevirəm vətənimi, amma qəribə sevmək,
Ağlım çatmaz təyin edəm o eşqimin payəsin.
Nə qan töküb qazanılmış şöhrətinə güvənmək,
Nə kibr ilə dolu olan etibarın sayəsin.
Nə qaranlıq, mübhəm, qədim rəvayətin istərəm,
Bu şeylərin heç birisi xatirimi şad etməz.
Çox sevirəm.
– Nədən ötrü?
Mən özüm də bilmirəm.
Onun sərin yaylaqların, könül necə yad etməz.
Qalın, gözəl meşələrin, dərya kimi çayların,
Arabaya minib gündüz çaparaq yol getməyi,
Tikiş tikən anaların ləzzətli laylayların,
Kəndin titrək odlarına gecə nəzər etməyi.
Od vurulmuş küləşlərin göyə çıxan tüstüsün,
Qışlaqlardan yaylaqlara köçüb gedən elləri.
Dərzlərlə dolu olan xırmanların istisin,
Axşam çağı yavaş-yavaş əsən sərin yelləri.
Mən görürəm küləş ilə örtülmüş bir qazmanı,
Arxasında kotan ilə sürülmüş bir yamacı.
O ətrafda xeyli tanış olmadığım insanı,
O təpənin lap başında bir cüt yaşıl ağacı.

151